Praktijkervaring Opel Astra F: 8,16 procent marktaandeel!

Ondanks de nieuwe naam bleef Opel trouw aan de letter waarmee intern modelgeneraties worden aangeduid. Zo was de laatste Kadett een E, de auto in dit artikel een Astra F en is de huidige Astra een L. Zoals destijds gebruikelijk bood de fabrikant volop keuze uit carrosserieën. Een driedeurs en vijfdeurs hatchback, een sedan, een stationwagon of zelfs een cabriolet, de Opel-dealer kon bijna elke Astra-vraag beantwoorden. Sowieso zei de Opel-dealer vaak ‘ja’, want in het eerste verkoopjaar werden in ons land maar liefst 40.163 Astra’s geregistreerd. Goed voor een marktaandeel van 8,16 procent! 

Comfort en gebruiksgemak 

Een auto als deze wordt geen gemeengoed als hij niet aan de basisbehoeften voldoet. Op het gebied van gebruiksgemak scoort de auto dan ook punten, zeker de sedan en stationwagon krijgen op dat gebied de nodige pluimen. Zo schrijft de eigenaar van een Astra 1.6i sedan: “De ruime kofferbak is een echte uitkomst voor als je met je gezinnetje op vakantie wilt gaan of gewoon voor de wekelijkse boodschappen.” Ook een andere sedanrijder is erg enthousiast. “De Astra is een ruime auto met genoeg beenruimte op de achterbank. Ook de kofferbak is uitermate ruim, deze slikt zonder problemen 500 liter op. Ook ideaal voor de vakantie dus! Wel mis ik wat opbergvakjes voorin.” 

De stationwagon biedt nog meer ruimte, de volgende eigenaar zet zijn Astra 1.6 SZ Merit dan ook regelmatig in voor lange vakantieritten. “Volgepakt en bezakt gingen wij op pad. Met vier man, bagage en skibox naar het zuidoosten van Europa. Met als doel: Het halen van de eindbestemming.” Om het verhaal niet nodeloos spannend te maken verklappen we vast dat het laatste is gelukt. “Ik heb deze auto gekozen omdat ik een hond heb die ik achterin de station kan zetten”, schrijft een andere rijder. Omdat Bello in dit verhaal geen klacht meldt, verwachten we dat de auto ook voor dit doel geschikt is. Volgens de eigenaar van een Astra Stationwagon 1.6i Season is dat logisch. “Redelijk ruime gezinsauto. Helaas is de ruimteverhouding tussen zit- en laadruimte geheel zoek. Zeer weinig beenruimte achterin, daarachter een enorme laadvloer.” 

Een andere gebruiker ziet vooral in de breedte een beperking. “De auto is ruim genoeg voor vier volwassenen van ~1,80 meter. Met vijf is het behelpen, je zit dan op de schuine en hogere zijkant van de bank.” Ook hier volop complimenten voor de bagageruimte: “De ruimte in de koffer is super, zeker voor een auto van 4,28 meter. Ook met een verhuizing kan er heel wat in, met de bank opgeklapt (de zitting klapt voorover, de voorstoelen kunnen niet volledig naar achter) gaan er 1.630 liters in het ruim. Daar kan de nu oude Volvo V70 zelfs niet aan tippen.” Dat je geen station nodig hebt bewijst de volgende hatchbackrijder, die met een knipoog schrijft: “Er is ruimte aan overvloed! Er kunnen zowaar acht kratten Heineken in en er kan nog een laag bovenop!” 

Rijden met de volkslieveling 

 Een Belgische eigenaar kocht zijn Astra hatchback 1.7 TD Edition in 2013. “Het vele rijden van autostradestukken loopt nog altijd comfortabel op het toerental van 2.800 tpm na dan. Langere oneffenheden worden goed weggewerkt terwijl korte oneffenheden nadrukkelijker doorkomen in het interieur, maar de wegligging is verbazend goed voor de leeftijd van de wagen en de leeftijd van het ontwerp. Ik heb nog niet vaak het gevoel gehad dat mijn auto in de bochten achterbleef bij modernere wagens.” Ook de rijder van een niet verlaagde stationcar vindt zijn auto wat stug. “De auto rijdt comfortabel op rijbanen zonder al te veel oneffenheden. De vering van de auto is hard/stug. De wegligging is goed (licht onderstuurd).” Dat laatste ervaart ook de eigenaar van een driedeurs hatchback. “Redelijk comfortabel om te rijden mede dankzij de automaat. Goedmoedig weggedrag, in extreme situaties onderstuurd.” 

