Suzuki Swift 1.5 Exclusive – 2005 – 293.698 km - Klokje Rond

Voor nog geen dertien euro driehonderd kilometer rijden. Dat lukt je zelfs met een zuinige elektrische auto niet, tenzij je thuis laadt. Voor Henk Willo is het de realiteit. Hij tankt voor 52 cent per liter en met een verbruik van 1 op 13 rijdt hij echt spotgoedkoop. Wat bezielde hem destijds om een Volvo V70 D5 automaat te kopen? “Vooral de aanschafprijs en natuurlijk het rijcomfort. Na een proefrit was ik behoorlijk verliefd en dan zie je de nadelen niet”, zegt hij nu.

Maar ja, als de rekeningen voor de wegenbelasting en de verzekering komen, sta je ineens weer met beide benen op de grond. “Maar toegegeven: het was echt een heerlijke reisauto en ook nog best zuinig. De auto die ik daarvoor reed, was ook een diesel. Een Alfa Romeo Mito 1.3 JTD, daarin mocht ik van mijn vader rijden. Na een maand of twee begon de distributieketting te rammelen, een bekend kwaaltje bij deze motor. Eerlijk gezegd heb ik nooit het goede gevoel gehad bij die auto, daarom ben ik er niet mee blijven rijden.”

Na de V70 zocht Henk Willo naar wat anders. Zijn vader raadde hem aan om een auto op lpg te zoeken. Heel specifiek: een Swift op gas. “Toch was ik zelf eerst wat huiverig, ik weet ook niet waarom. Maar als je even gaat rekenen, zie je alleen nog maar voordelen.” Bij een particulier in Amsterdam zag hij de perfecte auto staan. Met de 1,5-litermotor en de meest luxe uitvoering. En heel veel kilometers plus wat schade aan de rechterkant, maar daar was de prijs dan ook naar. “Ik wist er nog tweehonderd euro vanaf te krijgen.”

RESTAURATIE

Dat Tappel senior een Suzuki adviseerde, is niet verwonderlijk. Hij was in Assen jarenlang dealer van het merk en het gelijknamige garagebedrijf bestaat nog altijd. Al bijna 88 jaar, om precies te zijn en sinds 1 januari dit jaar is Henk Willo aan de slag als verkoper. “Mijn vader racete vroeger met een Suzuki Swift GTi. Die auto staat nog in onze loods. Ik heb zelf al aardig wat GTi’s verzameld door de jaren heen en ben lang op zoek geweest naar eentje van de eerste generatie.”

Vier jaar geleden liep Henk Willo stage bij een groot autodemontagebedrijf. Daar stond een vroege GTi en die bleek daar al vijf jaar te staan. De eigenaar van het bedrijf had plannen om die auto te restaureren, maar kwam er niet aan toe. Verkopen wilde hij ook niet. “Aan het einde van mijn stageperiode heb ik weer geïnformeerd en hij zag dat mijn belangstelling serieus was. We kwamen een prijs overeen en meteen na aanschaf ben ik aan de slag gegaan. Hij ligt uit elkaar en de koets kan binnenkort naar de spuiter.”

Ondertussen werkt Henk Willo ook aan een tweede generatie GTi, die bijna klaar is. Hij kocht twee stuks voor onderdelen. “Alles wat ik zelf nodig had, heb ik opgeslagen. De rest verkoop ik via internet en dat is heel lucratief. Een paar weken geleden werd mij nog een Swift automaat uit 1985 aangeboden. Weinig kilometers en volledig origineel. Dan kan ik geen nee zeggen. Gelukkig rijd ik zelf nu sportgoedkoop, zo houd je geld over voor je hobby.” En nu terug naar de Swift waar het allemaal om draait. Want die is met zijn vijftien jaar al een echte youngtimer.

ABS-SENSOR

Is de dappere Japanner al toe aan een restauratie? Motorisch niet, volgens Joep. “Je kunt zo’n Swift drie ton in de toerenbegrenzer rijden en dan nog is hij niet stuk”, zegt hij met een grote lach op zijn gezicht. Henk Willo heeft er tot nu toe nog niets mee gehad: “En volgens de vorige eigenaar was er net groot onderhoud gedaan. Op dit moment is er een ABS-sensor kapot en ik heb twee lampen vervangen. En de ledjes die de inhoud van de gastank weergeven, zijn niet nauwkeurig. Hij zou automatisch moeten overschakelen naar benzine, maar dat doet hij niet altijd.”

Op de terugweg uit Amsterdam, nadat Henk Willo de Swift had gekocht, begon de motor in te houden. “Ik schrok me rot en je denkt meteen dat je een miskoop hebt gedaan. Maar nadat ik met het knopje overschakelde naar benzine, liep de motor weer. Na die ene keer is dat nooit meer voorgekomen, ik weet precies wanneer ik moet tanken. Wat mij verder is opgevallen, is een gierend geluidje als je in zijn vijf rijdt en het stuur heeft in de middenstand een dood punt. Het voelt raar aan in ieder geval.”

Dat er meer met de besturing en het onderstel aan de hand is, horen we van Joep. “Er klappert iets en inderdaad, het stuur kleeft. Wij noemen dat ‘sticky steering’. Meer auto’s hebben er last van.”

Als we eenmaal onder de auto zijn, zien we waar het gerammel vandaan komt: een loszittend hitteschild van de uitlaat (dat direct vakkundig wordt verwijderd) en een draagarm die het subframe raakt. Dat is iets minder simpel te verhelpen. En als Joep de brug laat zakken en de wielen vrij laat komen, ontdekt hij dat de veerpoot rechtsvoor enorm veel speling heeft aan de bovenkant. Dat verklaart deels het gebrek aan grip; het wiel gaat alle kanten op zo. Voordat Henk Willo met zijn klassiekers verder gaat, moet hij dus eerst aan de slag met zijn youngtimer, dat is wel duidelijk.

“Het lijstje is wat langer dan ik had gedacht”, zegt hij. “Eerst de belangrijkste zaken aanpakken, dan zien we wel verder.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Dat dit exemplaar bijna drie ton achter de kiezen heeft, was tijdens het rijden goed te merken. De keuring bracht een paar serieuze gebreken aan het licht, met name aan de voorwielophanging en het remsysteem. Motor en transmissie maken nog altijd een gezonde indruk, dus de auto verdient het wel om te worden opgeknapt.”