Peugeot 107 XS 1.0 (2006)

Platformstrategie is niets nieuws, maar de Peugeot 107 is verder ook nagenoeg hetzelfde als broertjes Citroën C1 en Toyota Aygo. De driecilinderroffel, de gretigheid waarmee het relatief vlotte driepittertje toeren draait, de verdienstelijke rijeigenschappen en de zuinigheid, het zijn stuk voor stuk fraaie kenmerken. Aan de andere kant maakt de carrosserie een blikkerige indruk. Maakt u zich echter geen zorgen over de passieve veiligheid, want volgens Euro NCAP zijn de 107 en zijn broertjes goed voor vier sterren.

Uiterlijk vertoon
De 107 is vlak boven en onder de voorbumper voorzien van een luchtinlaat. Die openingen hebben gezamenlijk de vorm van de typische Peugeot-bek. Aan de achterkant heeft de 107 rood-oranje achterlichten op een rood vlak.
De binnenkant is op het stuurwiel en de bekledingsstoffen van het meubilair na bij alledrie eender. Vrij veel bloot metaal en een hoop hard plastic. Maar er is ook een leuk, simpel dashboard met een geinig vormgegeven bedieningspaneel voor verwarming en ventilatie. Centraal voor zich heeft de bestuurder een koepel met daarin de snelheidsmeter en kilometerteller, en een digitale brandstofmeter.
De bediening van verlichting en ruitenwissers is typisch Japans, alleen de grote knoppen voor de regeling van temperatuur en aanjagersnelheid zijn afwijkend. Die zitten niet aan de voor-, maar aan de zijkant van het bedieningspaneel
van de verwarming en ventilatie.
De stoelen zijn niet al te groot, maar wel lekker stevig, al is de steun in de lendenen op lange ritten onvoldoende. De zittingen zijn ook iets te kort en verder zit je vrij hoog.

Ruimtegevoel
Een pluim verdient het ruimtegevoel voorin. Positief is eveneens dat er geen harde middenconsole tegen je rechterknie of -scheenbeen duwt, want er ís geen middenconsole. Bergruimte is er voldoende, maar een afsluitbaar kastje ontbreekt.
Nadat je de achterpassagiers hebt laten instappen, blijkt dat de voorstoelleuning geheel rechtop staat en bevindt de zitting zich in de voorste positie. Zo ben je telkens weer bezig om je stoel af te stellen.
Het bagageruim verdient nauwelijks die titel. De wekelijkse boodschappen van een tweepersoons huishouden kun je erin kwijt, mits die in tassen worden vervoerd en niet in kratten. Je kunt de achterbankleuning in delen neerklappen, maar vlak is de laadvloer niet.

Vrolijke roffel
Het driepittertje slaat met een vrolijke roffel aan en wekt de indruk er zin in te hebben. De sprint naar 100 km/h legt de 107 af in 14 tellen. Zolang je vlijtig schakelt en de driepitter tussen de 3.500 en 4.000 tpm houdt, zorgen de prestaties voor een constante glimlach om je mond.
In z'n algemeenheid geeft de combinatie van vering en demping geen aanleiding tot klachten, maar soms merk je toch de beperkingen van de korte wielbasis. Het roeren in de versnellingsbak is helemaal geen straf: het gaat licht en met voldoende gevoel. Ook de besturing werkt prettig licht, ook hier dus geen klachten. Bovendien blijkt de 107 behoorlijk koersvast. De remmen neigen relatief snel tot blokkeren; het ABS moet al snel ingrijpen. Gelukkig is het antiblokkeersysteem standaard.