Skoda Kodiaq RS - Test

Als je veel kilometers wilt maken met een testauto, kun je een heel eind dezelfde kant op rijden en dan weer terug, maar een rondje is vaak leuker. Het ‘rondje Nederland’ is dan één van de leukste. De Skoda Octavia RS is er het ideale testobject voor. Veel ruimte en een dikke diesel maken hem op papier tot de perfecte vakantieauto en dus dieselen we van onze redactiebasis vlakbij Schiphol naar het Groningse Eemshaven. Van daaruit zakken we af naar het Drielandenpunt bij Vaals. Met de reis naar huis erbij zit je op zo’n 1.000 kilometer, voldoende om dit blauwe monster goed onder de knie te krijgen.

De Kodiaq RS is een vreemde eend in de bijt. Het is op dit moment de duurste Skoda, met een vanafprijs van meer dan € 60.000. Je krijgt met de RS een afgeladen versie. Zo heeft hij standaard zaken als dynamische dempers, klimaatregeling, sportstoelen en een uitgebreid multimediasysteem. Ook krijg je 20-inch wielen, de virtuele cockpit met digitaal scherm voor je neus en veel uiterlijk machtsvertoon om aan te geven dat dit een RS is. Denk aan rode stiksels in de bekleding en op het stuur, een andere vooren achterbumper, dikke sideskirts, een zwik alcantara aan de binnenkant en aluminium sportpedalen.

Het geheel komt ruimtelijk over als je instapt, al staat de stoel voor je gevoel iets te hoog. De cockpit is ondanks alle dik doenerij vrij basaal, maar Skoda heeft de ergonomie goed voor elkaar.

DIESEL-RS

Het is de eerste RS van Skoda die geen Fabia of Octavia is. Dat de eerste RS-SUV een diesel is, verbaast ons nauwelijks. Van die twee andere modellen waren er immers ook al zelfontstekers leverbaar. Hoogstens is het opvallend dat er geen benzine-RS is of komt. De 220 pk sterke benzinemotor die bijvoorbeeld in de Tiguan ligt, is daar op papier geschikt voor. Toen concludeerden we dat de Volkswagen met een dieselmotor beter af is, dus Skoda lijkt een logische beslissing te hebben genomen.

De RS heeft de 2.0 TDI-biturbomotor die we onder meer kennen uit de Passat, met 240 pk en niet minder dan 500 Nm koppel. Gecombineerd met de standaard vierwielaandrijving en automaat maakt de krachtbron deze Kodiaq vrij vlot: in zeven tellen naar de honderd is best knap voor een auto van dit formaat met een viercilinderdiesel! Ook in de praktijk heb je kracht te over en heeft de diesel een vrij breed toerenbereik, dankzij de tweede turbo die de hogere toerentallen afdekt. De verfijning van de totale aandrijflijn kan echter beter. Zolang je op het koppel surft, gaat het allemaal prima, maar als je snel naar de toerenbegrenzer wilt om echt alle kracht uit de motor te halen, kan de automaat het soms niet bijbenen. Schakelen gebeurt soms een fractie te laat en met minder finesse dan tegenwoordig de norm is. Het roffeltje in de sportstand klinkt echter leuk, ook al weet je dat het nep is.

VOELBAAR HARDER

Wij denderen over de Afsluitdijk verder naar het noorden, waarbij het toerental niet eens extreem laag is. 2.100 tpm bij 130 km/h is redelijk, maar niet indruk wekkend. Je hebt meer cilinders (of versnellingen) nodig om onder de 2.000 tpm te duiken. De vering van de auto is voelbaar harder dan in de standaard Kodiaq, maar met de dempers op comfort is de auto zeker niet te stug. Het helpt natuurlijk dat de basisafstelling van een normale Kodiaq zijdezacht is. Op de dag dat wij onderweg zijn, is er nog geen sprake van aangenaam lenteweer, dus de koude wind vanaf het IJsselmeer hakt erin als wij foto’s maken op de zeeafsluiting.

De stoelverwarming is beslist welkom als we weer instappen! Niet standaard aan boord, maar € 460 voor warme billen, zowel voorin als op de achterbank, is niet duur. Skoda houdt opties betaalbaar en dat is een pluspunt van het Tsjechische merk. Overigens hanteren Ford, Kia en Opel hetzelfde beleid.

