Praktijkervaring Volvo V70 (2000 – 2008): de populaire pakezel

In het nieuwe millennium verraste Volvo met een voor het merk opvallend dynamisch gelijnde sedan, de S60. Stationwagon V70 werd op dezelfde leest geschoeid, maar was met zijn hoge, horizontale achterlichten en rechte achterkant nog altijd herkenbaar als Volvo. Ook onder de motorkap is de V70 een echte Volvo, waarin je uitsluitend roffelende vijfcilinders vindt. 

De praktische Volvo 

Overwegend zijn gebruikers tevreden met het ruimteaanbod van de flinke Volvo. De eigenaar van een V70 Cross Country uit 2009 is zelfs na 16 jaar nog zeer tevreden met zijn keuze. “De auto heeft heerlijke stoelen, achterbank, vering en wegligging”, vat hij samen. “De grote kofferbak is handig voor vakantiekoffers of een ritje naar de vuilstort. En als er grote dingen vervoerd moeten worden, gooi je gewoon de achterbank plat.”  

Ook een Zweedse eigenaar die de auto al ruim tien jaar heeft, is er blij mee. “Het ding is aangeschaft als familiewerkpaard/container. Prettig met leren bekleding als kleine kinderen misselijk worden (en dat fysiek uiten) of als er een lading oude gipsplaten naar de stort moet. Handig met de trekhaak voor een karretje. Handig met de grote bagageruimte, zodat je niet hoeft te prutsen met kinderwagens, maar zo'n ding gewoon naar binnen kunt schuiven.” 

De volgende eigenaar heeft een bijzondere uitvoering te pakken. “We wilden een auto om vier kinderen te kunnen vervoeren”, schrijft hij. “Onze V70 heeft dus zo'n uitklapbaar bankje in de achterbak. De kinderen vinden het fantastisch! Lekker zwaaien naar auto's die achter je rijden. Veel medeweggebruikers die er een glimlach van krijgen. De kinderen moeten er wel tegen kunnen om achteruit te rijden ...” 

Toch klinken er ook kritische geluiden. “Verder blijf ik de ruimte achterin voor mijn drie kinderen (8, 6 en 4 jaar oud) klein vinden”, schrijft de eigenaar over zijn V70 T5 Summum. “En als volwassenen, ga er maar met twee in want het is krap met 1,90 meter voorin.” 

Dat vindt ook een andere 1,90 meter lange V70 T5-rijder. “De zit op de achterbank vind ik met mijn lengte niet echt overhouden. Maar daar heb ik in zeven jaar tijd maar een keer gezeten. Het huidige model (niet mijn auto) V70 (bouwjaar vanaf 2007) is beter en ruimer bij hoofd en benen. Voor mijn drie dochters waren de ritten naar onder meer Italië en midden-Zweden goed uit te houden.”  

Over de bagageruimte, zeker met neergeklapte bank, heeft deze berijder alleen goede woorden over. “De achterbak is ruim zat. Via Marktplaats ooit eens een computerkast gekocht en de verkoper zei dat ik hem er nooit in ging krijgen. Hij reed een Vito grijs kenteken. Daar paste hij niet in! Het kastje van 150 cm hoog, 63 cm diep en 100 cm breed ging er zo op het achterkantje in. Hoppa.” 

Hoe bevallen de Volvo-stoelen? Wie weleens een Volvorijder naar zijn of haar auto heeft gevraagd hoorde ongetwijfeld iets over de stoelen. Op dat gebied heeft Volvo een naam opgebouwd en hoog te houden, waaraan deze generatie V70 in positieve zin lijkt bij te dragen. “De stoelen - zeg maar gerust ’fauteuils’ - zitten voortreffelijk en hierin kun je het uren uithouden”, schrijft de eigenaar van een V70 T5 uit 2001. “De verstelbaarheid zowel links als rechts is goed en ook het stuurwiel kun je zowel in de hoogte als in de diepte ruimschoots verstellen.” Dat beaamt de bestuurder van een V70 uit 2006: “De stoelen onderstrepen dat deze Volvo is afgesteld op comfort. Ook na een lange rit stap je nog heerlijk fris uit.” 

Een eigenaar die aan zijn tweede V70 bezig is ervaart een verschil tussen beide auto’s. “De stoelen in de vorige waren dus sportstoelen blijkt nu. Daar zat je echt ín. Nu zit ik op een comfortabele zetel zonder al te veel zijdelingse steun. Wat wel comfortabel te verstellen is, de kanteling van het zitvlak. De zitting ondersteunt de bovenbenen goed. Maar het zit gewoon anders.” De eigenaar van een V70 D5 AWD ervaart hetzelfde. “De stoelen zitten heerlijk, maar missen een beetje zijdelingse steun als je hard door een bocht wilt. De stoel is voldoende te verstellen, waardoor je altijd een goede zitpositie kunt vinden. Ik ben zelf vrij lang (1,92 meter), maar kan ook heel goed zitten.” 

