Schagen-Halfweg per Alpine A110S - De Dijk

Ruim 800 jaar geleden was Noord-Holland een desolaat gebied. Het veen was in de voorafgaande eeuwen ingezakt, daarnaast stegen zeeën en rivieren. Zo’n zestig procent van het land was verloren gegaan en het dreigde nog veel erger te worden. Om de voeten droog te houden, werden er sloten en (ring)vaarten gegraven, werden molens en dijken gebouwd en werden onder meer het Schermeer en Beemstermeer ingepolderd. Daarmee werden vele tientallen vierkante kilometers land teruggewonnen. Vrij vertaald naar Voltaire: God schiep de wereld, mensen creëerden Holland.

Nadat het land was drooggemalen en er weringen kwamen langs de Zuiderzee, behielden niet alle dijken hun oorspronkelijke functie. Zoals de Westfriese Zeedijk tussen Schagen en Schoorl, die hoog uitsteekt boven het polderlandschap en ver weg van het zoute water een surrealistische indruk maakt. Het is misschien wel de meest markante dijk die we tot nu toe zijn tegengekomen in deze serie. Er ligt bovendien een fantastische weg bovenop, die we via de Valkkogerdijk – een fijne opwarmer – benaderen. Zorg wel dat je er vroeg bij bent, liefst op een doordeweekse dag; het is er namelijk zo smal dat zelfs het passeren van fietsers oppassen is. De tien kilometer lange, kronkelende spaghettisliert die je op je bord krijgt, is evenwel niet te versmaden. Het lijkt wel of de dijkenbouwers van weleer stom dronken waren, zo slingert het!

Het is terrein waar onze Alpine A110 wel raad mee weet. De compacte, pure vlieggewicht, die is voorzien van een middenmotor en achterwielaandrijving, biedt in basisuitvoering al bakken vol rijplezier, de S doet daar nog een grote schep bovenop. Zijn hardere, verlaagde onderstel, gekoppeld aan 18-inch Michelins Pilot Sport 4, bezorgt hem een nóg scherper stuurgedrag en doet denken aan de Porsche Cayman GT4.

Gezeten in de hardcore Sabelt-sportkuipen – alleen in lengte verstelbaar – word je perfect geïnformeerd over wat er onder je billen gebeurt. Het goudeerlijke analoge onderstel (geen actieve dempers, stabilisatoren en andere stuurhulpen) leest hobbels en oneffenheden tot in detail, en eveneens hoe het verval van het asfalt van links naar rechts is. Zodoende kun je continu anticiperen op de wisselende hellingshoeken van achtereenvolgende bochten en dans je lichtvoetig van hoek naar hoek. Niettemin moet je je ernstig inhouden, want de Alpine kan en wil veel meer dan hij op de smalle Westfriese Zeedijk kan laten zien, maar dat maakt het juist extra spannend. Over ‘buiten-binnen-buiten’ hoef je niet na te denken, want de nauwe weg ís de ideale lijn. Voor het lege, weidse polderlandschap hebben we even geen oog.

De marges zijn minimaal en de hekken van gaas bieden slechts schijnveiligheid; als je hier van de weg raakt, wacht je een steile, onverbiddelijke vlucht richting polderbodem. Van Schoorl tot Alkmaar kunnen we op de weinig inspirerende Kanaaldijk even op adem komen. Vervolgens koersen we rustig via de Huigendijk naar Ursem en daarna verder zuidwaarts. Bij Schermerhorn, in het hart van de provincie en drie meter beneden de zeespiegel, word je weer op de bijzondere feiten gedrukt. Deze plek was ooit verbonden met de Zuiderzee en was de thuishaven van vissers en walvisvaarders ... Onvoorstelbaar.

HOLLAND OP ZIJN MOOIST

We gaan verder over de Molendijk. Het eerste stuk is relatief breed en overzichtelijk en meandert heerlijk mee met de ringvaart. Het gaspedaal kan zo nu en dan dieper worden ingetrapt, waarna de romig-rauwe viercilinderturbo genoeglijk brult, blaast en gorgelt. De zeventraps bak met dubbele koppeling komt nog niet aan het niveau van Porsches PDK, maar doet zijn werk evengoed razendsnel en accuraat. Dankzij de bijzonder lineaire vermogensopbouw wordt de 110S in een luttele 4,4 seconden naar de 100 km/h gekatapulteerd. Een heerlijk levendige aandrijflijn.

Ook hier hebben we echter te maken met de nodige beperkingen en gebruiken we vooral het derde en vierde verzet. Het karakter van deze lagere dijk en het vervolgstuk naar Driehuizen en West-Graftdijk is wat vriendelijker, dus hebben we meer gelegenheid om de omgeving in ons op te nemen. Water in de vorm van kanalen, plassen, meertjes en slootjes wordt afgewisseld met uitgestrekte weilanden, stolpboerderijen en prachtige oudhollandse dorpjes. Loom rijdend langs het wuivende riet en over idyllische bruggetjes genieten we van Noord-Holland op zijn allermooist.

We navigeren om de noordkant van Zaanstad heen. Daarna wacht een denderend slotakkoord, waarin de Alpine zich opnieuw volop kan vastbijten. De Zeedijk tussen Krommenie en het Noordzee kanaal is van het niveau van zijn Westfriese naamgenoot, maar dan een half metertje breder en voorzien van een splinternieuwe asfaltlaag. En zo eindigen we de dag zoals we hem zijn begonnen: vol adrenaline en met een glimlach van oor tot oor.