Praktijkervaring Volvo XC90: ‘Het nieuwe Volvo’ door de ogen van gebruikers

De meest opzienbarende stap voor het merk moet wel het afscheid nemen van de iconische vijfcilinder zijn geweest. Zowel de benzine- als dieselmotoren werden vervangen door één en dezelfde 2,0-liter viercilindermotor. Al naar gelang de uitvoering kreeg deze (flink) meer of minder vermogen, maar het meest opzienbarend was de plug-in hybride met een systeemvermogen van niet minder dan 407 pk. Deze versie werd, dankzij zakelijk bijtellingsvoordeel, behoorlijk populair. 

Interieur, ruimte en zitcomfort 

Ook op het gebied van comfort en aankledingsmogelijkheden zette Volvo een flinke stap. Eén rijder beschrijft hoe zijn configuratie eruitziet. “Een mooi en luxe afgewerkt interieur met een fantastische Bowers & Wilkins-geluidsinstallatie en ten opzichte van de ‘standaard’ Inscription-uitrusting ook een Scandinavian line-pakket, een Winter line-pakket, luchtvering, een head-up display, memorystoelen, privacy glass, 21-inch wielen en treeplanken.” Een uitvoering waar de eerste generatie XC90 geen antwoord op heeft. 

Ook een andere rijder neemt de nieuwe keuzes in zich op. “Ruim veertien jaar rijd ik nu Volvo en ik heb lang uitgekeken naar deze nieuwe XC90. Het rijcomfort, de luxe en de Scandinavische styling leken helemaal aan te sluiten bij mijn wensen”, schrijft hij. “Met die mooie styling is ook helemaal niets mis, al moet je natuurlijk een liefhebber zijn van de ingetogen, soms haast nihilistische designkeuzes. Dat is niet ieders smaak, maar de mijne is het zeker! Het tijdloze uiterlijk en het fraaie, rustgevende interieur zijn zeer goed gelukt”, besluit hij. 

Of het interieur, naast mooi, ook nog een beetje praktisch is? “Bij dagelijks gebruik voldoet de auto volledig aan onze wensen!”, schrijft een derde XC90-chauffeur enthousiast. “Kinderen en hond mee, en nog voldoende ruimte om spullen mee te nemen (lees: je hele huisraad). Twee keer met zeven man op stap geweest. Als de afstand niet te groot is, kan dit gerust met volwassenen.” 

Voorheen gold altijd: wie Volvo zegt, zegt stoelen. Bij deze XC90 verwachtten we hetzelfde, maar slechts weinig rijders spreken zich uit over het meubilair. Wie dat wel doet, is positief. “De stoelen zitten erg comfortabel en het zou vreemd zijn als je geen zitpositie kunt vinden die prettig is”, schrijft de rijder over zijn luxe XC90 Inscription. “De zetels zijn veelvuldig verstelbaar en bieden veel comfort”, schrijft een andere Inscription-chauffeur, die daaraan toevoegt: “De ventilatie is in de zomer een aangename zaak.” 

Hoe rijdt de XC90? 

Je zag het al onder de vorige kop: voor het eerst is de XC90 verkrijgbaar met luchtvering. Het lijkt erop dat behoorlijk veel rijders hiervoor kozen, waaronder de volgende bestuurders. “De Volvo is uitgevoerd met luchtvering en dit maakt het tot een hele prettige reisauto”, aldus de rijder van een plug-in hybrid uit 2016. “Waar ik in mijn vorige Audi stelconplaten het liefst vermeed, cruiset deze er rustig overheen. Het is natuurlijk geen sportieve auto, maar verder is de XC90 neutraal in zijn weggedrag.” 

Wat er met dat ‘neutraal’ wordt bedoeld? “Wat betreft de rijervaring kan ik niet anders zeggen dan dat het zeer comfortabel rijdt, maar ondanks de luchtvering merk je wel dat je met een grote, zware auto onderweg bent”, licht een dieselaar toe. “Sportief rijden past duidelijk niet bij de auto, maar gelukkig ben ik zelf ook een rustige rijder.” Een andere D5-rijder onderschrijft dit. “Met de luchtvering krijg je in Comfort-stand op secundaire, bochtige wegen soms de indruk dat je op een boot zit. In stand Dynamic is hij beter in bochten.” 

