Renault Clio 1.2 TCE 100 Dynamique (2009)

In het voorjaar van 2009 onderging de populaire hatchback van Renault een facelift. De koets werd opgerekt, waardoor de auto een iets gewijzigd silhouet heeft. De belangrijkste  wijzigingen betreffen echter de neus. Daarin prijken nu Mégane-achtige koplampen. De voorzijde  ziet er wat afgeronder uit. Het moet je smaak zijn, die organische rondingen; wij zijn er niet schreeuwend enthousiast over. De achterzijde met z'n opnieuw geboetseerde lichtunits oogt wat minder uitgesproken en kan daardoor sneller op applaus rekenen.

Applaus krijgt wel de motor van de Clio 100 TCE. De viercilinder heeft slechts een kleine inhoud, maar doordat-ie door een turbo wordt aangeblazen, kan de Clio er prima mee uit de voeten. In 11,3 tellen sprint-ie van 0 naar 100 km/h. Wel duurt het even voordat de turbocompressor z'n deuntje gaat meeblazen. De Clio neemt elke 100 kilometer 8 liter brandstof tot zich en daarmee balanceert het verbruik van deze auto op het randje van het acceptabele.

Aan boord van de Clio blijft het behoorlijk stil tijdens vlot accelereren. Dankzij die relatieve stilte ervaar je een hoge mate van comfort. Het Clio-onderstel doet daarbij ook een duit in het zakje. Het kent een zachte afstelling. In de rechte lijn maakt de Fransman hierdoor een heel volwassen indruk, maar de keerzijde is dat de Renault in enthousiast genomen bochten nadrukkelijk over z'n lengteas rolt. Als je hem hard aanpakt, wil de Clio over z'n aangedreven voorwielen wegglijden. Laat je het gaspedaal los op het moment dat de auto over z'n voorwielen naar buiten neigt, dan kan dat voor een overstuurreactie zorgen. De Clio heeft dus een wat losse kont.

Kunstmatig

Met een achterkant die graag kwispelt, wens je je een scherpe, communicatieve besturing. Helaas is de Clio daarmee niet gezegend. De besturing van de Fransoos voelt wat kunstmatig aan. Bij het insturen gebeurt er in eerste instantie niet al te veel, waarna het stuurwiel  plotseling erg gevoelig reageert. Het is ondertussen lastig je een idee te vormen over wat de Voorwielen doen. De versnellingsbak werkt wel fijn. De pook maakt weliswaar lange slagen, maar de bak is goed gespatieerd. Het zitmeubilair voor in de Clio heeft niet alleen te korte zittingen, maar ook wat te zachte kussens. Ook de zijdelingse steun is voor verbetering vatbaar. Bovendien zit je tamelijk hoog achter het stuur. Het driespaaksstuurtje voelt lekker aan, maar laat zich niet goed omvatten. Dat komt omdat het weliswaar beter gemonteerd is dan ooit in een Clio, maar nog altijd wat te vlak staat.

Het dashboard doet volwassen aan en is bekleed met zacht aanvoelende en zacht ogende materialen. De ergonomie is overwegend in orde. Het middendeel van het dashboard geeft een heel rustig beeld. De knoppenclusters van het verwarmings- en ventilatiesysteem zijn mooi logisch gegroepeerd.  Een compliment verdient Renault voor de standaardmontage van een navigatiesysteem in elke Clio. Het systeem is van TomTom en laat zich zeer eenvoudig bedienen. Dat dit met een afstandsbediening moet, vinden we wat overdreven, maar goed, dat mag de pret en de toegevoegde waarde die het systeem biedt niet drukken.