Opel Insignia (2008) - Test

De Opel Vectra was niet het meest spannende model in het D-segment, maar het was wel een ontzettend goede auto, die menig multitest op zijn naam scheef. Vooral als de testauto in kwestie de beschikking had over de JTD-diesels van Fiat, waar GM lang een samenwerkingsverband mee had. Maar de concurrentie zit natuurlijk niet stil en door de komst van auto's als de nieuwe Ford Mondeo, Renault Laguna en Mazda 6 verloor de Vectra langzaam maar zeker terrein. Hoog tijd voor een compleet nieuw model dus. Maar wacht, er is meer. Opel heeft namelijk ook nog de merkwaardige Signum in de aanbieding, die de destijds zeer succesvolle Omega moest opvolgen. De Insignia vervangt opvallend genoeg ook dit model. Dat geeft aan dat Opel een heel duidelijke stap vooruit wil maken met deze auto, die het nieuwe vlaggenschap van het merk moet worden.

Sprong

Qua design heeft het merk in ieder geval een opmerkelijke sprong voorwaarts gemaakt. Waar de Vectra een van de meest behoudende (lees saaie) auto's van het D-segment was, is de Insignia een opvallende verschijning. Ondanks wat kritiek zijn de meeste reacties positief, maar waar je niet over kunt discussiëren, is het feit dat Opel in ieder geval dúrft. De relatief lange Insignia heeft ronde vormen, die worden gecombineerd met de scherpe hoek die het kenmerk van de Insignia moet worden. We vinden die laatste zowel buiten (de dagverlichting, de achterlichten en de scherpe lijn-met-knik in de voordeur) als binnen. Bijvoorbeeld de handgreep in de deur en vanaf de zijkant gezien in de vorm van versnellingpook. Aangezien de Insignia als eerste model de nieuwe designrichting van Opel moet laten zien, durven we er vergif op in te nemen dat we meer hiervan de komende jaren gaan tegenkomen. Op de nieuwe Astra bijvoorbeeld. Die krijgen we voor het eerst te zien in Frankfurt in de herfst van 2009.

Aan de binnenkant van de Insignia zijn forse stappen gemaakt om het niveau van Opels middenklasser op te krikken. Het design van het dash is naar onze mening goed geslaagd en bovendien krijg je een erg ruimtelijk gevoel. Opel zelf spreekt meteen weer van ''premiumniveau', maar daarmee slaat het merk weer wat door. Vooral de afwerking is daarvoor gewoon niet goed genoeg. Maar verder doet de Insignia niet onder voor zijn eeuwige concurrenten, de Passat en de Laguna. De boel is zelf van een hoger niveau dan bijvoorbeeld bij een Mondeo. Wel is het interieur een beetje druk, zodat je in het begin nog wel eens moet zoeken naar de goede knoppen. Maar dat is een tijdelijke kwestie, want er zit wel logica in de plaatsing en de bediening van alles: de ergonomie is goed in orde. Dat geldt ook voor de stoelen, die vooral goede steun bieden aan de onderrug. Alleen jammer dat de rugleuning niet met een draaiknop verstelbaar is. Achterin merken we gevolgen van de schuin aflopende daklijn: de hoofdruimte heeft hier duidelijk onder te lijden.

Zeven motoren

Al vanaf de start is de Opel leverbaar met een hele rits motoren: vier benzinemotoren en drie diesels. De diesels zijn drie verschillende versies van hetzelfde 2.0-literblok dat ook in de nieuwe Lancia Delta ligt. Je kunt kiezen tussen 110, 130 en 160 pk. Bij de benzineversies gaat Opel van een ongeblazen 1.6 (115 pk) en 1.8 (140 pk) naar een 2.0 turbo met 220 pk. Een behoorlijk gat, maar gelukkig is er nog een 1.6 turbo met 180 pk in aantocht. Wil je echt de top, dan is er ook nog de bekende 2.8 V6 met turbo die General Motors bijvoorbeeld ook gebruikt in de Saab 9-3 en Vectra OPC. Deze is door de relatief hoge CO2-uitstoot echter behoorlijk duur (slurptaks!), zodat hij op de Nederlandse markt weinig aftrek zal vinden. Sowieso gaat maar liefst 75 procent van de toekomstige Insignia's naar de zakelijke markt, zo verwacht General Motors Nederland. En wagenparkbeheerders worden nooit zo enthousiast van een hoog verbruik. Op naar de diesels dus. Deze hebben ongeacht het gekozen vermogen een CO2-uitstoot van 154 gram per kilometer, met een daaraan gekoppeld laag verbruik. We gaan op pad met de 160 pk-versie, maar die valt ons toch een beetje tegen. Niet zozeer qua prestaties, die zijn redelijk in orde. Nee, het is een gebrek aan verfijning dat ons opvalt. Zo'n vijf jaar geleden behoorden de Fiat-diesels tot de top van de markt, maar de concurrentie heeft natuurlijk ook niet stilgezeten. De Ford/PSA-diesels waren al stil, net als de dCI's van Renault. En nu Volkswagen eindelijk is overgegaan naar commonrail-technologie in combinatie met erg goede geluidsisolatie zijn ook daar de nadelen van een dieselmotor bijna verdwenen, zo merkten we bijvoorbeeld in de nieuwe Golf. Gelukkig voor Opel is de commonrail-motor nog niet standaard in de Passat. Het blok in de Insignia is namelijk behoorlijk rumoerig en zorgt af en toe ook voor vibraties in het interieur. Het is duidelijk dat Opel hier een achterstand heeft ten opzichte van de naaste concurrenten. Het verschil met de 2.0-liter turbomotor is dan ook enorm. Wat een topmotor! En dan gaat het ons niet zozeer om het grotere vermogen, maar puur om de stilheid en rust in de auto ten opzichte van de CDTI. Zeker in combinatie met de zestrapsautomaat is dit blok heel prettig. We schakelen meestal liever zelf, maar deze automaat is opvallend soepel en snel en reageert uitstekend op je rijgedrag. Nog een pluspunt: in de manuele modus heb je ook echt een completere controle. Zo is er geen sprake van een kickdown en als je de motor in de toerenbegrenzer jaagt, wordt er niet opgeschakeld tot jij het zegt. Zo hoort het!