De eigenaar van een Astra 1.4 sedan-rijder is kritischer, maar blijft positief. “Het comfort in de auto vind ik goed. Wel is de demping wat week. De auto had over het algemeen wel wat strakker geveerd mogen worden. Ook de besturing is vooral op hogere snelheid wat afstandelijk en indirect. Toch rijdt de Astra heerlijk op de snelweg! Het valt mij vooral op dat hij (ook vergeleken met moderne auto’s) redelijk stil is.” Een stationrijder heeft ruwweg dezelfde mening. “Het comfort in de auto is goed, al had de demping EN vering voor wel iets steviger mogen zijn.” 

We sluiten dit onderwerp af met een rijder die de auto in 2017 kocht en er tot de dag van vandaag in rijdt. Die schrijft: “Het viel me niet tegen hoe zo'n 22 jaar oude auto nog rijdt. Ik maak geen grapje als ik zeg dat de auto niet eens rammelde.” Wel is zijn auto licht aangepast. “Alhoewel de verlaging van ongeveer 6 centimeter is het zeker geen stuiterbak, mooie bijkomstigheid is dat deze vering en dempers haast nieuw waren.” Over het sturen is hij ook duidelijk: “daar hoef je er niet veel van te verwachten.” 

Onderhoud, reparaties en storingen 

In 1995 kreeg de Astra F een facelift, waarbij traditioneel de voor- en achterzijde werden opgefrist. Veel belangrijker: sinds deze update is het koetswerk van de Astra verzinkt, waarmee roestproblemen tot het verleden zouden behoren. Veel ‘overlevers’ zijn dan ook van deze latere bouwjaren. 

De nieuwe carrosseriebehandeling kan niet voorkomen dat de roestduivel op termijn vat op deze Opel krijgt, ervaart de eigenaar van een vijfdeurs hatchback uit 1997. “De auto is ondertussen niet de mooiste meer. De tands des tijds begint vat te krijgen op de carrosserie, roestplekjes op de wielkasten, rond de tankdop en langzaam aan ook van onder.” De auto heeft echter al 405.500 kilometer op de teller. “Ruim vier ton met een benzinemotor en nog altijd starten lopen, zelfs met de vrieskou van onlangs. Het is niet te geloven”, schrijft de verraste eigenaar die er zelf bijna drie ton bij reed. 

Ook een stationwagon uit 1995 blijkt op termijn niet verschoond van bruin kwaad. “Het begint met een 5-tal nietszeggende plekjes, twee op de motorkap, één aan de wielkast (mijn eigen schuld) en twee aan de portieren. Ze worden groter, ouderdom-wratjes kan je het eigenlijk ook wel noemen. Jaren van steenslag, pekel en zure regen eisen haar tol.” De auto die nog altijd rondrijdt is er beter aan toe. Dat geldt zowel voor de techniek als voor het visuele. “Er zal in de loop van de tijd nog best wel wat aan gedaan moeten worden, maar de carrosserie is volgens de garage nog steeds compleet vrij van roest en nergens rot”, schrijft de eigenaar tevreden. 

Hoe goed deze prestaties zijn blijkt pas als we er een paar reviews van oudere Astra’s bij pakken. “Wat mij minder bevalt is zijn slechte uitlaat, deze was bij mij namelijk al na 70.000 km doorgeroest en dus afgebroken”, schrijft de eigenaar van een Astra 1.6 GL uit 1993. “Ook de toch wel redelijk snel ontstane roest bij de achterbanden bevalt mij niet, er moet toch een oplossing voor zijn voor deze Opel-kwaal.” Naast deze roest is ook roest aan uitlaat en uitlaatsteunen iets waar andere eigenaren over klagen, al is reparatie nooit erg duur. Ook lijkt het erop dat de klepstoters van zowel benzine- als dieselmotoren kwetsbaar zijn, al zouden veel van deze klachten al in een vroeg stadium verholpen moeten zijn. 

Ondanks deze geluiden lijkt de Astra, vooral na de facelift in 1995, een behoorlijk duurzaam product. De eigenaar van een Astra 1.6i GL uit 1995 besluit dan ook met: “Gooi er benzine in, start de motor en hij brengt je overal naar toe waar je wilt. Het lijkt wel een Japanner, alleen de Astra is van binnen ruimer en heeft betere stoelen.”