Opel Mokka vs. Hyundai Kona - Vergelijkende Test

In Nederland zijn de Renault Captur en de Peugeot 2008 dit jaar de twee best verkopende modellen in hun segment en staat de Renault als enige compacte SUV zelfs in de algemene top 10. De Europese lijst laat een heel ander beeld zien, want daar zien we maar liefst zes modellen uit deze categorie tussen de meest verkochte personenauto’s. Op plaats één staat de Volkswagen T-Roc, gevolgd door de Peugeot 2008 en de Renault Captur. Op vijf staat de Ford Puma, de Dacia Duster op acht en de Volkswagen T-Cross op negen.

Kijken we naar de verkoopcijfers van elektrische auto’s in ons land, dan bestaat de complete top 10 uit SUV’s en cross-overs, en daar komen we ook de Hyundai Kona tegen. Succesvolle nieuwkomer is de Tesla Model Y, terwijl de oude vertrouwde Kia e-Niro al sinds juli fier aan kop gaat. Ons testduo is trouwens ook verkrijgbaar met een volledig elektrische aandrijflijn, net als concurrent Peugeot 2008. Een Mokka-e GS-Line heb je voor € 37.899 en die is qua prestaties en transmissie het best te vergelijken met de 130 pk GS-Line automaat, die ! 34.295 kost. Dat prijsverschil verdien je in vier jaar tijd terug door het ontbreken van bpm, minder onderhoud en lagere energielasten plus een puike restwaarde. Een Kona Electric kost minstens € 36.795 en dan heb je de versie met een 39 kWh accu. Voor € 28.675 heb je bij dat merk een Kona hybride waarmee je bijna 1 op 20 rijdt. Een enorm prijsverschil.

We zien nog iets opmerkelijks bij deze twee merken en dat is de concurrentie in eigen huis. Zo heeft Opel de vrijwel even grote (4,21 m) en recent gemoderniseerde Crossland en de grote Hyundai-boot lost sinds kort de Bayon (4,18 m) aan de kade.

NOSTALGISCHE ELEMENTEN

De naam Mokka is niet nieuw voor ons. De eerste generatie kwam in 2012 op de markt en werd in Korea gebouwd (later ook in Spanje). Een auto voor mensen met een actieve en verfijnde levensstijl, zo luidde de tekst in de persmap en daarom zie je ze meer dan eens met een fietsdrager of caravan op de trekhaak. De typeaanduiding ontleent deze Opel niet geheel zonder reden aan de bekende koffiesoort: ‘De naam is geïnspireerd op de kleine, ronde Coffea Arabica-koffiebonen. Mokkakoffie is geraffineerd en gecultiveerd, rijk van karakter en vol energie.” Dat je het weet.

In 2016 werd hij omgedoopt tot Mokka X en sinds de zomer van 2020 kennen we het huidige model. Dat is allesbehalve een eenheidsworst en een volle neef van de Peugeot 2008. Hij wordt niet alleen met benzineen dieselmotoren geleverd, er staat ook een volledig elektrisch type in de prijslijst en dat is best bijzonder. En slim: zo kun je simpel de productie afstemmen op de vraag vanuit de markt. De 1,2-liter benzinevariant is er met 100 of 130 pk, de viercilinder 1,5-liter diesel heeft 110 pk, de elektrische Mokka is het krachtigst, met 136 pk en 260 Nm. Wil je een automatische transmissie, dan ben je op de Mokka-e of de sterkste benzineversie aangewezen. Dit is de eerste Opel die is ontworpen op basis van een nieuwe designfilosofie, Opel Design Compass genaamd, met als opmerkelijkste kenmerk het front. Dat gaat als Opel Vizor door het leven en moet herinneringen oproepen aan de eerste Manta, maar ook aan het gesloten vizier van een ridder.

VLOTTE TUSSENSPRINTS

Het kost even tijd om een goede zitpositie te treffen en die vind je zeker niet met de stoel in de laagste stand. Na een paar keer wijzigen van zithoogte en opnieuw instellen van rugleuning en stuur lukt het echter alsnog. De ruimte voor het linkerbeen is beperkt. Daar zit je al snel tegen de wielkast. Ook voor de overige passagiers is de Mokka, die bijna 13 cm korter is dan zijn voorganger, niet royaal met ruimte. De aandrijflijn bestaat uit de bekende PSA 1,2-liter met turbo die we al goed kennen, en een handgeschakelde zesbak. De Mokka komt met deze motor goed uit de voeten en ook bij snel optrekken klinkt hij nooit irritant. Op constante snelheid is er slechts een licht gebrom in de verte. Vanaf een laag toerental pakt deze krachtbron goed op en ondanks het lagere aantal pk’s is hij op de tussensprints sneller dan de Kona.

De Mokka rolt op 18-inch wielen (tegen meerprijs), maar het veergedrag komt niet hard over, terwijl de besturing daardoor juist lekker precies werkt. De aanduiding GS-Line refereert aan onder meer de sportieve Commodore GS uit de jaren 70, maar deze Mokka is eerder comfortabel. Het dashboard is minstens zo bijzonder als de buitenkant. Je kijkt tegen twee met elkaar verbonden schermen aan met daaromheen een brede rode strip. De knoppen op het stuur en de hendels aan de stuurkolom zijn onmiskenbaar Opel. Het instrumentarium kun je zelf configureren en het biedt veel informatie in één oogopslag. De afleesbaarheid van de tanken temperatuurmeter kan beter. Voor de klimaatregeling is er een apart, fysiek paneel met twee draaiknoppen voor de temperatuur, maar die is niet gescheiden regelbaar. Een 7-inch scherm is standaard, de testauto heeft het optionele 10-inch systeem.