Beste keus

Uiteraard is het wel prettig rijden met 220 pk, maar het is meer de soepelheid van de motor waar we erg tevreden over zijn. We durven daarom ook te stellen dat de nog te verschijnen 1.6 turbo met 180 pk (het blok kennen we onder meer uit de Corsa OPC) de beste keus wordt voor de nieuwe Insignia. Hoogstwaarschijnlijk is deze zuiniger dan de 2.0 en nog goedkoper ook.

Het rijgedrag is dik in orde. Zo is de Insignia een stuk minder zweverig dan de Volkswagen Passat, die toch wat gezapig is. Niets van dat alles in de nieuwe Opel. Het sturen had wel iets directer gemogen. Daar kun je wat aan doen door het Flexride-systeem aan te schaffen. Hiermee pas je de rijdynamiek van de auto aan. Maar in tegenstelling tot veel andere auto's beperkt dit zich niet tot een adaptief onderstel: ook de directheid van de besturing en reacties op het gaspedaal veranderen merkbaar. Zeer lovenswaardig is dat je de sportstand kunt personaliseren. Zo kun je de directheid van zowel het stuur als het gaspedaal laten aanstaan, maar wel voor een minder hard onderstel kiezen. Perfect voor wat minder gladde wegen! Het Flexride-systeem is standaard op de V6-versies en de sportuitvoeringen, op andere versies kost het € 1.100. Niet overdreven veel in vergelijking met bijvoorbeeld Audi's Driveselect. Wij vinden het een aanrader.

Dat geldt ook voor een andere optie: Adaptive Forward Lighting (AFL). Dit is een systeem dat zich uitgebreid bemoeit met het gedrag van de koplampen. Nu denkt u misschien: o, dat ken ik al van andere modellen, maar wacht. Er is hier meer aan de hand dan alleen meedraaiende koplampen. Als de auto is voorzien van AFL past de verlichting zich namelijk helemaal aan de rijomstandigheden aan. Bij lage snelheden is er sprake van brede verlichting, zodat voetgangers goed in beeld komen. Voer je de snelheid op, dan richt de lichtbundel zich verder naar voren. Regent het? Dan wordt er gezorgd voor minder verblindend licht. In totaal zijn er negen verschillende instellingen! Erg goed is ook de manier waarop bochten worden verlicht. We kennen al verlichting die met het stuur mee beweegt, maar daar heb je niets aan als je nog moet insturen. Bij het AFL-systeem gaat er bij lage snelheid echter een extra hoeklamp aan als je je richtingaanwijzer aanhebt, ook al staat je stuur nog recht. In Nederland is uiteraard minder vaak sprake van compleet onverlichte wegen dan in het buitenland, maar er zijn nog genoeg plekken waar het erg donker kan zijn. Rijdt u daar vaak? Dan moet u zeker een keer dit systeem uitproberen, want de meerwaarde is er absoluut. En als het over veiligheid gaat, is het goed om niet te gierig te zijn. Daarom is het wel jammer dat er geen systeem met automatische cruisecontrol beschikbaar is op de nieuwe Opel.

Niet schamen

Opel heeft met de Insignia een auto op de markt gezet die gemakkelijk de strijd aankan met andere nieuwkomers in het D-segment. Op dieselgebied loopt het merk iets achter, maar qua benzinemotoren, onderstel en innovatieve opties hoeft Opel zich allerminst te schamen. Vertegenwoordigers van Nederland: verenigt u!