Opel Omega Stationwagon 2.2i-16V Elegance (2000)

Zonder van dit model nu een soort van bedrijfswagen te maken, ligt het accent bij de Omega Stationwagen beslist op het ruimte-aanbod. Zo is de ruimte onder het afdekzeil 540 liter. En als dat zeiltje is weggehaald en de rugleuning omgeklapt, kan er zomaar 1800 liter in.
De Opel Omega Stationwagon in deze test is uitgerust met de - 2.2-16V - basiskrachtbron uit het programma. Die levert, in combinatie met het uitrustingsniveau "Elegance" een prijs op van zo"n f 75.500. Hoe dan ook, met de Omega Station heb je veel ruimte voor je geld. Dat kun je natuurlijk ook wel verwachten van een wagen die bijna vijf meter lang is. Op z"n smalst, haalt de bagageruimte van de Opel nog altijd een breedte van 112 cm. Met neergeklapte rugleuning achter krijgt de laadvloer een lengte van niet minder dan twee strekkende meters. En de laadvloer is ook gebouwd op echte vracht. Strips op de vloer zorgen ervoor dat lading vlot naar binnen kan worden geschoven. Dat schuiven gaat toch al makkelijk, omdat de vloer meteen - zonder opstaande rand - op de achterbumper aansluit en de tildrempel op een prettige hoogte ligt. De achterbankleuning is in ongelijke delen neerklapbaar. Het laadvermogen bedraagt 541 kg en dat is eigenlijk niet uitzonderlijk. Kun je dus wel veel of grote spullen meenemen, zolang ze maar niet te zwaar zijn.
De Omega-motor ademt via 16 kleppen en levert 106 kW/144 pk vermogen en 205 Nm koppel. Hij loopt, iets teleurstellend, 1:9,7.
Volgens de folder moet de Stationwagon een top van 202 kunnen halen en een sprint van nul tot honderd in 11 seconden. Bij onze eigen metingen kwam hij wat minder vlot uit de startblokken: 11,8 s.
Het onderstel van de "Elegance" is op comfort toegesneden. Het is duidelijk bedoeld voor automobilisten die ontspannen onderweg willen zijn en niet de geringste behoefte voelen zich coureur te wanen. Met een afstelling van vering en demping die eerder naar week dan naar stevig neigt, vervoert de Elegance z"n bestuurder en passagiers comfortabel, ook als de rit over wegdek van bedenkelijke kwaliteit gaat. Bij dit karakter past ook de besturing, die werkt niet te licht, maar ook niet "strak". Veel informatie over wat er tussen weg en wiel gebeurt krijgt de bestuurder niet. Maar z"n bevelen worden op een vanzelfsprekende manier opgevolgd. In snellere bochten wil de Omega met z"n minder straffe vering wel een beetje naar de buitenkant gaan leunen, maar dat gedrag komt niet in de buurt van een neiging tot uitbreken. De grote Opel schakelt zonder problemen, maar niet echt vlot. Een rapper schakelende bak zou geen kwaad kunnen bij deze versie met z"n 2,2-litermotor die wat moeite heeft op gang te komen. En het treft ook niet zo dat de overbrengingsverhoudingen van de versnellingsbak nogal lang zijn. Daardoor krijg je het gevoel dat die Omega niet lekker op gang wil komen. Maar als je naar de acceleratiecijfers kijkt, valt dat toch reuze mee. Je wordt misschien op het verkeerde been gezet door het comfortabele karakter van de Opel; comfort waaraan ook het keurig beschaafde geluidsniveau aan boord z"n bijdrage levert.

Ruim

Voorin de Opel Omega zit je echt ruim. De wagen is breed genoeg voor kloeke stoelen. Anders dan meestal bij auto"s van Duitse merken, zijn ze niet hard. Alles is ruim opgezet. De instrumenten zijn opvallend groot, een forse overkapping welft over het instrumentenpaneel en de middenconsole, die ook al een king-size formaat heeft. Het stuur laat zich niet in de lengte verstellen. Wel in de hoogte, maar dan scharnierend, op z"n Amerikaans. Opberg/aflegruimte voor het kleine, en wat grotere grut is er genoeg. In de portieren vinden we redelijk lange kaartenvakken en ook nog eens - kleinere - vakken in de armsteunen. We komen een diepe opberglade links onder het stuur tegen, en er is ruimte in de - opklapbare - middenarmsteun, met daaronder een bekerhouder.
Achterin biedt hij eveneens voldoende ruimte voor hoofd en benen. Ook in de achterportieren - korte - kaartenvakken en vakken in de armsteunen. Voor elk van de drie passagiers is er een driepunts rolgordel en een in hoogte verstelbare hoofdsteun. De middelste ligt in z"n laagste stand verzonken; de twee buitenste kunnen voorover klappen. Dat komt goed uit als de rugleuning neergeklapt wordt. Maar ook wanneer de leuning rechtop staat, want als de steunen voorover zijn geklapt heeft de bestuurder een beter uitzicht naar achteren.
Wil je zoveel mogelijk ruimte, tegen een aanvaardbare prijs, dan is de Opel Omega een goede keuze. Hij biedt veel plaats voor bagage en is ook makkelijk te beladen. Maar het laadvermogen valt wat tegen.