GELIJKENISSEN MET CACTUS

In 2017 trekt Hyundai het doek van de Kona. Alsof het front en de achterkant aan ADHD lijden, zo druk is de vormgeving. Ook op de zijkanten zien we een samenspel van wilde lijnen en grote, zwarte kunststof delen rond de wielkasten. Je zou kunnen denken dat de Citroën C4 Cactus een belangrijke inspiratiebron vormde. Vooral de gescheiden lichtunits in de neus lijken sterk op elkaar. Bij Hyundai vind je dit specifieke designelement terug in de andere SUV’s en cross-overs, zoals bij de Tucson, de Bayon en de Santa Fe. Ook de ‘haaienvin’ in de C-stijl van de Cactus zien we terug in de Kona. De grote stootkussens op de flanken overnemen, dat durfden de Koreanen nog net niet aan.

De eerste Kona is er met de driecilinder 1,0-liter (120 pk), als 1.6 Hybride en als 1.6 Turbo (177 pk) en alleen als automaat, eventueel met 4WD. En, net als bij Opel, is er een elektrische variant, met een accu van 39 kWh of 64 kWh. In dat laatste geval heb je echt een riante actieradius, aangezien de Kona Electric lekker zuinig is. Een diesel is er niet. Na de facelift dit jaar is alleen de 1.0 T-GDI nog leverbaar, helaas niet met automatische transmissie. Voor dit segment is dat een belangrijke en gewilde optie. Het alternatief is dan de 1.6 GDI HEV (een hybride), die vanzelfsprekend wel een automaat heeft en zuiniger is dan zijn benzinebroertje, maar wel iets zwaarder, waardoor je meer mrb betaalt. In Nederland is een glansrol weggelegd voor de elektrische Kona, die vorig jaar een groot deel van de in totaal bijna 11.000 verkochte exemplaren voor zijn rekening nam en ook in 2021 nog een aardig deuntje meespeelt.

GEROBOTISEERDE KOPPELING

Binnen in de Kona gaat het er qua vormgeving minder wild aan toe dan vanbuiten, maar saai is het zeker niet. Een opvallend groot scherm voor het infotainment systeem domineert het dashboard en het instrumentarium is sinds de opfrisbeurt gedigitaliseerd, met keuze uit diverse typen wijzerplaten voor de twee grote klokken, maar meer ook niet. Er is beduidend meer ruimte voor je benen en de zitpositie is hoger dan in de Mokka. De kleine driecilinder laat zich goed horen tijdens het versnellen, hij is niet de stilste in zijn soort. De gasrespons verbetert duidelijk als je voor de rijmodus Sport kiest, waarbij je ook nog eens wordt getrakteerd op een dot tussengas bij het terugschakelen. Deze motor is voorzien van een gecombineerde starter-generator met een 48-volt batterij. Die ondersteunt en zorgt voor meer koppel bij een laag toerental. Daarnaast maakt het de auto iets zuiniger.

Dat doet ook de versnellingsbak met gerobotiseerde koppeling. Met het pedaal bedien je hydraulische unit die voor de (ont)koppeling zorgt. Toch voelt het heel natuurlijk aan. Rijd je in de modus Eco dan ontkoppelt hij automatisch bij gas loslaten en de motor schakelt dan uit, terwijl de auto vrijuit door kan rollen.

Alles bij elkaar is de Kona fractioneel zuiniger dan zijn voorganger en de Mokka. Het systeem werpt dus zijn vruchten af. Ook deze auto staat op 18-inch wielen en is daarnaast stugger geveerd. Het is niet voor niets een N-Line. Er is meer afrolgeluid hoorbaar en de banden zijn breder dan die van de Opel. De besturing en het schakelen voelen kunstmatig aan. Kinderlijk simpel te bedienen, maar niet enthousiasmerend. Voor de vrienden op de achterbank is er iets meer leefruimte dan in de Mokka en er kan een beetje meer bagage mee.

Op vrijwel alle fronten lopen deze twee auto’s redelijk met elkaar in de pas, behalve op het financiële vlak. Opel maakt goede sier met de iets lagere prijs, zo lijkt het, totdat je naar de standaarduitrusting gaat kijken en tot de conclusie komt dat je voor heel veel opties moet bijbetalen. De Kona N-Line is weliswaar geen koopje, maar je hoeft verder nergens voor bij te betalen. Hij heeft vrijwel alles aan boord wat de Mokka in deze test ook heeft, plus elektrische stoelverstelling, een premium audiosysteem, suède bekleding en zelfs stoelventilatie. De stuurverwarming en adaptieve cruisecontrol die de Opel heeft, ontbreken in de Kona en zijn niet leverbaar. Hoe dan ook, bij Opel moet je voor al dat lekkers bijbetalen.

Stoelverwarming, een groter infotainmentscherm met navigatie, draadloos laden van de telefoon, 18-inch wielen: stuk voor stuk opties waarvoor de knip ver open moet en die de prijs tot boven de € 35.000 opdrijven. Voor minder geld heb je al de ruimere Crossland GS-Line met 130 pk en automaat.

CONCURRENTIE IN EIGEN HUIS

Hoe zit het met de concurrentie in eigen huis bij Hyundai? Kies je voor een Bayon in de compleetste uitvoering (hij is er niet als N-Line) en voorzien van zeventraps automaat, dan ben je een kleine € 1.500 voordeliger uit. En dan hebben we het nog niets eens over de andere merken van Stellantis – waar Opel ook onder valt – of over Kia, een zustermerk van Hyundai. Zo maken deze twee merken de keuzestress alleen maar groter. Tijd voor de puntentelling om het kiezen in dit geval misschien iets gemakkelijker te maken.