Onderweg met de V70 

Over het weggedrag van de V70 zijn eigenaren opmerkelijk eensgezind. De volgende berijder vat de rijbeleving van zijn V70 2.0T Edition Sport voor je samen: “De V70 is geen sportwagen, laat ik daar mee beginnen. Maar dat verwacht je ook niet. Al met al ligt de auto zeer stabiel op de weg, zowel bij 120 alsook de hogere autobahn-snelheden. De wagen straalt rust en stabiliteit uit. In de bochten gaat het ook goed, maar verwacht geen bochtenridder.” 

Dat ervaart ook de bestuurder van een V70 Edition Classic met dieselmotor “Het comfort van deze auto vind ik uitstekend”, meldt hij. “Het is geen auto met een strakke weglegging, maar wel zeer comfortabel om lang achtereen te rijden. Ook met hoge snelheden gaat dit uitstekend op de snelwegen. Op bochtige wegen moet je rekening houden het toch wel wat logge karakter van de auto, snel opeenvolgende bochten kun je wel comfortabel nemen, maar niet sportief.” De eigenaar van een V70 2.4T AWD Summum krijgt er nostalgische gevoelens van. “Het comfort herinnert ons aan het rijden in een oudere Mercedes. Zompig en afstandelijk. Daar zijn we fan van.” 

Optioneel leverde Volvo een adaptief onderstel, waarmee de V70 van de volgende eigenaar is uitgerust: “De auto is uitgevoerd met een Four-C systeem, waardoor je kunt kiezen tussen comfort en sport. Bij comfort is de vering behoorlijk zacht en de besturing indirect”, ervaart deze berijder. “Meestal rijd ik in deze modus, waardoor je heerlijk kunt cruisen. Bij drempels moet je er rekening mee houden dat de auto wat meer doorveert. Bij hogere snelheden zet ik hem in de sportmodus, waardoor je een strakkere besturing krijgt en de vering hard wordt. Dan is de auto op hoge snelheid goed te besturen. In de comfort-modus bij hogere snelheden heeft de Volvo soms last van de indirecte besturing, waardoor je meer moet corrigeren.” 

Onderhoud, storingen en reparatiegevoeligheid 

Het Four-C-systeem slaat een brug naar het volgende onderwerp, wat ons brengt bij de eigenaar van een 300 pk sterke V70 R. Deze krijgt al snel na aanschaf te maken met sensorstoringen aan dit systeem, waarvan diverse onderdelen moeilijk verkrijgbaar blijken. “Onderdelen, zeker als ze specifiek voor de V70 R zijn hebben lange levertijden en moeten soms via een speciale service van Volvo geproduceerd worden”, schrijft hij. 

Afgezien daarvan lijkt de tweede generatie V70 behoorlijk degelijk. Dat komt niet vanzelf, want meerdere eigenaren melden hoge kosten voor regulier onderhoud. Zo zijn de achterste schokdempers met niveauregeling aan de prijs. “We betaalden €1.500,- aan de monteur voor deze specifieke Monroe's”, meldt de eigenaar van een V70 2.5T AWD. Een T5-rijder die iets meer dan 10.000 kilometer per jaar rijdt schrijft: “De kosten zijn zegge en schrijve circa €1.000 per jaar. Dat betreft onderhoud (beurtjes en banden) en onverwachte zaken, zoals een carterontluchtingsslangetje die niet meer functioneert of twee peperdure hydraulische verstellers van de nokkenas.” 

Buiten regulier onderhoud lezen we een enkele keer over een vervangen automaat (bij 350.000 kilometer), ook moet de eigenaar van deze V70 2.0T elke 2.000 kilometer een liter olie bijvullen. De eigenaar schrijft: “Dat is normaal voor deze motor, zei de Volvodealer.” De eigenaar van een V70 2.4 ervaart dat alleen onder hoge belasting. “Bij langdurige hogere snelheden (bijv. autobahn-werk boven de 150 km/h) lust de motor wel een beetje olie, tot circa een liter per 3.000 km, maar bij lagere snelheden is er vrijwel geen verbruik.”  

Daarnaast melden twee eigenaren lichte roestvorming. “Al vrij snel na aankoop ontdekte ik roest op het linke achterportier”, schrijft een van hen. “Deze roest kwam van binnenuit, er was geen schade te zien. Naar mijn idee viel dit onder de carrosseriegarantie van 12 jaar en dit is gehonoreerd.” De Zweedse rijder schrijft: “Nu beginnen de voorschermen vooraan achter het wiel en een achterzijscherm roest te vertonen. Niet zo fraai, maar roesten doen auto's hier nu eenmaal wat sneller dan in Nederland. Wisselvallige winters hier aan de westkust met veel zout en veel steenslag helpen mee.” 

We sluiten af met een eigenaar die zijn V70 D5 met 890.000 kilometer, na ruim een half miljoen eigen kilometers, naar de sloop bracht. “Reden: de klepstoters waren versleten. De wagen was voor de rest prima, geen zin meer om een reparatie te doen. De Volvo had meer dan zijn best gedaan, en ik heb geen hoge kosten gehad.” Zo’n kilometerstand is lang niet elke V70 gegeven, maar het kan dus wel.