Opel Grandland X - Volvo XC40 - Vergelijkende Test

Plug-in hybrides hebben een weinig sexy imago, maar het moet gezegd dat daarin geleidelijk verandering komt. Met sleutels van een Polestar 1 of een BMW i8 voor je op de bar is er een goede kans dat je aan het eind van de avond niet in je eentje naar huis hoeft. Ook minder exotisch kan het echter uiterst aangenaam stekkeren zijn. De nieuwe Europese regelgeving, die sinds begin dit jaar (op straffe van giga-boetes) voorschrijft dat autofabrikanten de gemiddelde CO2-uitstoot van hun modelgamma’s tot 95 g/km moeten beperken, heeft hen gedwongen om creatief om te gaan met aandrijflijnen. Zo voorkomen ze dat ze straks alleen nog maar EV’s en kleine stadsautootjes kunnen bouwen.

Dit heeft er onder meer toe geleid dat zij PHEV’s leuk moesten maken. En hoe kan dat nu beter dan door het mooie koppel van de elektrische aandrijving te gebruiken om de auto razendsnel te maken? PSA heeft een dergelijke plug-in hybride aandrijflijn ontwikkeld en die mochten wij kortgeleden begroeten in de Peugeots 3008 en 508. Het geheel vindt nu ook zijn weg naar de Opel Grandland X.

GEEN PEUGEOT

De Opel Grandland X werd drie jaar geleden onthuld als tweede (na de Crossland X) vrucht van het huwelijk met PSA en hij deelt daarom zijn technische basis met de Peugeot 3008. Als cross-over in het C-segment moeten we hem zien als een praktischer alternatief voor de Astra en daar heeft hij uiterlijk dan ook aardig wat van weg. Zijn overeenkomsten met de Peugeot weet hij in elk geval goed te verbergen. Opel beloofde destijds het eigen gezicht te behouden en die belofte komt het ook met de Grandland X helemaal na. Van welke hoek je hem ook bekijkt, de Grandland X is altijd een typische Opel.

Datzelfde geldt voor het interieur, al valt hier wel op dat de pook identiek is aan die in de meeste Peugeots, net als het knopje voor de verschillende rijmodi. Het zij hem vergeven, want verder is het helemaal Opel. Dat betekent, zeker vergeleken met modellen van Peugeot én met zijn opponent in dit verhaal, een strak, zakelijk en daarom niet heel inspirerend dashboard. Op de eerder genoemde pook na zoek je tevergeefs naar frivoliteiten, maar dat betekent dat je niet voor onaangename verrassingen komt te staan. Alles zit exact waar je het verwacht en werkt zoals je dat gewend bent, en dat maakt de ergonomie van de Grandland X top. Combineer dat met de prettige, stevige stoelen en de prima zitpositie en je weet dat je onderweg weinig te klagen zult hebben. Je hebt prettig veel ruimte voor losse spullen, inclusief een klassiek bakje bij je linkerknie. Praktisch en no-nonsense, precies wat Nederlanders al decennialang zo waarderen in het merk.

Ook achterin heb je aangenaam veel ruimte. Hoogstens is de hoofdruimte voor dit segment wat aan de magere kant, maar het is nog steeds voldoende voor een volwassene van bovengemiddelde lengte. Twee achterpassagiers hebben elk een eigen ventilatierooster, maar over die enkele usb-aansluiting moeten ze afspraken maken. Met 390 liter, uit te breiden tot 1.528 liter, is de bagageruimte netjes.

SEXAPPEAL

Sommige auto’s hebben een merkwaardige sexappeal en de Volvo XC40 valt dat geluk ten deel. Toen hij zo’n twee jaar geleden beetje bij beetje werd onthuld, stond de AutoWeek-server bij elk nieuwsbericht te roken. Elke maand van 2018 stond wel ergens (vaak bovenaan) een XC40-berichtje in de top tien van meest gelezen berichten. In vergelijking tot de XC60 en XC90 moet hij met zijn minder statige, maar juist meer speelse vormgeving een jeugdiger publiek aanspreken en dat lukt blijkbaar. Opmerkelijke, scherpe lijnen en een robuust voor komen met een rechtopstaand front, dikke C-stijlen en de kenmerkende Volvoachterlichten dragen daar mede aan bij.

