Praktijkervaring Fiat Bravo: krijgt-ie de handjes op elkaar?

Kenners zullen weten dat de naam Bravo niet helemaal nieuw was. Tussen 1995 en 2001 plakte Fiat deze badge ook al op een vlot gelijnde hatchback in dit segment, een model met altijd drie deuren. Wie een vijfdeurs wilde kreeg een liftback met opvallende driedelige achterlichten, genaamd Brava. Dit typeplaatje keerde, net als de achterlichten, niet terug.

Onder de motorkap van de ‘nieuwe’ Bravo vinden we relatief moderne motoren, waaronder de 1.4 T-Jet en MultiAir. Dat deze desondanks niet al te zuinig waren ontdekten we al aan de hand van de AutoWeek Verbruiksmonitor. In de Review-sectie zien we ook relatief veel MultiJet-diesels, een symbool van de tijdsgeest.

Interieur en afwerking

Bij de meeste lezers zal zo’n Fiat Bravo niet heel vers in het geheugen staan, dus kijken we eerst eens naar het interieur. De eerste review die we bekijken schetst een redelijk beeld: “Het gebruikte materiaal bij het dashboard goed, maar niet geheel krasbestendig. Beetje netjes behandelen dus aan de binnenkant.”

Een andere rijder weet het mooier te verpakken: “Binnenin de auto geniet ik elke dag van de gekozen materialen. Zeker een verbetering ten opzichte van vroegere Fiats en naar mijn mening is het dezelfde kwaliteit die je in andere auto’s van deze klasse vindt.” Wat hij ook vindt is ruimte voor een sneer. “Je kijkt tenminste naar een dashboard waar men oog heeft gehad voor design. Zeker in vergelijking met de Duitse concurrenten.”

Toch merkt ook een derde rijder op dat er nog wat ruimte voor verbetering is. “Interieur: een compleet dashboard met leuke materialen. Wel vrij harde kunststoffen op veel plekken. Af en toe wel een piepje of kraakje.”

Zitcomfort

Een mooi, goed gebouwd dashboard mag fijn zijn, je zít er doorgaans niet op. Dat doe je wel op de stoelen, en  rijders beoordelen deze over het algemeen goed. De uitvoering ‘Sport’ heeft nadrukkelijker geprofileerde zetels.

Daarover schrijft een tevreden rijder. “Ik, 1,82 meter, normaal postuur zit heerlijk in de stoelen, goede steun aan de zijkanten en genoeg steun in de rug en onder de benen. Daarnaast heb je op alle plekken, ja, ook achterin, genoeg beenruimte voor volwassenen.” Een andere rijder deelt dezelfde ervaring met deze stoelen, al had hij in eerste instantie andere verwachtingen. “De sportstoelen bevallen goed. Ik had hier slechte verwachtingen, aangezien de lengte van de zitting redelijk kort is. Met mijn 1,85 meter heb ik ook op lange stukken nooit problemen gehad en ik kom zonder pijntjes aan. Ook de onderrug wordt perfect ondersteund.” Ook rijders die het met de standaardstoelen moeten doen zijn daarover goed te spreken, al merken zij op dat de zijdelingse steun iets beter had gekund.

Hoe rijdt zo’n Bravo?

Als het om rijden gaat heerst er rond de Bravo wat verdeeldheid. “Over de rijeigenschappen van de Bravo ben ik vol lof. Schakelt nauwkeurig en goed, heeft een mooie wegligging en is zeker niet hard met de 18-duims wielen. Ook de besturing vind ik perfect en de City-knop is handig bij het inparkeren of het rijden in het centrum”, schrijft een Bravo 2.0 diesel-rijder. “Over de besturing wordt nog negatief geschreven. Ze voelt licht aan, maar dat is een kwestie van wennen. Verder wel direct. De wegligging is goed. Het onderstel geeft geen krimp bij een snelle bocht. Weinig zijwindgevoelig”, schrijft een 1.6 diesel-rijder, “maar met 4 personen en/of caravan zijn de achterveren aan de slappe kant.”

“De Fiat rijdt zeer goed. De rijeigenschappen zijn te vergelijken met die van de Alfa 147. Sportief met genoeg comfort. Het is aan te raden de standaard 16-inch wielen te houden. De 17-inch ogen mooier in de wielkasten maar ik als vertegenwoordiger heb toch meer aan comfort met een vleugje sportiviteit.”  Later wordt de review aangevuld met de volgende tekst: “Toch enige punt van kritiek op de besturing. Soms voelt deze in bochten met hogere snelheid net iets te licht aan. Dit moet bij een volgend model Bravo echt beter.” 

Het is een mening die meerdere Bravo-rijders delen, ook zij werden niet meteen vrienden met het stuurwiel. “Besturing is vrij licht, maar dat went snel, wegligging is wel goed en de auto voelt solide maar zeer wendbaar aan”, besluit een 1.4 T-Jet 150-rijder.

Onderhoud, storingen en irritaties

Ook op het gebied van onderhoud en storingen blijkt de ene Bravo de andere niet. “Wat me opvalt is dat ik werkelijk 0 elektronische storingen heb”, schrijft een rijder die de Bravo al twaalf jaar en ruim 200.000 kilometer rijdt. “Ok, even eerlijk: één keer per jaar zit er een gek knippertje in het display van de km-stand. Dit is wel een software-hik, maar wel een héél kleintje om te vergeven.” Een andere 1.4-rijder kreeg wel met onverwachte kosten te maken. Hij kreeg onder meer te maken met een versleten aandrijfas, een punt dat in Bravo-reviews vaker als zwak wordt genoemd. 

Een dieselrijder kreeg te maken met een vervuilde turbodruksensor. “Een ander probleempje wat ik heb gehad was het schoksgewijs inhouden bij acceleratie. Dit bleek te liggen aan een vervuilde turbodruksensor in het inlaatspruitstuk. Na deze grondig te hebben gereinigd was het probleem verholpen.” Het eerste probleem was overigens een gebarsten turboslang. 

Zo’n probleem met de turbodruk blijkt niet voorbehouden aan de diesel, zo ervoer een 1.4 MultiAir-rijder.  “Een lange rit over een behoorlijk hoge pas met sleurhut erachter en daarna steeds 110 op de Autobahn leverde ineens boven München een vermogensterugval op. Geparkeerd op een camperplek zo dichtbij als mogelijk, lokale Fiat garage bezocht. Turbodruksensor in storing. Deze is gereset, thuis preventief vervangen en dat was het.” Niet motorspecifiek: de kachelkleppen lijken niet erg robuust te zijn, wat ervoor kan zorgen dat de temperatuurregeling in het interieur van slag raakt. De kleppen zelf zijn niet duur, maar de tijdrovende vervanging wel.

Tegenover deze verhalen staan ook veel rijders die, buiten regulier onderhoud, geen extra kosten hoeven te maken. “O=NUL problemen te melden”, schrijft zo’n bestuurder na 170.000 afgelegde kilometers.

Als er één ding duidelijk wordt na het doornemen van de Fiat Bravo-reviews is dat de auto verdeelt. Los van wat smaakkwesties als de afwerking van het interieur lijkt het ene exemplaar technisch beter dan het andere. Eigenaren zijn wel behoorlijk unaniem te spreken over het weggedrag, ruimte-aanbod en de stoelen van de Bravo. Is het dan een perfecte auto? Nee, daar lijkt het niet op. Waar het wel op lijkt is dat het talent van de auto is miskend. Hij lijkt méér waard dan de iets meer dan 8.000 nieuw verkochte exemplaren doen vermoeden.