Menu
Toen Renault in het laatste decennium van de vorige eeuw met het F1-team van Frank Williams triomfen vierde, werd er een Clio Williams op de markt gezet. Een mooie, snelle auto. Belangrijkste bijdrage van Williams was het geven van de typenaam. Technisch had de F1-stal er niet veel mee te maken. Dat het nog sportiever en sneller kan, bewees Renault met de Clio V6 die begin 2001 op de weg verscheen. Deze keer was de hulp van TWR, het bedrijf van F1-teambaas Tom Walkinshaw bij de bouw betrokken. Sterker nog: TWR had vrijwel het gehele project in handen. Delen van de auto werden in Engeland gefabriceerd, er kwam het een en ander uit Frankrijk en het totale product werd in het Zweedse Uddevalla vervaardigd. In een fabriek van het door Ford overgenomen Volvo personenwagens.
Nou, dat gedoe met die concurrerende namen zat de chauvinistische Fransen al niet lekker, maar het werd allemaal nog erger. Walkinshaw besodemieterde de kluit. Tijdens de introductie van de 2e generatie Clio V6 in het Zuiden van Frankrijk laat een topfunctionaris van Renault zich openhartig uit over de mislukte relatie met de man waar ook Jos Verstappen nog een boel geld van krijgt.
Bij TWR werd gerommeld met onderdelen. Soms kwamen ze niet op tijd, soms helemaal niet. Er werd wel eens gewisseld van leverancier. Daardoor ontstonden problemen bij de bouw en aflevering van de speciale Clio's. De maat was vol toen toeleveranciers aan het adres van de Fransen begonnen te informeren of de rekeningen konden worden betaald. Om te voorkomen dat de naam van het Franse merk door het slijk zou worden gehaald, is toen de samenwerking met TWR gestopt. Daarom zijn er in anderhalf jaar tijd slechts 1.634 exemplaren van de Clio V6 uit Uddevalla gekomen en niet meer. In juni 2002 stopte de productie. Terwijl de markt nog lang niet verzadigd was.
Frans product
Aanvankelijk had men bij Renault even de buik vol van het hele project. Echter mede door de sportieve successen in de Europese Clio V6 Cup en de goede verkoopresultaten van deze exclusieve sportwagen is de draad toch weer vlug opgepakt. Niet meer samen met een F1-stal, maar nu in eigen beheer. De 2e generatie Clio V6 is een product van Renault Sport. Hij wordt gebouwd in de Alpine-fabriek in Dieppe. Als basis dient een carrosserie die van een speciale afdeling in de fabriek te Flins komt.
Qua model en motorisering verschilt de nieuweling op het eerste gezicht niet veel van zijn voorganger. Hij lijkt onmiskenbaar op een Clio. Heeft weer een dikke neus en grote luchtgaten aan de zijkanten. Slechts twee zitplaatsen. Een motor die vrijwel de hele achterbank en de kofferruimte voor zich opeist. Onderwerpen we de nieuwe auto aan een nauwkeuriger onderzoek, dan zien we uiteraard dat de bumpers, grille, motorkap en koplampen met xenonverlichting verschillen van de vorige. De spatschermen zijn vergroot om plaats te bieden aan 18-inch OZ Superturismo velgen met daarop speciaal voor de Clio V6 ontwikkelde Michelin Pilot Sport banden. Voor in de maat 205/40 R18, achter 245/40 R 18. Schitterende brede sloffen die een enorme bijdrage leveren aan het zeer verbeterde rijgedrag. Toch weer een link met de Formule1, want Michelin heeft voor de 2e generatie Pilot Sport veel uit de F1 opgedane kennis toegepast. Meest in het oog vallende veranderingen op de kont zijn de achterlichten en de langere spoiler. Dankzij het nieuwe design is wel vooruitgang geboekt in de aërodynamica.
Ook het interieur gaat met zijn tijd mee. Een nieuw dashboard. Sportstoelen met leder/alcantara bekleding waarin het logo van Renault Sport is verwerkt. Leren stuurwiel met duimsteunen. De aluminiumafwerking van versnellingspookknop, pedalen en drempels met Renault Sport-logo accentueren het sportieve uiterlijk. Die aanblik wordt extra onderstreept door het terugkeren van de carrosseriekleur op het stuur, de sierranden van het dashboard en de middentunnel.
Persoonlijk 'tintje'
De koper van een Clio V6 kan zijn auto verder verpersoonlijken met een of meerdere optiepakketten uit het Programme de Personnalisation van Renault Sport. Wat te denken van een nappalederen handremhoes... Met een versnellingspookhoes van datzelfde materiaal plus op de handremgreep, het stuurwiel en de sierranden van het dashboard. Zwarte vloermatten en veiligheidsriemen. Plus inlegwerk met zwarte soft-lak. Dat mag je toch niet missen! Het kan nog 'erger' door Pack2 er aan toe te voegen. Dat houdt in nappaleder voor de voorstoelen en de portierpanelen. Pack3 is een combinatie van 1 en 2. Wie nog verder wil neemt Pack 4. Dat voorziet in een nappalederen afwerking van de motorafdekplaat en alcantara hemelbekleding. Kost nog 'ietsje' meer, maar dan heb je wel een heel eigen Clio V6. Denk eraan: hij gaat daardoor niet sneller dan in 5,8 (was 6,4) seconden naar de 100 km/h en ook de topsnelheid blijft 245 km/h (was 235 km/h).