De rijder van een 407 pk sterke hybride gaat dieper in op de dynamiek. “Wat stuurgedrag betreft is het natuurlijk even wennen. Dit is een 2.250 kilo zware SUV die zeer comfortabel is geveerd en licht stuurt in de Hybride-modus. Het mooie is wel dat je hem ook in de Power-modus kunt zetten, waarbij de auto lager wordt en directer en zwaarder gaat sturen.” Het resultaat van dit alles? “Feit blijft natuurlijk dat je niet zo strak en snel de rotondes rijdt als met een 5-serie, maar dat weet je bij zo'n auto.” 

Motoren en aandrijflijn 

We zeiden al dat Volvo rigoureuze keuzes maakte op het gebied van aandrijving. Een keuze die, zo blijkt, niet alle handen op elkaar krijgt. We beginnen met de D5-dieselrijders. De eerste bestuurder trapt af met het beoordelen van de achttraps automaat. “Het schakelen heeft Volvo niet goed gedaan. Bij het wegrijden zit er een vertraging in de reactie van de auto. Dus ergens even tussen glippen, bijvoorbeeld, is niet te doen en geeft het gevoel dat je te veel vraagt van het blok.” Over de diesel zelf: “Het blok, een viercilinder, is echt veel te gehorig voor deze categorie auto's. Het lijkt wel zo'n oud Ford Transit-blok, heel zonde.” Een mening die een andere D5-rijder deelt. “De prestaties zijn ruim voldoende. Wel merk je dat de viercilinder diesel flink wat lawaai maakt bij het optrekken en bij zware belasting.” 

Dan de plug-in hybride T8, die zich desgewenst volledig elektrisch laat rijden. Deze mogelijkheid wordt door eigenaren volop benut. “Actieradius voor wat betreft het elektrisch rijden is voldoende om in ons geval naar kantoor te komen”, schrijft de rijder van zo’n XC90 T8. Aan welke range we dan moeten denken? “Een 30 km met constante snelheid en 22 door stadsverkeer is goed te doen.” Als er niet wordt opgeladen, ziet het beeld er anders uit. “Woon-werkverkeer is circa 30 kilometer enkele reis (zowel snelweg als binnenweg) en het verbruik zonder opladen bedraagt na drie weken toch een nette 1 op 10”, laat een rijder in afwachting van eigen laadvoorzieningen weten. “Door een verhuizing en de kerstperiode zijn zowel op mijn huisadres als op kantoor nog geen oplaadpalen geplaatst, maar een verbruik van 1 op 10 zonder de auto op te laden vind ik met dit gewicht van meer dan 2.100 kg meer dan netjes!” 

Een andere rijder vindt ‘netjes’ toch iets anders, maar is wel te spreken over het potentieel van de aandrijflijn. “Met 407 pk en een groot koppel zijn de prestaties van deze grote auto uiteraard fantastisch. Zeker in de ‘Power’-stand trekt hij goed door en zit je in no-time op 130 km/h. Tot 180 km/h trekt hij goed door, maar daarna is de fut er wel wat uit. Althans, het laatste stuk naar de topsnelheid gaat niet al te snel.” Dat op topsnelheid rijden is wat hem betreft sowieso geen aanrader. “Het verbruik in combinatie met de kleine tank van 50/55 liter is wel een ding. Door de week rijd ik woon-werk op de accu (27 tot 35 kilometer bereik, afhankelijk van het weer), maar op benzine kost het moeite om 1 op 10 te halen. De praktijk is 1 op 8 op de snelweg (140 km/h) en 1 op 6 in de stad en bij koude motor. Op de Duitse snelweg haalt de auto amper 1 op 7 en sta je elke 350 km te tanken.” De bescheiden brandstoftank leidt tot ergernis bij meerdere rijders, ook die van een XC90 met dieselmotor. 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Als het gaat om betrouwbaarheid heeft Volvo een naam hoog te houden. Immers, liefhebbers beweren dat een Volvo met 300.000 kilometer op de klok ‘net is ingereden’. Of was dat nu bij 400.000 kilometer? In elk geval lijkt het er niet op dat de tweede generatie XC90 recht doet aan dit imago. Meerdere eigenaren melden problemen met hun SUV. “Soms start hij niet”, schrijft de rijder van een vroeg exemplaar. “Alle elektronica schijnt het te doen, maar hij gooit hem niet 'in gear'. Dus 'PRNDB' op het display blijft absent.” De oplossing? “Twee opties: de pechhulpmonteur doet het trucje of je doet het zelf. Onze monteur had in de afgelopen wéék al vier T8's gehad met het probleem, dus ze hebben er allemaal last van.” Gelukkig worden de problemen na verloop van tijd opgelost. “De positieve punten van mijn vorige verslag blijven, sommige negatieve zijn verholpen. Met name de storingen komen niet meer voor na twee software-updates”, voegt deze rijder later toe aan zijn verhaal. 

