Test: Suzuki Vitara (2019)

Gekscherend plaatste een collega een fotootje van de nieuwe achterlichten op social media. Omdat die niet langer in de stroomlijn van de auto zitten, maar uitsteken, kon hij er mooi een koffiebekertje op zetten. Het leverde een aardig plaatje op. Die achterlichten zijn gelijk de meest opvallende uiterlijke wijziging. In plaats van in drie kleuren zijn ze voortaan helemaal rood uitgevoerd en ze hebben dus die 3D-vorm gekregen. Wat ons opviel toen we eens onder een andere hoek naar de auto keken, was dat het soms lijkt of één van de lichten veel feller schijnt dan de andere, als je er niet recht achter staat.

Voor en achter werden de bumpers vernieuwd, zodat het geheel net even wat moderner oogt, en uiteraard kwam er een nieuwe grille, die op de basisversie zwart is en op de luxere Select- en Stijl-uitvoering chroom heeft. Binnenin zijn de wijzingen net zo subtiel, maar wel zicht- en voelbaar. De belangrijkste verbetering is dat de bovenkant van het dashboard is voorzien van een zachter materiaal. Dat zie en voel je. Het geeft een wat warmere sfeer. Het display tussen de klokken op het dashboard is iets groter geworden en dan hebben we de wijzigingen wel gehad.

NIEUWE 1.0

Op technisch gebied zijn er wat wijzigingen. Nieuw voor de Vitara is de 1.0 Boosterjetdriecilinder met 112 pk, die ook in de Ignis, Swift en Baleno verkrijgbaar is. Deze vervangt de oude turboloze 1.6-viercilinder van 120 pk. De 1.0 is er naar keuze met handgeschakelde vijfbak of zestraps automaat. De 1.4 Boosterjet die wij reden, zit al een tijdje in de Vitara en ook in bijvoorbeeld de Swift Sport. Het is een smeuïge viercilinder turbomotor met 140 pk, die naar wens verkrijgbaar is met een zesbak of automaat. Omdat de Vitara vandaag de dag wel een typische SUV met voorwielaandrijving is, maar ooit een kloeke terreinauto was, is Allgripvierwielaandrijving verkrijgbaar met alle motor- en bakcombinaties. Zoals gezegd reden we de 1.4 en die motor is ideaal voor langeafstandsritten.

Bij elk toerental pakt hij gemakkelijk op, hij heeft meer dan genoeg trekkracht om in te halen en hij loopt mooi rustig. De handbak is van de typische Japanse klikklak-soort met lekker korte slagen. Het is niet voor niets dat Suzuki deze motor ook in de Swift Sport stopt, want hij is behoorlijk bijterig. Wie het in het leven wat rustiger aan doet, kan uitstekend uit de voeten met de 1.0, die we goed kennen uit de Baleno, een duurtester van een paar jaar geleden. De Vitara heeft stevige dempers en dat voel je vrij snel. Hij strijkt dus niet alle wegen glad. Maar de veren zijn gelukkig soepel genoeg om alles bij elkaar van de Vitara een redelijk comfortabele auto te maken. Hij stuurt licht en direct, hoewel niet met al te veel gevoel. Als bestuurder heb je niet echt het idee dat je precies de voorwielen kunt voelen. Wel moet worden opgemerkt dat deze Vitara op winterbanden stond en op de standaardbanden waarschijnlijk iets exacter zal sturen.

KOFFERRUIMTE

Het ruimtegebruik in deze auto is niet veranderd. De Vitara is niet heel ruim. Voorin gaat het nog wel, alhoewel de bestuurder en bijrijder knus op elkaar zitten. Achterin wordt het lastiger om je benen kwijt te raken. De bagageruimte is ook niet groot. Wel delen we een plusje uit voor de vloer van die kofferruimte, want die is in hoogte verstelbaar. Dat vinden we altijd prettig.

De prijzen zijn nauwelijks veranderd. De 1.4 Stijl die we reden, kost zo’n € 31.000 en is daarmee een van de duurste versies. De 1.0 is ruwweg € 2.000 goedkoper met dezelfde uitrusting. De prijzen van de nieuwe Vitara beginnen bij € 22.099.