Van binnen zien we die typische, schijnbare bescheidenheid van Volvo: het is rustig ingericht, maar mooi afgewerkt en apart vormgegeven, zonder dat het storend of tijdgebonden wordt. Anders dan in de Opel zijn de klokken digitaal, terwijl het centrale scherm verticaal staat en een beetje naar de bestuurder is gedraaid, net als de knoppenrij eronder. Opmerkelijk is de kleine pook met zijn uitsparing in het midden. Daarover gesproken: hinderlijk aan de transmissie is dat je de pook tweemaal moet bewegen om van rijrichting te veranderen. Dat went, maar nooit helemaal. Ook in de Volvo zit je bovengemiddeld goed, waarbij de wat lagere zitpositie een enigszins sportiever gevoel geeft dan in de Opel.

Op de achterbank is de beenruimte vergelijkbaar met die van de Grandland X, de hoofdruimte is zelfs nog wat beter, dankzij de minder aflopende daklijn. Ook de kofferruimte is met 405 liter net een tikje groter dan bij de Opel, hoewel laatstgenoemde dankzij een slimmere, verstelbare bodem en een vlakke achterbank aanzienlijk meer ruimte biedt. Ook hier twee luchtroostertjes voor achterin, maar slechts één usb. Wel handig zijn de vakjes naast de achterbank, al moet je oppassen dat de spullen er bij het uitstappen niet uitvallen, omdat ze nogal ondiep zijn. Voor wie graag in Frankrijk de straat op gaat om zijn ongenoegen te uiten over wat dan ook, heeft Volvo onder elke vloermat een geel hesje gestopt. De laadplug is in het linker voorscherm gezet en dat is, in combinatie met de niet overdreven lange laadkabel, lastig voor wie het liefst achteruit inparkeert. Je moet de auto echt bijna tegen de laadpaal zetten om erbij te kunnen, en dan kan de achterklep niet meer open om de kabel te pakken. Dat doet Opel veel slimmer met de aansluiting in het linker achterscherm.

TWEE ELEKTROMOTOREN

De Opel Grandland X heeft in de geteste Hybrid4-uitvoering niet één, maar zelfs twee elektromotoren om de benzinemotor bij te staan. Dat gebeurt overigens alleen wanneer de nood hoog is, anders bemoeit de elektromotor voorin zich nergens mee en laat hij het werk over aan de benzinemotor en zijn broeder op de achteras.

Hoe dan ook, het is een mooi op elkaar ingespeeld trio. Vanuit stilstand heb je meteen maximaal koppel onder je rechtervoet en dat loopt lineair door naar snelheden die op onze wegen sowieso niet thuishoren. Het is ronduit grappig om met een gezinsverpakking als deze zo snel bij een stoplicht weg te rijden. Volgens de fabriek gaat de Hybrid4 in een indrukwekkende 6,1 seconden van 0 naar 100 km/h, maar dat is nog veel te bescheiden, ontdekken wij. Tijdens de acceleratiemetingen lukte het ons in 5,6 seconden: dat verdient een diepe buiging. Leuk om te weten wanneer je in de kroeg een Opelsleutel op de toog moet gooien. Voor dagelijks gebruik is al die kracht vooral nuttig wanneer je even snel wilt inhalen.

Helaas is het onderstel niet helemaal in lijn met die sportieve waarden. Het gewicht van de accu’s, dat het wagengewicht ophoogt tot een kleine 1,8 ton, zit dan wel in de bodem, maar je voelt het toch in de bochten. De Grandland X kennen we als een vrij kwiek sturende auto, maar van dat karakter blijft bij de Hybrid4 niet zo heel veel over. De besturing is mooi precies, maar je voelt hoe de massa tegen de stuurrichting in drukt. Dit zijn overigens gedragingen waarvan je bij de meer reguliere ritten niet zo gek veel meekrijgt. Op de snelweg is de Grandland X een prettige, rustgevende koets met bakken vermogen, waarvan de motor zich mooi stilhoudt. Dat komt natuurlijk mede doordat zijn elektrische broeder zoveel bijspringt dat van hem zelden het uiterste wordt gevraagd. Met de knop naast de pook kies je hoe je dat samenspel wilt hebben.

