Subaru Outback 2.5i Executive (2010)

Subaru heeft het blik met stoere details weer eens opengetrokken voor de nieuwe Outback. Kijk maar eens naar de fors uitgeklopte wielkasten, die helaas van dichtbij wel heel plastic-achtig aandoen, de robuust aandoende grille en de bijna obligate grijze bumpers. Het zorgt er in combinatie met de verhoogde grondspeling voor dat de Outback er in ieder geval uitziet alsof hij dwars door de woestijn heen kan banjeren zonder enige problemen.

In de Outback kun je prima zitten. De stoelen zijn stevig, maar niet hard en omdat we hier wel een axiaal verstelbaar stuur hebben, vinden we snel een gemakkelijke zitpositie. Het dash oogt fris. De lichte kleuren en de aluminiumkleurige accenten geven de auto een chique uitstraling. Helaas voelt het allemaal wel wat goedkoop aan. Ook bedieningselementen die je regelmatig beetpakt, zoals de pook van de automaat, zijn gemaakt van plastic van een teleurstellende kwaliteit. Dat is in een auto van dit kaliber een beetje een domper. Door de langere wielbasis zit je heerlijk riant op de achterbank, waar ook de hoofdruimte goed voor elkaar is.

Kenmerkende roffel

Subaru is altijd loyaal gebleven aan de boxermotor en in onze testauto vinden we dus een flat four, 2,5 liter groot en 167 pk sterk is -ie en voor de gelegenheid is hij gekoppeld aan een LineartronicCVT. De reden dat het Japanse merk voor de boxermotor kiest, is het relatief lage zwaartepunt en het feit dat hij in principe trillingsvrij loopt, omdat de zuigers elkaars krachten opvangen. Bij een koude start heeft de boxer toch wat last van een ochtendhumeur. Eenmaal op temperatuur presenteert hij zich als een beschaafde krachtbron, die prima samenwerkt met de transmissie, waardoor hij op kruissnelheid netjes op de achtergrond blijft. Geef hem echter de sporen en hij reageert meteen met vlotte prestaties en natuurlijk een prachtige roffel. De transmissie past zich aan de rechtervoet van de bestuurder aan, maar is niet zo intelligent als sommige hedendaagse versnellingsbakken. Heb je even flink gasgegeven, bijvoorbeeld om in te halen, dan blijft de motor relatief lang op hoge toerentallen draaien. Voor het weggedrag van de Outback koos Subaru voor een overduidelijk Amerikaanse insteek. Dat betekent soepele vering, softe demping en veel bekrachtiging van het stuurwiel, waardoor je het letterlijk met je pink rond kunt draaien. Het zorgt ervoor dat de Outback vooral op langere afstanden tot z'n recht komt. In combinatie met de rustig tokkelende boxer in het vooronder zweef je richting bestemming. Wil je een keertje uit de band springen, dan merk je al snel dat de Subaru Outback eigenlijk twee gezichten heeft, want door de permanente vierwielaandrijving staat het onderstel altijd voor je klaar, maar de carrosserie van de Japanner heeft door de verlengde veren veel minder zin om vlug de hoek om te gaan. Daardoor zul je de grens van het onderstel minder snel bereiken dan de grens van je lef, want door de combinatie van een overhellende carrosserie en de gevoelloze besturing is hard gaan best 'n belevenis.  De auto is ook niet gemaakt voor dat soort werk; als je meer dynamiek zoekt is er altijd nog een Legacy Touring.