Test: Suzuki Baleno (2016)

Op de IAA van Frankfurt eerder dit jaar overkwam mij iets dat je niet graag hebt als autojournalist. Bij het zien van de compleet nieuwe Suzuki Baleno, die zijn wereldpremière beleefde op de Duitse autobeurs, merkte ik dat ik vrijwel meteen mijn oordeel al had geveld. Soms gebeurt je dat nu eenmaal. Laten we het zo zeggen: het was bepaald geen liefde op het eerste gezicht…

Noem het bevooroordeeld, maar ik vroeg me meteen af wat de Baleno toevoegt aan het bestaande aanbod in het B-segment. Op het eerste gezicht is dit nu niet bepaald een onderscheidende auto… Juist daarom ben ik blij dat wij als één van de eersten op pad mogen met Suzuki's tweede model in de klasse van de compacte hatchbacks. Alle vooroordelen of eerste indrukken overboord, en op zoek naar de antwoorden op ten minste twee vragen. 1: wat voegt de Baleno daadwerkelijk toe, en 2: is hij in staat om mij op andere gedachten te brengen?

Twee smaken

Ten eerste is het goed om vast te stellen waarom Suzuki een tweede hatchback in de markt zet. Ze hebben immers de Swift al! Het zit zo: de strategie van de Japanners houdt in dat er in elk segment als het ware twee 'smaken' komen. We zien het nu al bij de compacte crossovers van het merk: de Vitara richt zich op de trendy kopers, terwijl de bravere SX4 S-Cross de minder trendgevoelige mensen bedient. Hetzelfde gaat gebeuren in het A-segment zodra de speelse Ignis naast de Celerio verschijnt, terwijl de Baleno en de Swift (waarvan de opvolger over anderhalf jaar verschijnt) straks de taken in het B-segment verdelen.

Kort gezegd kun je de Baleno zien als de Suzuki voor mensen die een Swift zijn ontgroeid. Hij is om te beginnen vijftien centimeter groter van voor- tot achterbumper, biedt vijf centimeter meer breedte en heeft een negen centimeter langere wielbasis waardoor de binnenruimte tot de top van het segment behoort. Volwassener, met andere woorden… Ook de achterbak scoort punten met minimaal 355 liter aan capaciteit, meer dan bij de meeste concurrenten, terwijl de achterbankleuning eenvoudig plat kan waardoor er een net niet vlakke laadruimte ontstaat. Extreem veelzijdig als een Honda Jazz is de Baleno niet (mede door z'n wat hoge tildrempel) maar voor de meeste mensen is hij absoluut voldoende praktisch.

Boosterjet

Ook op motorisch vlak biedt Suzuki bij de nieuwe Baleno twee smaken. De instapkeuze is een bekende uit de Swift; de 1.2 Dualjet met 90 pk is een viercilinder zonder turbo en zodoende de klassieke keuze. Hoewel Suzuki trots praat over een Smart Hybrid-variant (die naast een start-stopsysteem is voorzien van een extra lithium-ion accu om remenergie op te kunnen slaan en zodoende slechts 93 gram CO2 per kilometer uit stoot) zouden wij die motor lekker laten voor wat hij is en te allen tijden kiezen voor de sterkere 1.0 Boosterjet. Die éénliter driecilinder met directe inspuiting en een turbo is namelijk helemaal nieuw voor Suzuki en vormt meteen het beste nieuws rondom de nieuwe Baleno.

Met 112 paardenkrachten en 170 Nm aan maximale trekkracht levert die motor namelijk meer dan voldoende kracht voor de hatchback, die met een leeggewicht van minder dan 900 kilo overigens opvallend licht is. Ook in vergelijking met andere compacte turbomotoren (zoals de 1.0 Ecoboost van Ford en Peugeot's 1.2 Puretech) vertoont de Boosterjet een erg prettig karakter: hij bouwt z'n kracht mooi gelijkmatig op vanaf de lage toeren, reageert relatief goed op het gaspedaal en zorgt voor een aangenaam ontspannen ervaring. Wel jammer dat de standaard aanwezige vijfbak (een zestrapsautomaat is optioneel) minder strak en trefzeker schakelt dan we gewend zijn van Suzuki.

Niet de beste

'Strak' en 'trefzeker' zijn volgens het Japanse merk dan ook geen termen waar kopers van een Baleno veel waarde aan hechten. Dat is dan maar goed ook, want het rijgedrag van de nieuwe Suzuki staat niet op een heel hoog niveau. De balans in het onderstel is matig: de vering gedraagt zich vriendelijk zacht maar de demping heeft moeite om de auto mooi stabiel en rustig te houden. Hij voelt zodoende niet echt solide en gaat behoorlijk op één oor in bochten, terwijl het op slecht wegdek met name de achteras aan raffinement ontbreekt. Tel daarbij op dat de besturing weinig gevoel en finesse biedt en je mag gerust zeggen dat de Baleno op dit vlak niet bij de beste van de markt hoort.

Tijd om antwoord te geven op de twee vragen die we aan het begin stelden. Ten eerste: wat voegt de Baleno toe? Om te beginnen is het een auto die bovengemiddeld veel ruimte, bruikbaarheid en uitrusting biedt voor een niet al te hoge prijs. De exacte bedragen en specificaties weten we nog niet maar we wisten al wel aan Suzuki te ontlokken dat 'de prijs van het meest gekochte model rond de 17.500 euro zal liggen'. Dat is behoorlijk concurrerend voor een auto van dit formaat, zeker gezien de uitrusting die redelijk modern is met onder meer een aanraakscherm met Mirrorlink en Apple Carplay. De luxere variant, die onder andere de beschikking krijgt over radargestuurde cruise control (dat zien we nog niet vaak in deze klasse) zal uiteraard duurder zijn, maar dan nog is value for money een sterk punt van deze Suzuki.

Antwoord twee: heeft de Baleno me op andere gedachten gebracht? Deels, want er is rationeel gezien verdraaid weinig op deze auto aan te merken. Hij is ruim, (naar verwachting) relatief voordelig om aan te schaffen, betaalbaar in gebruik, Suzuki kennende behoorlijk betrouwbaar en in staat om vlot te presteren. Voor mensen die graag hun koppie erbij houden is dit dus een prima keuze. Zoek je echter een vleugje plezier of een auto die je in je hart raakt, dan raden wij aan om niet voor een Baleno te gaan.