Rij-impressie Volkswagen Polo GTI

De kennismaking met de Volkswagen Polo GTi ruim vier jaar geleden was niet eens een echte introductie. Ik kon rondom de Nordschleife de auto uitproberen. Er was geen route, geen persconferentie en geen happening. "Als je vragen hebt horen we het wel!" Nu zou ik bij de meeste introducties een moord doen voor zo'n relaxte kennismaking, maar opvallend was het wel. Volkswagen vond de nieuwe Polo GTi gewoon niet zo interessant, in tijd was er veel meer aandacht voor de nieuwe Polo Bluemotion. Zuinig en groen was hot, en je kon er politiek bovendien wel mee scoren. Nieuwe GTi's werden door VW op autobeurzen wat meer achteraf gezet, ook de Golf 6 GTi kwam er in 2009 wat bekaaid vanaf.

Maar sindsdien is er toch een andere wind gaan waaien binnen het Volkswagen Concern. Het R-label kreeg een boost door er een eigen bedrijf voor op de richten (Volkswagen R GmbH), en de Golf 7 GTi werd weer flink in de spotlight gezet. Sportief zijn mag duidelijk weer. En als gevolg daarvan is er nu weer een GTi-versie van de Polo die de naam waard is.

Grotere motor

Om te beginnen de motor. De 1.4 TSI uit de vorige GTi was een vrij apart blok, met zowel een turbo als een supercharger. Bijzonder techniek, die zorgde voor extreem veel koppel bij lage toeren. Fijn in bijvoorbeeld een huis, tuin en keuken-Golf, maar het haalde wel elk vleugje karakter uit de motor. Je had vaak geen idee in welke versnelling je zat, en er was geen enkele reden om door te halen richting de toerenbegrenzer. De motor was bovendien relatief onbetrouwbaar, de nieuwe techniek bleek net iets te kwetsbaar. Dat alles zal een rol hebben gespeeld bij Volkswagen om tegen alle downsizing in de nieuwe GTi te voorzien van een 1.8 TSI. Het vermogen steeg met 12 pk naar 192 stuks, maar gevoelsmatig is het verschil met voorheen groter dan dat. Vooral de vermogensopbouw is nu stukken beter, met veel meer punch in het middengebied. En dan een fijne verrassing: de auto is er weer met handbak! De vorige versie was enkel met DSG leverbaar, en dan ook nog eens met de relatief langzame zeventrapsvariant met droge platen. Flipperen lijkt misschien leuk, maar de aandrijflijn was zonder gevoel en reageerde loom. Een B-segment hothatch heeft simpelweg te weinig vermogen om een (al dan niet sportieve) automaat nodig te maken. Dat blijkt bij ook de nieuwe Renault Clio RS, die door zijn automaat niet in de buurt komt van de iconische status van zijn voorganger. Maar nu kan je gelukkig weer kiezen. Het rijplezier alleen al is genoeg reden om de handbak te nemen, maar er is een extra argument: de handbak heeft veel meer koppel. Met 320 vs 250 Nm scheelt het een stuk. Dit is omdat de automaat niet meer aan kan dan 250 Nm. Omdat het maximum koppel van de DSG-versie langer leverbaar is, is het vermogen wel gelijk, maar in de versie met handbak is het zo'n 1.000 tpm eerder leverbaar. En dat merk je in praktijk. De handbak heeft veel meer punch in het middengebied en is daardoor de fijnere auto om te rijden. En dus nog leuker en goedkoper ook!

Betere wegligging

We denderen rondjes op het circuit van Valencia, wat een erg fijn circuit is om hothatches te testen. Relatief weinig lange rechte stukken, maar wel een bochtig technisch middenstuk. De nieuwe GTi heeft een fijne wegligging en reageert vooral met lastwisselingen veel beter dan zijn voorganger. Die was te week om op een circuit ook maar een beetje als funcar te boek te staan. Maar nu voel je hoe de dynamische dempers de auto op zijn plek houden en dat de turn-in veel sneller gebeurt dan voorheen. Ga je vervolgens vol op je gas, dan doet het elektronisch sperdifferentieel (in feite een upgrade van het ESP-systeem) zijn best om de auto in het juist spoor te houden door het binnenste wiel af te remmen. Zo goed als een volwaardig mechanisch sper is het niet, maar het verschil met een auto die helemaal geen sperwerking heeft, is eveneens groot. Voeren we het tempo op, dan blijkt de Polo een fijn karretje, maar niet zo'n wildebras zoals de Clio RS en de Fiesta ST dat zijn. Duik je te snel een krappe bocht in en ga je van je gas, dan glijd je gewoon rechtdoor tot de voorwielen hun grip hervinden. De kont blijft op zijn plaats, de auto de hoek om gooien werkt niet echt. Of je moet met Scandinavian Flick-achtige technieken extreem gaan forceren. En daarmee is het weer een echte GTi geworden. In tegenstelling tot zijn voorganger rijdt hij sportief en leuk genoeg om de naam waard te zijn, maar hij is niet zo extreem scherp als sommige concurrenten. Iets wat de auto voor veel mensen wellicht aantrekkelijk maakt voor dagelijks gebruikt. Met een vanafprijs van €23.970 is hij bovendien vrij goedkoop in vergelijking met de concurrentie. Zelfs als je er nog een paar duizend euro aan opties bijbestelt.