Peugeot 106 1.3 Rallye (1995) - Op de rollenbank

Witte bliksemschicht

De vader van Art Janssen (32), Wim Janssen, nam Art als kleine jongen mee naar rally-wedstrijden “Ik vond het al net zo geweldig als mijn vader. Die sfeer, dat geluid, ik voelde me er helemaal happy bij.” Het zaadje was gepland. Nota bene Arts oppas wakkerde de liefde voor snelle auto’s verder aan. “Zij reed een Peugeot 106 Rallye. Ik mocht, als ik dat wilde, met haar meerijden. In een tunnel schakelde ze terug en toen weer gas erop. Geweldig.”

In een veld vol met bont gekleurde rally-auto’s viel de 106 Rallye ook nog eens op als zeldzame witte bliksemschicht. Toen was het plaatje rond. “Ooit moest er een 106 Rallye komen”, aldus Art. Die kwam er en weer had vader Wim een vinger in de pap. “Mijn vader werkt net als ik ook in de automotive. Ik werk bij een leasemaatschappij, hij in het schadeherstel. Bij een relatie, een Peugeot-Citroën specialist, stond deze auto te koop. Dat was in 2014. We hebben hem voor een messcherpe € 1.250 gekocht. Lachen toch?”

Veel beleving in zo'n Peugeot 106 Rallye

Lachen is het inderdaad met zo’n Peugeot 106 Rallye. Een compact bommetje dat niet eens zo heel erg snel is, maar dat compenseert de hatchback allemaal met heel veel ‘beleving’. Dat is in dit geval een vriendelijk woord voor een enorme bak herrie in het interieur en een spijkerhard onderstel, waarbij je oude mangaan vullingen bijkans uit je gebit stuiteren. Maar toch is zo’n auto heel erg leuk. Als je tenminste een beetje van spartaans en rauw houdt.

Toen Art de kleine Fransman kocht stond er 190.000 kilometer op de klok. Vervolgens ging hij ermee aan de slag om hem meer zijn eigen 106 Rallye te maken. “Ik heb er andere stoelen in gezet en een rolkooi laten monteren. Die is niet echt, maar meer voor de lol.” Art moest ook op technisch vlak aan de slag. “De Peugeot verbruikte behoorlijk wat olie, dus besloot ik de motor te laten reviseren.” Hij wilde een goede 106 Rallye, geen half werk. “Ik verwacht wel dat hij aan de fabrieksopgave komt, want het is een verse krachtbron.” Intussen snoert rollenbankchef Ghisbert van Ginhoven de witte rakker in voor een meting.

De 106 is voor Art geen dagelijks vervoermiddel, hij heeft er altijd een auto bij gehad. Daaraan herken je de ware liefhebber. “Ik heb lange tijd een Alfa Romeo 33 QV gehad, die had ik nooit weg moeten doen”, zegt hij terwijl hij wat foto’s op zijn smartphone laat zien. “Kijk, deze heb ik er ook nog naast gehad, een BMW E30 in Warsteiner-livery. Die had ik ook nooit weg moeten doen.” Nee, maar dan heb je zo meteen vijf auto’s op de oprit, Art.

Racelicentie

Het onvermijdelijke gebeurde dan ook: Art ging voor zijn racelicentie. Op Zandvoort behaalde hij dat begeerlijke bewijs van stuurmanskunst met een achterwielaangedreven BMW en inmiddels is er samen met een vriend een Ford Sierra Cosworth, met een 2.9 V6-motor uit de Scorpio, aangeschaft. Nu treffen ze voorbereidingen om echt te gaan racen op het circuit. “Hoewel ik de rallysport nog altijd iets leuker vind, maar dit is óók zo leuk.”

Kijk Ghisbert eens dikke pret hebben achter het stuur van dit rally-bommetje. De kleine Fransman presteert uitstekend, met zelfs nog iets betere rapportcijfers dan vooraf verwacht.