Passie en veiligheid
Om de passie en het rijplezier te verhogen en de auto een veiliger rijgedrag te geven is de Clio V6 technisch flink onder handen genomen. De dwars achter de voorstoelen geplaatste middenmotor is ingrijpend veranderd. Het vermogen is van 230 pk opgeschroefd naar 255 pk bij 7.150 tpm. Het koppel ging naar 300 Nm bij 4.650 tpm. Cijfers die niet alleen duidelijk maken dat deze Clio nog steeds een duivel is, maar ook dat hij flink op toeren gehouden moet worden om tot hoge prestaties te komen.
Dat laatste wordt heel duidelijk als onze kennismaking begint met een viertal ronden op het circuit van Albi. Maar daarover later meer. Het bovenste deel van de motor, vanaf luchtinlaat tot verbrandingskamers is volledig vernieuwd. Het luchtfilter heeft nu een inhoud van 11,5 liter. Dat is bijna tweemaal zoveel als in het vorige model. Een gemotoriseerd smoorklephuis geeft 40% winst bij de venturi. Nokkenassen met vergrote lichthoogtes zorgen voor een hogere vullingsgraad. Kleppen, klepzittingen en de inlaatpoorten zijn opnieuw ontwikkeld om de interne aërodynamica te verbeteren. Andere klepveren zorgen voor optimale controle van de klepbewegingen. De benzinetoevoer is aangepast. Ook dat is te merken. Op het circuit halen we een brandstofverbruik van 1 op 4. Op straat loopt de Clio 50% 'zuiniger'. Maar daarover mag je niet zeuren als je topprestaties wilt.
Een flinke bijdrage aan die topprestaties geeft ook de verbeterde 6-versnellingsbak. De overbrengingsverhoudingen sluiten beter op elkaar aan dank zij gebruik van speciale tandwielen voor de eerste twee versnellingen. Een tandwiel voor een korte derde versnelling zorgt ervoor dat de V6 ook in die gang heel veel trekkracht vertoont. De bediening van de bak is nog sportiever dan in de 1.634 oude exemplaren. Verbetering van de voor- en achtertreinen en stijvere ophanging zorgen voor meer stabiliteit in bochten en grotere controle over rolneigingen van de carrosserie. De auto is koersvaster geworden door een met 23 mm vergrote wielbasis. Voor de achtertrein is zelfs een geheel nieuw subframe ontwikkeld. De bevestigingspunten van de dwarsarm en reactiestang zijn gewijzigd en versterkt. Hetzelfde geldt voor de montage van de schokdemper. De vering is stijver geworden. Ook aan de voorkant is de vering strakker geworden. Bovendien is een extra stevige stabilisatorstang gemonteerd. De spoorbreedte is met 33 mm toegenomen.
Betere handling
Al die aanpassingen dragen bij aan een veel beter rijgedrag. Over de vorige Clio V6 hebben we geschreven dat hij moeilijk handelbaar is en dat hij een zeer smal grensbereik heeft. Daarmee willen we de eerste generatie niet de grond in boren, want het was (en is nog steeds) zonder meer een spectaculaire belevenis om met die auto te rijden. Je moet echter voortdurend op je qui-vive zijn om hem de baas te blijven. Laat je iets te veel meeslepen door zijn prestaties en de kans dat het misgaat sluipt dichterbij.
De nieuwe Clio heeft een veel vriendelijker rijgedrag. Hij is vergevingsgezinder. Dank zij de verbeteringen aan het onderstel kunnen de grenzen worden verlegd. Deze versie is makkelijker te corrigeren. Zoals reeds gezegd leveren ook de nieuwe Michelinsloffen een flinke bijdrage aan de betere wegligging. Op het circuit kwam met name de nieuwe 6-bak zeer tot zijn recht. Wil je echter de gang erin houden dan moet je wel zorgen dat de V6 op toeren blijft. Onderin en in het midden van het toerengebied neemt de V6 niet zo gretig op als bovenin. Dat het geen echte circuitauto is, merk je aan de vering en demping, die voor raceprestaties iets te comfortabel is. Op de openbare weg waren mijn reisgenoot (Renault-coureur Michael Bleekemolen) en ik het echter eens dat de vering van deze sportwagen pur sang behoorlijk strak is. We werden zonder meer geïmponeerd door de prestaties die de brede Michelinbanden leverden op de regenachtige introductiedag.
Daarom hebben we ondanks het slechte weer zeer genoten van de prestaties van de nieuwe Clio V6. We hebben echter ook gezien dat dit mooie product van Renault Sport met al zijn verbeteringen een auto blijft die je in de gaten moet blijven houden. Op onze testroute van 180 kilometer zagen we er na 21 km eentje tegen een boom staan. 'Ik ging niet harder dan 20 km/h', riep de ongelukkige, die aan het stuur had gezeten. Behalve een gekrenkt imago mankeerde hij niets. De splinternieuwe Clio had een lelijk gat in zijn neus en moest per auto-ambulance worden afgevoerd.
