Peugeot 407 SW 3.0 Féline (2007)

De Peugeot 407 SW is geen pakezel en appelleert feitelijk aan emoties: 'We willen eens iets anders...' Het interieur loopt met zijn aparte vormgeving volledig in de pas met het uiterlijk van de auto. We zien een dashboard dat bestaat uit een veelvoud van panelen, die niet allemaal van dezelfde kunststofsoort zijn en ook niet overal precies op elkaar aansluiten. Wel is het mooi symmetrisch van opzet en is het instrumentenpaneel compleet en overzichtelijk. Minpunt is de mate van reflectie in de voorruit, maar dat komt vooral doordat die ruit erg vlak ligt. Over het knoppencircus op de middenconsole zijn we niet zo goed te spreken. Het blinkt niet uit in overzichtelijkheid en bedieningsgemak. Zo is bijvoorbeeld de knop voor de alarmknipperlichten erg laag geplaatst, een beetje weggemoffeld zelfs. Via het beeldscherm kun je veel functies bedienen, maar de manier waarop is niet logisch. De sleuf waar de keuzehendel doorheenloopt, is afgewerkt met zeer goedkoop ogend, dun zwart plastic.

Eigenaardige automaat
De 407 Féline heeft een V6 in de voorsteven liggen. Goed voor 211 pk en 290 Nm en in staat tot aardige prestaties. Niet omdat de 407 SW 3.0 zo'n lichtgewicht is, want met dik 1,6 ton weegt hij toch aardig wat. Zo'n zescilindermotor geeft een auto als de 407 een soeverein karakter. Met de V6 heb je het gevoel met een luxe auto onderweg te zijn. Hij doet zijn werk in alle rust, behalve als je het volledige prestatiepotentieel aanspreekt. Dan komt er een donkere, typische V6-brul door het schutbord. Een mooi en vol geluid, dat overgaat in een tevreden en bescheiden spinnen op constante snelheid.
De zestrapsautomaat heeft grote moeite om de wens van de bestuurder om te zetten in correct schakelgedrag. Zo reageert de bak vaak ontzettend traag, alsof hij even moet nadenken. Ga je echt vol op het gas, dan schakelt de zesbak een paar verzetten terug en komt automatisch in een sportiever schakelprogramma. Maar ook dan is hij de weg kwijt, wat meer dan eens resulteerde in overschakelen met een zeer harde klap. De prestaties van de V6 zijn ruim voldoende en het verbruik van 1 op 8,6 kan ook nog net door de beugel.

Synthetisch
In de 407 gaat het er allemaal stil aan toe. Het veercomfort is echter niet zoals veel mensen dat van een Franse auto verwachten. De duurste 407 krijgt elektronisch geregelde schokdempers mee en dat voelt nogal onnatuurlijk aan. De zaak is gewoon niet mooi in balans. De SW is met gemak tot hoge bochtsnelheden in staat. Hij stuurt echt messcherp, maar in zijn totaliteit doet de rijbeleving wat synthetisch aan. Jammer.
Kijk je naar de zitruimte, dan moet je concluderen dat deze tegenvalt. De beenruimte op de achterbank is benepen, wat ook geldt voor die van de voorste passagiersplaats. Voor een auto in dit segment heeft de 407 te weinig ruimte te bieden. Klap je de achterbank om en leg je de rugleuning van de passagiersstoel neer, dan kunnen er behoorlijk lange voorwerpen mee. Maar dan moet je wel eerst de zittingen van de achterbank omhoog zetten. Die nemen dan weer de nodige ruimte in tussen de neergeklapte bank en de voorstoel, waardoor je als bestuurder een beetje moet inschikken.