Test: Skoda Yeti (2009)

Aan welke criteria moet een auto voldoen om als SUV door het leven te gaan? En waar is de aspirant-koper specifiek naar op zoek? Vierwielaandrijving? Veel zwart kunststof aan de buitenkant? Een auto die hoog op de poten staat? Dat laatste in ieder geval, maar over de rest bestaat geen duidelijkheid. Zo is daar bijvoorbeeld de Skoda Roomster Scout. Van huis uit geen SUV, maar een voorwielaangedreven MPV. Opgeleukt met forse bumpers, zwarte beplating op de flanken en iets hogere veren. Die ietwat ruige, avontuurlijke uitstraling blijkt aan te spreken. Dat geeft de Yeti dus deels zijn bestaansrecht, hoewel hij niet direct op de archetypische SUV lijkt en zich niet in een hokje laat plaatsen. Dat kan in zijn nadeel werken, omdat potentiële kopers hem niet als SUV herkennen en classificeren. Aan terreinrijden hebben deze mensen doorgaans nooit gedacht. Dat aspect hebben de marketeers erbij verzonnen. Meestal worden er ook een paar tweewielaangedreven versies in het programma opgenomen. Het draait allemaal om de looks, niet om het aantal aandrijfassen. Skoda vormt daarop geen uitzondering. De 1.2 TSI en de 2.0 TDI met 110 pk zijn doodgewone voorwielaandrijvers. En laat de Nederlandse importeur nou juist de 1.2 als het volumemodel zien! Overigens is die zwakste diesel ook met 4WD leverbaar. De 4,22 meter lange Yeti is ongeveer tien centimeter korter dan een Hyundai Tucson, één van zijn concurrenten, en staat op het platform van de Octavia. Hij is afgeleid van het studiemodel Yeti dat al in 2005 op de salon van Genève werd gepresenteerd.

Met een vleugje MPV
De eerste aanblik leert ons dat de Yeti veel gemeen heeft met de Roomster De dikke b-stijl, het overhangende dak en ook de contouren tonen duidelijk aan dat deze auto's op dezelfde tekentafel ontstonden. De Yeti heeft een opvallend front, mede dankzij die twee ronde lichtunits onder de koplampen. Die extra kijkers doen dienst als dagrijverlichting en eventueel als mistlampen. Alles bij elkaar heeft de Yeti een uitgesproken ontwerp en is het bepaald geen eenheidsworst. We zien de laatste tijd meer van dit soort excentriekelingen verschijnen. Denk bijvoorbeeld aan de Kia Soul en de Citroën C3 Picasso. Wat je ziet, is dat een auto als de Yeti altijd een mening ontlokt. Daarbij vallen termen als lelijk, leuk, stoer, apart of verschrikkelijk. Wij vinden 'm wel geinig en origineel. En gedurfd. Het interieur is niet zo excentriek. Het ziet er minstens zo verzorgd uit als dat van de Superb, met fraaie materialen en een uitstekende ergonomie. Ondanks de vrij compacte buitenmaten is de Yeti voor de achterpassagiers heel gastvrij, met veel hoofd- en beenruimte. De stoelen op de tweede zitrij zijn individueel verstelbaar, zowel de zitting als de rugleuning. Bovendien kunnen ze volledig worden verwijderd en is het ook mogelijk om de twee buitenste zitplaatsen naar elkaar toe te schuiven, na het verwijderen van de middenplek. Met die exercitie ontstaan dan twee riante zitplaatsen met superbe beenruimte achterin. Een beetje MPV is de Yeti dus ook, maar de term crossover wordt door Skoda niet gebezigd.

Toch het terrein in!
Omdat er slechts twee 1.2's beschikbaar zijn, stappen we eerst in een 1.8. Prima stoel en een goede zitpositie heeft de Yeti! De 160 pk sterke 1.8 TSI kennen we onder andere van de Superb. Zalige motor, dankzij een vracht koppel waar een moderne diesel een voorbeeld aan kan nemen. Zijn 250 Nm is al bij 1.500 toeren beschikbaar en dat gaat door tot 4.500. Altijd trekkracht voorhanden dus. De ca. 1.400 kg zware Yeti komt goed uit de voeten met dit blok, gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak. Opvallend stil is deze Skoda ook. Groot kans dat de trouwe achterban van het anti-VW-genootschap nu al weer afhaakt, maar geloof ons: dit is domweg een bovengemiddeld goed zittende en rijdende auto. Dat kunnen wij ook niet helpen. Puntje van kritiek is de middenconsole, die net tegen je rechterknie aanprikt. Zo nu en dan rijden we op slechte stukken asfalt, waarbij naar voren komt dat vering en demping een ruime portie comfort verschaffen. Om het SUV-gehalte enige luister bij te zetten, stuurt Skoda ons een motorcrossbaan op met de Yeti. Om zijn terreincapaciteiten te tonen. Echt wild gaat het er niet aan toe, maar de Yeti kan echt wel een beetje meer dan een opgehoogde MPV. Lekker belangrijk, horen we u denken, en gelijk hebt u. De duurdere modellen met 4WD hebben een off road-knop. Daarmee wordt afdalen kinderspel, je hoeft alleen nog maar te sturen, de elektronica regelt de rest. Kennen we al van andere merken.

Lekker ding, die 1.2 TSI
Op de snelweg en op provinciale wegen is de Yeti heel goed te hebben. De besturing voelt stevig aan en het aanvallen van bochten doet hij met verve. Hij rijdt minstens zo goed als een Octavia, waarmee hij zijn platform deelt. Heel nieuwsgierig zijn we naar de prestaties van de 1,2-litermotor in de Yeti. Voor hen die 'm nog niet kennen: deze 1.197 cc metende viercilinder heeft een turbo en directe inspuiting en levert 105 pk, dat is net zoveel als voorheen de ongeblazen 1.6 deed. In de testauto is de kleinste TSI gekoppeld aan een 7-traps DSG. En daar gaan we weer: verbluffend goed! Echt een heel fraai motortje, dat ongekend goed presteert. Geen strepentrekker, maar wel heel soepel en laagtoerig. Ter vergelijk: de Roomster 1.6 draait bij 120 km/h bijna 3.600 toeren. De Yeti 1.2 met DSG komt bij die snelheid tot 2.600 toeren. Een wereld van verschil. We verwachten echter niet dat hij extreem zuinig zal zijn. Tenslotte heb je het over een zware auto met een cw-waarde van 0,37. Dat is niet echt gunstig. Desondanks ben je heel goed bediend met die 1.2 TSI. Geen stakker als basismotor, dat is altijd goed. Over prijzen en uitrusting is op dit moment zeer weinig bekend. Skoda noemt een vanafprijs van om en nabij de € 20.000. Dat klinkt veelbelovend. Pak een goed aangeklede 1.2 met een stel mooie wielen, ben je onder de 25 mille klaar. Voor hen die in de markt zijn voor een SUV-achtige beschikt de Yeti over meer dan voldoende kwaliteiten. Hoewel de productie al een maand geleden is gestart, staat hij pas in oktober in de showroom.