Opel Tigra 1.6 16V (1996) – 388.850 km - Klokje Rond

In de jaren negentig hadden vooral de Japanse merken een betaalbare, kleine coupé in het modelgamma – niet een afgeleide van een bestaand model, maar een volledig losstaand ontwerp. Ken je ze nog, de Mazda MX-3, Nissan 100 NX, Toyota Paseo en Honda CRX? De enige Europese concurrent kwam van Ford in de vorm van de Puma. De Tigra 1.6 was in zijn tijd best een duur speeltje, want voor minder geld had je een Corsa GSi en voor € 1.000 meer een Volkswagen Golf GTI, die overigens langzamer is dan de Tigra met 1,6-litermotor. Die gekke kleine Opel gaat namelijk over de 200 km/h en accelereert binnen tien tellen vanuit stilstand naar de 100 km/h. Daarmee lach je een Golf 3 GTI – de dufste ooit – vierkant uit.

Maar Teus, die nog nooit anders dan Opel heeft gereden en vrijwel alle motorcodes van het merk uit zijn hoofd kent, is niet zo van het scheuren. Hij gaat voor het heel houden van de boel, merken we al snel. “Er stond 201.000 km op de teller toen ik deze Tigra kocht. Ik weet het nog goed, het was op tweede paasdag en hij stond te koop bij een handelaar. Van de historie weet ik verder niets, maar hij zag er vrij netjes uit, de motor liep goed en hij reed lekker. Bovendien was de prijs oké. Na een week of twee begon de druklager van de koppeling herrie te maken. Daar kun je wel mee doorrijden, maar ik ergerde me eraan. En zo veel werk is het nu ook weer niet om de bak te verwijderen. Ik heb meteen de hele koppeling vernieuwd, het zou dom zijn om dat niet te doen als de boel toch al uit elkaar ligt. Ik ontdekte ook al snel dat er geen katalysator meer onder zat. Gelukkig zijn veel onderdelen op de sloop te vinden. Zodoende ben ik nooit veel geld kwijt aan reparaties.”

GOED IN DE OLIE

Inderdaad is de sloop – excuses, het autodemontagebedrijf – een zeer dankbare onderdelenleverancier. Zo schroefde Teus een set bijna nieuwe angel eyekoplampen uit een afgedankte Tigra. “Die lampen waren zo goed als nieuw en kostten maar een paar tientjes. Dat is puur mazzel. Zelfs de voorruit heb ik van de sloper. Dat ging niet geheel vanzelf. De eerste ruit hadden we bijna helemaal los, maar bij het verwijderen van het laatste beetje kit brak hij alsnog. Bij een tweede poging, samen met mijn vriendin Mariska, lukte het wel. Zij heeft trouwens ook een Tigra. Daar heb ik de motor uit een Kadett GSi in gebouwd, een 2,0-liter met 115 pk. Die past er precies in, inclusief de versnellingsbak. Alleen de binnenste homokineten van de aandrijfassen pasten niet, die van een Kadett 1.6 diesel gelukkig wel.

De buitenkant is in Kawasaki-groen gespoten en dat maakt haar auto tot een echte blikvanger. We gaan elk jaar naar Sevenum, waar de grootste Opel-meeting van Nederland plaatsvindt. Wat je daar allemaal ziet … onvoorstelbaar! Er is zelfs iemand die de C25XE-V6 uit de Vectra in zijn Tigra heeft gebouwd. Dat kan dus ook.” Zoals bekend, is roest staatsvijand nummer één van Opels uit die jaren. Toch staat de Tigra van Teus er nog heel patent bij en zien we nergens gaten. Wat is zijn geheim? “Nou, deze heeft wel roest gehad, hoor, aan het achterpaneel rond het kofferbakslot. Daar heb ik een compleet nieuw deel in gezet. Verder spuit ik alle holle delen in met 80W90, olie voor hydraulische systemen. Als het echt warm weer is, ruik je het ook. Het stinkt een beetje, maar werkt prima!”

GORDELS UIT EEN CORSA

Door de jaren heen reed Teus meer dan 180.000 kilometer met zijn Opel en dat zonder ooit serieus te sleutelen. En als er onderhoud moet worden gedaan, kan hij dat zelf. “Er zat een verlagingsset onder, dat vond ik niets en het reed voor geen meter. Die heb ik snel vervangen door vier nieuwe veren en schokdempers. De achterste uitlaatdemper is van Remus, die heb ik ook van de sloop. De motor zelf is probleemloos. Hij verbruikt geen olie en de laatste keer dat ik de distributieriem heb vervangen, is meteen de krukaskeerring vernieuwd, want daar lekte hij iets.” Joep heeft tijdens de proefrit gemerkt dat er veel speling op het schakelmechanisme zit en dat het gaspedaal erg zwaar is. “Maar verder rijdt en stuurt hij uitstekend. Leuke auto, zo zie je ze niet vaak meer.”

Zijn speurtocht naar mankementen levert bitter weinig op. Deze Tigra is in goede handen. Teus: “Door de week staat hij meestal stil. Ik heb een busje van de zaak om mee naar mijn werk te rijden of naar een pechgeval als ik dienst heb. Ik heb niet zo lang geleden nog gordels uit een Corsa C in de Tigra ingebouwd. Die hebben een andere kleur, dat vond ik mooier. Ik heb ze één voor één moeten overzetten op de rol. Op zo’n moment denk ik: je lijkt wel gek! Maar als je het resultaat ziet, geeft dat extra voldoening. Ik kan geen reden bedenken om de Tigra weg te doen. Alles werkt, hij is niet verrot en rijdt lekker. En die Opels van nu, daar vind ik niets aan. Laat mij maar in mijn oude bakkie rijden.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

Joep: “In eerste instantie dacht ik: een Tigra van ruim twintig jaar oud en met bijna vier ton op de klok, dat kan niet goed gaan. Het tegendeel is echter waar. Hij ziet er nog goed uit en je merkt dat er netjes mee is omgesprongen. Natuurlijk heeft hij een paar ouderdomskwaaltjes, maar niets ernstigs en wat eraan mankeert, is vrij gemakkelijk op te lossen. Kortom, een dikke duim omhoog voor deze Opel.”