Test: Mini Paceman (2013)

Hoe ver kun je een succesvol idee uitkauwen? In sommige gevallen heel ver en dat kun je wel aan Mini overlaten. Tel even mee: het begon met het origineel, de driedeurs hachback. Toen kregen we de Clubman en de cabrio. Daarna zag de Countryman het daglicht. Het kon nog gekker, want vorig jaar werd de praktisch vrij onzinnige coupé onthuld, gevolgd door de roadster. Nou dacht je dat het veld daarmee aardig vol is, maar hier is dan de Paceman. Nummer zeven en we weten al dat van het origineel met ingang van de derde generatie ook een vijfdeurs hatchback komt; de achtste variant.

Maar goed, vandaag rijden we met nummer zeven. Want dit is de Mini Paceman. Na een eerste blik op de auto denk je wellicht aan een wat kleinere, meer aaibare Range Rover Evoque. Wie zit daar op te wachten? Volgens Mini de mensen die de gewone Mini te klein, en de Countryman te groot vinden. Want qua maatvoering zit hij daar tussenin. Maar dat is slechts de marketingpraat uit de persinformatie. Want net voordat we gaan rijden, spreken we Kay Segler, de grote baas van Mini, en we vragen hem wie volgens hem de stereotype koper is voor de Paceman. "The lonely wolf", antwoordt hij. En de lonely wolf is volgens Segler de alleenstaande man die gretig om zich heen kijkt, maar voorlopig nog geen definitieve keuze wil maken. En dan heeft hij het niet over auto's. Dus dit moet dé shooting brake voor de vrouwenjacht worden? De chick magnet voor de moderne player?

Uiterlijk

En hoe wordt je een chick magnet? Om te beginnen door een beetje op je uiterlijk te letten. Ten opzichte van de Coutnryman is de Paceman een stuk lager, gedrongener en daardoor dynamischer om te zien. Wat ons betreft heeft hij zelfs wel wat van de Range Rover Evoque driedeurs. Segler ziet die overeenkomst ook, maar relativeert die: "De Evoque is in drie- en vijfdeursversie van achteren vrijwel identiek. De Paceman heeft een heel afwijkende achterkant ten opzichte van de Coutryman. Je moet de positionering meer zien zoals de BMW X6 ten opzichte van de X5. En in vergelijking met de gewone Mini moet de Paceman het vooral van meer ruimte hebben. In de hatchback kun je geen golftas kwijt, in de Paceman wel." Maar voor die mensen is er toch de Clubman? "Inderdaad", beaamt Segler, "ik denk dat de Paceman de Clubman meer in het vaarwater zal zitten dan de Countryman."

Aan de binnenkant treffen we in grote lijnen hetzelfde dashboard aan als in de Countryman. Wel zijn de tuimelschakelaars op de middenconsole voor de raambediening vervangen door meer conventionele knoppen op de portieren. Minder leuk, maar wel meer logisch. Om de aflopende daklijn niet al te confronterend te maken voor de achterpassagiers, is de zitpositie daar een stuk verlaagd. Dat kan niet verhinderen dat de hoofdruimte daar nog steeds niet overhoudt, maar daar staat tegenover dat je achterin twee luxe fauteuils krijgt in plaats van een ordinaire achterbank. Een bank is niet leverbaar, dus de player moet zich per jacht tot drie stuks prooi beperken.

De Paceman moet niet alleen wat betreft ruimte en uiterlijk een brug slaan tussen de Countryman en de hatchback, ook wat betreft rij-eigenschappen heeft hij een missie in die richting. Want door meer gewicht en een hoger zwaartepunt staat de Countryman wel wat erg ver af van het nu al legendarische Mini-kartgevoel. De Paceman is lichter. Oké, twintig kilo is geen astronomische waarde, maar alle beetjes helpen. Belangrijker is dat het zwaartepunt dichter bij de grond zit. Verder heeft de Paceman standaard een sportonderstel dat een centimeter lager is en is het hele onderstel nog eens gefinetuned. En het resultaat mag er wezen. Je zit weliswaar nog iets aan de hoge kant, maar de stuurreacties van de Paceman komen dichter in de buurt van wat we van het origineel kennen en zo waarderen. Elke beweging van het stuur wordt vertaald in een beweging van de koets, maar zonder dat hij nerveus wordt. De rechtuitstabiliteit is namelijk uitstekend en het stuur biedt veel weerstand. Die kun je nog verhogen met de sport-knop en dan krijg je meteen een mooier geluid, met felle plofjes bij gas los en terugschakelen. We rijden de Cooper S en dat betekent de bekende 184 pk sterke twinscroll turbomotor. Een uitstekende combinatie met de handgeschakelde zesbak, die, zoals we weten, zo precies schakelt dat je soms denkt met een achterwielaangedreven auto te maken te hebben. Minpunt van die transmissie is het gemak waarmee de pook in de meest linkse positie glijdt. Daardoor ga je soms onbedoeld naar de achteruit en bij snel terugschakelen van drie naar twee beland je niet zelden in een niemandsland tegenover de achteruit. Dat moet mechanisch toch eenvoudig op te lossen zijn? Niettemin is dit al jaren zo bij deze versnellingsbak.

Geduld

Opmerkelijk is dat de Paceman hoger geprijsd wordt dan de Countryman. Minder deuren voor meer geld dus en daardoor is het bepaald geen koopje. Daar staat tegenover dat je in de Paceman wat sportieve leukigheid standaard krijgt, zoals sportstoelen, hoogteverstelling voor de passagiersstoel en het eerder genoemde sportonderstel. Wie een leven met de Paceman wel ziet zitten, moet nog wel even zien te overwinteren, want pas op zestien maart komt de auto naar ons land. Aanvankelijk met keuze uit twee benzine- en twee dieselmotoren. Alle vier zijn standaard voorzien van de handgeschakelde zesbak, een zestraps automaat is optie. Ook een optie is All4, en dat is Mini's voor vierwielaandrijving.