Opel Tigra 1.4i-16V (1997)

In zijn bestaan heeft de Opel Tigra al voor heel wat gespreksstof gezorgd. Want terwijl iedereen had verwacht dat het exclusief ogende Opel-produkt in zijn eenvoudigste uitvoering toch wel minstens 40 mille zou moeten opbrengen, lag hij daar héél ruim onder. Naast zijn ophefmakende uiterlijk is dàt dan ook de grote attractie van Opels nieuwe blikkentrekker: mede door een zeer bevredigende uitrusting is de Tigra een bijzonder verlokkelijke aanbieding voor een relatief matige prijs.
Voor zo'n 35 mille heb je de 1,4-liter 16-klepper voor de deur staan. Het basismodel was naar de eisen des tijds voorzien van een bestuurders-airbag, een startblokkering en zowaar centrale deurvergrendeling, zodat we echt niet mogen spreken van een tot op het bot uitgebeende prijslokker.
Ook de prestaties van de vrij bescheiden gemotoriseerde 'instapper' waren verrassend. Traditioneel is Opel vooral bij zijn kleinere motoren niet scheutig met pk's, want dat is nu eenmaal gunstig voor de levensduur en de betrouwbaarheid. Met de 1.4 zestienklepper uit de moderne Ecotec-reeks valt de degelijkheidskampioen echter duidelijk van zijn geloof, want met een vermogen van 90 pk zit hij helemaal op het niveau van de hardlopers uit het Verre Oosten.
Met die krachtbron beantwoordt het kleine opdondertje heel redelijk aan de verwachtingen die zijn uiterlijk opwekt: in 11,2 seconden wipt hij uit de startblokken naar de honderd en ook op de snelweg is de fut er niet gauw uit. Begunstigd door een prima stroomlijnvorm haalt de Tigra een echte top van bijna 190 km/h en het inhalen van 80 naar 120 km/h gaat ook in de hoogste versnelling nog behoorlijk vlot. Teruggeschakeld naar '4' is de Tigra natuurlijk op z'n best: aan een tijd van 11 seconden kunnen de meeste 'kleintjes' niet tippen.
Want groot is de Tigra natuurlijk niet. Zijn vitale maten zijn immers afgeleid van de Corsa, die er nu eenmaal op gebouwd is om de kleinste parkeerplekjes te kunnen benutten. Die Corsa biedt bovendien flink wat meer binnenruimte dan de zelfs iets langere, bredere, maar lagere Tigra, waar je zelfs nauwelijks achterin kunt zitten. Het instappen op zich is al een crime en alleen als de voorpassagiers hun stoel zo ongeveer onder het dashboard schuiven, kan je achter met gebogen hoofd onder het lage dak een bescheiden plaatsje vinden.
Met z'n tweetjes heb je voorin overigens plaats genoeg, maar toch is het rijden in de Tigra tamelijk benauwend. Het uitzicht is gewoon zonder compromis opgeofferd aan het leuke smoeltje en zo kan je wel vergeten om over je schouder een blik achteruit te werpen, want de zwaar-aangezette omlijsting van de achterruit blokkeert dat zicht volledig. Ook naar voren is de blik niet onbelemmerd, want de dikke, laag achterwaarts lopende voorruitstijlen zijn forse visuele hinderpalen, die menig stoplicht aan de blik onttrekken.

Achilleshiel
Zulke consequenties van een uitheems uiterlijk vormen de Achilleshiel van de Tigra. "Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden" en dat gaat in zekere zin ook op voor de inzittenden van de zo fraai uitziende Corsa-coupé. Bij het instappen moet je oppassen om je hoofd niet tegen het dak te stoten, met lage rugpijn kan je beter helemaal afzien van een ritje en het omhangen van de veiligheidsgordels vergt de lenigheid van een redelijk geoefende gymnast.
Als je voetstoots voor de Tigra bent gevallen, wuif je zulke bezwaren echter luchtig weg. Je koestert je aan het bekijks onderweg, beleeft genoegen aan de makkelijke bediening van het mechaniek, geniet van het kwikzilverige, maar betrouwbare weggedrag en waardeert de bijdrage die het vrolijke 1.4- motortje daaraan levert.
Maar nadat het gezonde verstand weer de overhand had gekregen, ga je je ernstig afvragen of zo'n pretmobieltje wel als dagelijks vervoermiddel gewenst is, gezien de beperkte bagagecapaciteit voor de vakanties en door zijn grote, vlakke ruiten waardoor het toeren onder de brandende zon geen pretje is. Bij zulke dilemma's zegt het hart altijd volmondig ja en het verstand hardvochtig nee. Eerlijk gezegd zijn we er nog niet uit; wie weet, wordt de beslissing gemakkelijker na een rit in de 1.6...