Renault Twingo (2014) - Test

Je moet het maar durven: als fabrikant een auto ontwikkelen die bijna letterlijk het tegenovergestelde is van al z'n directe concurrenten. Want ga maar na: vrijwel alle kleine stadsauto's hebben de motor, versnellingsbak en aandrijving vóórin. Zo niet de nieuwe Renault Twingo, die het letterlijk precies andersom doet en al die componenten achterin stopt. Nou gaat het merk wel vaker, met wisselend succes, uit van z'n eigen ideeën, maar moedig is het zeker. Toch geldt ook bij Renault natuurlijk dat het financiële plaatje wel moet kloppen. En dus ging men een partnerschap aan met Daimler, dat met de Smart Fortwo de nodige ervaring heeft met dit concept. Het resultaat is dat de nieuwe Twingo technisch verwant is aan de op handen zijnde nieuwe modellen van Smart, dat de kosten voor beide fabrikanten gedrukt worden en dat we weer eens een technisch lekker afwijkende auto in het A-segment mogen verwelkomen.
Want het concept van een motor achterin betekent dat de Twingo een opmerkelijke auto is, zowel in positieve als negatieve zin. Om met dat laatste te beginnen: als je de achterklep opentrekt valt gelijk op dat de vloer behoorlijk hoog is. Logisch natuurlijk, de motor ligt er immers onder. Direct gevolg is dat de bagageruimte een vrij magere 188 liter meet met de achterbank in z'n normale stand. Zet je de achterbank in de voor de bagageruimte meest gunstige positie, dan groeit het laadruim naar een evenmin grensverleggende 219 liter. Wel heel praktisch is dat zowel de achterbank als de voorste passagiersstoel helemaal plat kunnen, waarmee een volledig vlakke vloer ontstaat waar lange spullen ingeladen kunnen worden. Daarbij is de Twingo er voor het eerst, en gelijk ook alleen, als vijfdeurs. Dat verhoogt het instapgemak voor de achterste inzittenden. Ook zit het hele interieur vol met allemaal kleine vakjes voor rondslingerende spullen, zelfs onder de achterbank. Helaas blijft de ruimte in de neus voorbehouden aan de diverse vloeistofreservoirs en de radiateur, extra laadruimte daar was een welkome aanvulling geweest.

Forse wielbasis
Dan de voordelen van de achterin geplaatste motor. Omdat de hele aandrijflijn achterin zit, kunnen de voorwielen heel ver naar voren worden geplaatst. Dat betekent dat de wielbasis voor het A-segment fors is, wat weer goed nieuws is voor de passagiers. Voorin voelt de Twingo ruimtelijk en ook achterin kun je als volwassene best een wat langere rit uitzitten. Het is misschien niet zo goed als een Hyundai i10, maar de Renault zit zeker aan de bovenkant van het segment. Vanaf de voorste zitplaatsen valt bovendien op dat de zitpositie best hoog is, wat het uitzicht ten goede komt. Dit overigens zonder dat je het gevoel hebt 'op de bok' te zitten. Het dashboard zelf is naar wens aan te passen met allerlei vrolijke pastelkleuren en oogt kwalitatief zeer goed.
Tijdens de eerste meters met de Twingo valt gelijk een ander voordeel op van het feit dat de motor niet voorin zit: de draaicirkel. De voorwielen kunnen 45 graden indraaien en dat zorgt voor een draaicirkel van 8,6 meter. Het voelt nog het meeste alsof de achterwielen stiekem meesturen, je draait de mini-Fransoos in de krapste plekjes om. Ook ideaal voor druk stadverkeer, waar de kleine Fransman zich dankzij de kunstmatige maar erg lichte besturing heel ontspannen doorheen laat sturen. Toch is het onderstel ook prima berekend op hogere snelheden, vooral op de snelweg valt de rust aan boord op. De vering en demping zijn stevig, dus van zweverigheid is geen sprake. Keerzijde is dat de Twingo op slecht wegdek wel de neiging heeft onrustig te worden, al is dat in dit segment geen unicum. Voer je het tempo op, dan blijft de auto lang neutraal waarna hij rustig over z'n voorwielen wegschuift. Plots gas lossen resulteert ook niet in rare reacties van de achterzijde. Het plotse overstuur dat inherent is aan auto's met de motor achterin hebben de Renault-ingenieurs er zorgvuldig uitgeslepen. Het altijd waakzame, want niet uit te schakelen, ESP smoort gevaar bovendien in de kiem. De Twingo is bewust zo afgesteld dat-ie rijdt als een auto met voorwielaandrijving.

Driecilinders
Bij z'n introductie is de Twingo leverbaar met twee driecilinder-motoren. De instapper is een nieuwe 1,0-liter met 70 pk en 91 Nm. Het grootste deel van dat koppel is al vroeg beschikbaar en de Twingo is er prima mee bedeeld. In de stad zijn de prestaties prima en hoewel het kleintje wat aanmoediging nodig heeft kun je er ook best mee de snelweg op. Wel moet je inhaalacties dan even goed uitkienen en regelmatig een tandje terugschakelen. De versnellingspook laat zich gelukkig licht bedienen evenals de koppeling, al is het aangrijppunt daarvan wat lastig te bepalen. Voor wie wat meer vermogen wil is er de sterkere TCe 90 turbomotor, die 90 pk en 135 Nm levert. Daarmee is de Twingo in staat tot vrij pittige prestaties voor zo'n kleine auto. Overigens kregen wij een exemplaar mee met nog geen 400 kilometer op de teller. Dat had tot gevolg dat de motor behoorlijk wat aanmoediging nodig had, iets wat hoogstwaarschijnlijk beter wordt als de motor fatsoenlijk is ingereden.
Naast twee motoren is de Twingo aan te kleden met drie uitrustingsniveaus: Authentique, Expression en Dynamique, waarbij de turbomotor er alleen met die laatste twee is. De prijslijst begint bij € 9.990 voor het basismodel, maar Renault verwacht in Nederland dat de meeste klanten voor de Expression zullen opteren. Die kost € 1.000 meer en heeft onder meer elektrische ramen, multimediasysteem met bluetooth en centrale deurvergrendeling met afstandsbediening. De topuitvoering kost nog eens € 1.800 extra en voegt onder meer airco en lichtmetaal toe. De TCe 90 vergt een extra investering van € 1.200. Ga je nog aan de gang met leuke stickers en kleuraccenten, dan kan de prijs dus nog best oplopen. Zo concurreert de Twingo niet alleen met de meer rationele auto's als de Up! en i10, maar ook met de hippe Fiat 500. En allemaal krijgen ze een flinke kluif aan de eigenwijze Renault.