Ook andere plug-in-rijders melden problemen. “Kwalitatief is het geen smetteloze auto”, zegt een verder enthousiaste eigenaar. “Zeker in de eerste 10.000 km stond ik minimaal één keer per maand bij de dealer met allerhande (kleine) storingen, die overigens allemaal naar behoren zijn opgelost.” Over de bouwkwaliteit spreekt deze rijder zijn zorgen uit: “Aan de buitenkant laten plastic onderdelen (plaatwerk) los en is het zonde dat de bestuurdersstoel kreukt. Het materiaalgebruik in de auto is echter dikke prima, de auto is piep- en kraakvrij en deuren, hendels en knoppen voelen solide en degelijk aan.” Over de kwaliteit van de stoelbekleding klagen overigens meer rijders. "Het leer rult op en verkleurt en moet worden vervangen", lezen we, net als: "De kilometerstand op 100.000 en ondertussen is het leer op de voorstoelen vervangen."  

Defecte turbo’s 

Dat een vooruitstrevende hybride wat technische opstartproblemen kan geven, daaraan zijn we al bijna gewend. Daarom valt het des te meer op dat ook D5-dieselrijders problemen melden. De volgende rijder kreeg er na 132.000 km mee te maken, nadat de auto bij 89.000 kilometer was aangeschaft. “Maart 2022, verlies in vermogen bij het rijden. Even een nieuwe turbo voor de lage toeren, want die van de hoge toeren was nog prima. Kosten: €2.000,-. Wel alles netjes geregeld door de garage.” Ook bij 173.000 km volgt een verrassing. “Nu, 2023, apk, en hier komt onze fantastische overheid weer om de hoek: roetmeting, ja, meneer, te veel uitstoot. Kosten: €1.700,-. En dit natuurlijk boven op het reguliere onderhoud van €1.000.”  

Een andere rijder kocht de auto met 124.000 km en werd iets later geconfronteerd met een vergelijkbaar euvel. “Opeens ging de auto is zijn noodloop, dus moest deze naar de garage. Wat bleek: de turbo stuk. Waar het door kwam, weten we niet.” Wel goed nieuws: “De turbo is netjes onder garantie vervangen en op naar vele probleemloze kilometers. Hopen dat het hierbij blijft.” Deze rijder heeft zich daarna niet meer gemeld, dus we hopen voor hem dat de auto nu probleemloos is. 

Met de nieuwe XC90 sloeg Volvo duidelijk een nieuwe weg in. Dat lijkt deels te hebben gewerkt, want met het luxegevoel zit het wel goed. Daarbij werden praktische capaciteiten niet over het hoofd gezien, want de auto is behoorlijk breed inzetbaar. Toch zijn er ook klachten. De dieselmotor maakt volgens rijders te veel geluid en past niet bij de comfortbeleving. Ook lijken turbo’s voortijdig te kunnen sneuvelen. De plug-in hybride stelt eigenaren meer tevreden, al slaagt hij er niet in om zijn hoge gewicht te verhullen. In beide gevallen mocht de brandstoftank groter. Dat is een probleem dat bij de opvolger van deze XC90 wordt opgelost: deze Volvo EX90 is immers altijd volledig elektrisch.