Het uiterste noorden van ons land is bezaaid met windmolens die niet alleen de wind van zee, maar ook die vanaf het land goed kunnen benutten. Nergens lijkt Nederland platter en leger dan in de eindeloze leegte rondom Eemshaven. Het voor malige stratencircuit is verdwenen om plaats te maken voor nog meer vormen van energieopwekking en onze grote blauwe SUV valt erin weg als een speelgoedauto. Toch is het geen kleintje. De bagageruimte is 650 liter groot; uiteraard houd je minder over als je de derde zitrij gebruikt, maar dan nog. Die derde zitrij is voor volwassenen af te raden, maar niet compleet onbruikbaar. Ideaal voor grote gezinnen. Klap je de banken om, dan heb je meer dan 2.000 liter te vullen.

Om naar het zuiden af te zakken, kabbelen we niet terug over de A28, maar gaan we eerst verder naar het oosten. De Duitse A1 loopt kaarsrecht naar het zuiden en geeft ons de kans om te ervaren hoe de Skoda zich gedraagt op hoge snelheid. De diesel wil wel en als het op de weg niet al te druk is, kom je met deze olifant op snelheden boven de 200 km/h uit. Daarboven gaat versnellen erg langzaam. Bovendien is de auto niet op zijn best bij dat soort hoge snel heden. Het harde onderstel houdt hem prima in bedwang tot 170 km/h, daarboven ben je oncomfortabel veel correcties aan het maken. De Kodiaq is nu eenmaal hoger en logger dan bijvoorbeeld een Octavia RS, dus dat is niet zo gek. Kijken we echter naar vergelijkbare SUV’s van andere merken, dat zit je in een Mercedes-Benz GLC of BMW X1 met meer rust in je stoel. Een dynamische knaller maken van een auto die zo braaf en week is als de Kodiaq, vergt méér dan een iets herzien onderstel.

VERTRAGING

Evengoed komen we zonder al te veel onrust via Aken in Limburg aan, waar het Drielandenpunt slechts een tiental meters verwijderd is van het hoogste punt van ons land. Het is een bijzonder stukje Nederland, waar je enkele prachtige, bochtige heuvelwegen hebt. Op de Posbank bij Arnhem na is dat voor Nederland uniek. De perfecte gelegenheid om de rallygenen van de RS te onderzoeken, want Skoda hangt het model daar nogal aan op.

Al snel blijkt de praktijk weerbarstig. De Kodiaq ligt goed en strak op de weg zolang de bochten glooiend zijn, maar van enige dynamiek kun je echt niet spreken. Als je het tempo opvoert, heeft de auto snel de neiging naar de buitenkant te zeilen. Je hebt bovendien nooit echt directe controle over de koets, noch met je gaspedaal, noch met je stuurwiel. Alles gaat met enige vertraging. Je merkt dat er veel auto achter je aan komt. Een aardig rijdende SUV staat ver weg van wat daadwerkelijk dynamisch rijden mag heten. Een BMW X1, Alfa Romeo Stelvio en Ford Kuga laten zien dat het beter kan, ook in de kaalste uitvoering. Als je ergens de letters RS op plakt, pretendeer je heel wat. Die pretenties maakt de Kodiaq RS duidelijk niet waar.

DE KEUZE

Als we over de A2 terugtokkelen, maken we de balans op. Het verbruik is minder gunstig dan beloofd. Het stuk boven de 200 km/h op de Duitse A1 blijft buiten de meting, maar we komen dan nog steeds uit op 1:12,4. Niet imponerend. Inclusief de forse aanschafprijs lopen de totale kosten erg snel op. Dieselauto’s worden nu zwaar belast, wat een negatieve invloed heeft op de prijs. De Kodiaq is peperduur. Met zijn ruimte, comfort en goede basisuitrusting valt er veel goeds over het model te zeggen, maar die positieve punten gelden niet alleen voor de RS-versie. Probeer eens een gewone Kodiaq diesel; daarmee ben je al prima voorzien. Wil je een scherp rijdende SUV, shop dan even verder.