Test: Range Rover Sport SVR (2015)

De bulderende V8 klimt snel in toeren. In het digitale instrumentarium licht een rondje met het getal 3 erin rood op, ernaast zie je kleiner de cijfers 1 tot en met 8. Ook in de head-updisplay verschijnt die kleur. Een tik tegen de rechterflipper, en wel nu meteen, is de boodschap. Doe je dat niet dan knalt hij in de begrenzer en neemt de elektronica het niet over. Nu staat hij in de vierde trap. Wat is deze suv hardcore! Rijd je de achttraps automaat in de handmatige modus dan komt het ook echt op flipperen aan wil je een verzet hoger belanden. Vloer je bij lage toeren het gaspedaal dan besluit de elektronica wel dat hij moet terugschakelen. Let wel, het gaat hier dus over een meer dan 2.300 kilo zware suv en niet over een sportwagen als de Jaguar F-Type waarin je deze aandrijflijn ook kunt krijgen. De SVR dendert de AMG-/M-/Turbo-liga met een geweld en een zekere plompheid binnen die de Duitse giganten niet zal ontgaan! Jawel, dit is een rechtstreekse concurrent voor rijdende pretpaleizen als de Mercedes GLE (voorheen ML) 63 AMG, de BMW X5 en X6 M en de Porsche Cayenne Turbo S, bekend om hun bulderende achtcilinders en acceleraties die de draaiing van de aarde kunnen doen veranderen. En SVR moet een aanduiding worden die bij andere weggebruikers net zo veel respect afdwingt als de bekende drie letters van Mercedes-Benz' performance divisie. Alsof dat met het uiterlijk alleen niet lukt…Ander bumperwerk, vier uitlaten achter en deze optionele 22 inch-wielen doen daar bij dit testexemplaar nog een schepje bovenop. Standaard krijg je 21 inch op deze bijna 2 ton kostende Range Rover Sport. Gaasprofiel in de grille en roosters zijn zwart en dat steekt lekker af bij de witte lak. Een normaal best wel chique Sport is in een wit trainingspak met opzichtige schoenen gehesen, al kun je de SVR ook bestellen in een heel fraai blauw dat alleen op deze uitvoering wordt gespoten. Zwarte stijlen en het van dezelfde lak voorziene dak maken de SVR duidelijk herkenbaar. En wil je echt de aandacht op je gevestigd krijgen, druk dan het knopje met het uitlaatsymbooltje in. Dan weten ze vijf straten verderop ook dat je eraan komt.

Dwangbuis

Wat een geweld. Door de hoge zitpositie heeft de snelheid waarmee je richting de einder gaat iets onwerkelijks. Normaal ervaar je zo iets alleen op de Polderbaan van Schiphol. Het gebulder zwelt aan, staat de bak in S, dan is de gangwissel ook al bijzonder fanatiek. In D duurt het wisselen van verzet iets langer, en schakelt hij iets minder snel terug. Dan wil een middenklassertje met een ambitieuze bestuurder nog wel eens even achter de bumper met vier uitlaten blijven hangen, maar laten tijd en ruimte het toe, dan zie je ook de 200 pk-plus D-segmenter al heel snel klein worden in de binnenspiegel. Bij het verkeerslicht helemaal. Let wel, dit gevaarte flitst in 4,7 seconden van 0 naar 100 en de begrenzing stopt pas bij 260. Toch wel lekker, omdat veel dik Duits spul het bij 250 voor gezien houdt door ingrijpende elektronica. Bij de eerste aankondiging van de Range Rover Sport SVR vermeldde Land Rover trots de rondetijd voor de oude omloop van de Nürburgring: 8 minuten en 14 seconden, een record voor het type auto. Jammer alleen dat Porsche in de tussentijd de Cayenne Turbo S heeft bijgepunt en dat die het nu in 7 minuten en 59 seconden doet. Maar goed, had je tien jaar geleden verkondigd dat een product van Land Rover ooit zo snel de Nordschleife zou ronden dan was je in een dwangbuis afgevoerd.

Met de Dynamic-stand ingeschakeld blijft het overhellen dankzij aangepaste luchtvering en de straffere demping beperkt, de besturing biedt voldoende feedback. Het zal nooit zo zijn dat je je helemaal een met de techniek voelt en dat je de auto perfect kunt plaatsen. Er zijn immers grenzen aan de wetten van de natuurkunde al heb je in een snelle X6 of een Cayenne wel meer het gevoel dat je een verlengstuk bent van de auto dan in de SVR. Die doet met jou wat hij wil. Er is geen tussenstand in het stabiliteitsprogramma dus denk heel goed na eer je de elektronische beschermengelen uitschakelt. De achterkant komt geheid om als je op het gas gaat staan, ondanks de vierwielaandrijving. Wat een held moet je zijn om deze auto op de limiet te rijden zoals de testrijders deden bij het neerzetten van de fabelachtige tijd op de Nürburgring.

Overigens vragen de Brembo-remmen om een flinke remvoet, want het pedaal moet echt fors naar beneden.

1 op 3,5

Het interieur is een feest. Achterin zijn er twee net zulke mooie kuipstoelen als voorin, al zijn ze wel via een tussenstuk met elkaar verbonden zodat op pad gaan met vijf personen tot de mogelijkheden behoort. Normaliter voelt het binnenste van een Range Rover Sport al aan als iets weldadigs, want leer en aluminium zorgen voor 'n zeer luxe sfeer, in de SVR tillen alcantara op de stijlen en het hemeltje en carbon op de middenconsole en portieren de ambiance naar een nog hoger plan. Verder valt het op dat de Britten niet kwistig strooien met het SVR-logo. Dat staat vrij subtiel op de voor- en achterzijde, we zien het in de goed zittende en net zo fijn ogende stoelen maar dat is het wel. En o, wat zijn we blij dat er een 105 liter tank aanwezig is. Komen we tijdens de meest extreme rijsessie toch nog mooi 367 kilometer ver! Tijdens de fotografie- en filmopnames lukt het de SVR op een verbruik van 1 op 3,5 uit te laten komen, gemiddeld over 3 tankbeurten komen we exact uit op 1 op 5 en dat levert dus een actieradius van dik 500 kilometer op. Tja, de Tyrannosaurus Rex zat ook niet op een dieet van onschuldige kuikentjes en groenvoer, die verorberde maar wat graag de grootste brokken vlees die hij tegenkwam om aan voldoende energie en eiwitten te komen. Over enkele decennia zullen we ons deze SVR herinneren als de meest agressieve, gewelddadigste zwaargewichten van zijn tijd, dus dat statement van Special Vehicle Operations is wel gemaakt.