De elektromotor op de achteras doet altijd mee, ook wanneer de stroomvoorraad in de accu op is (dan werkt hij op ter plekke opgewekte elektriciteit) en daarmee mag deze Grandland X zich een permanent vierwielaangedreven auto noemen. Dit karakter wordt bekrachtigd met een heuse 4x4-stand in het rijmodi-menu. Leuk, maar interessanter is natuurlijk de Zero Emission-stand. Daarmee rijd je volledig elektrisch. Volgens de fabriek lukt dat op een volle accu (13,3 kWh) maximaal 59 km (met een top van 135 km/h), ons lukte het om 58 km zonder een druppel benzine te ronden. Zo dicht komen we niet vaak bij de WLTP-waarde. Opmerkelijk is trouwens dat de Opel, net als zijn plug-in hybride broeders van Peugeot, een blauw lampje aan de voorkant van de achteruitkijkspiegel heeft, bedoeld om de buitenwereld te laten zien wanneer je elektrisch rijdt. Verder heb je natuurlijk nog de beschikking over de Hybride-stand en de Sport-stand, waarbij de auto alle zeilen bijzet.

ZACHTZINNIG

Volvo pakt de aandrijving wat anders aan dan Opel. Een geheel elektrische stand is er bijvoorbeeld niet. ‘Pure’ komt het dichtst in de buurt, maar dan wordt nog steeds (indien nodig) de benzinemotor bijgeschakeld. Zolang je echter zachtzinnig omspringt met de rechtervoet is dat trouwens prima te vermijden en wij wisten dat 40 kilometer vol te houden, 10 minder dan wat er conform WLTP is opgegeven. Anders dan de Opel heeft de Volvo één elektromotor en die zit op de vooras, zodat het een voorwielaangedreven auto is en blijft. Die motor verleent assistentie aan een driecilinder benzine motor, die zo goed in balans is dat je het driepits-karakter amper opmerkt, in geluid noch in trillingen. Het setje werkt mooi en naadloos met elkaar samen.

Natuurlijk heeft de lichtere aandrijflijn ook gevolgen voor de prestaties, maar die zijn hier nog steeds dik in orde. De opgegeven 7,3 seconden van 0 naar 100 km/h wisten we niet op de klok te zetten, maar voor de 7,6 die wij wél konden vastleggen, hoef je je niet te schamen.

Vergeleken met de Grandland X is de XC40 duidelijk de sportievere auto. Hoewel het gewicht niet eens zo heel veel scheelt, voelt de Volvo een stuk lichtvoetiger aan. De besturing biedt aanmerkelijk meer beleving, maar is in het midden niettemin rustig en neutraal. Oneffenheden in de weg worden een stuk nadrukkelijker doorgegeven, maar daar staat wel tegenover dat de Volvo in snelle bochten beter in evenwicht blijft. Daardoor is hij weliswaar wat minder comfortabel, maar leuker om mee te sturen.

De Opel Grandland X op deze pagina’s is een Innovation. In die uitvoering kost hij € 51.449 en dan heb je standaard onder meer automatische airconditioning met twee zones, donker glas achter, de Opel Eye-assistentiesystemen, 19-inch lichtmetalen wielen, navigatie en keyless start & entry. Extra op ons exemplaar zijn de metallic lak, een 6,6 kW boordlader, adaptieve cruisecontrol, een premium geluidssysteem en zilveren dakrails. Dat alles opgeteld brengt de totaalprijs op € 55.793.

Onze Volvo XC40 is een R-Design en dat is (samen met de meer op luxe gerichte Inscription) de duurste uitvoering. Hij staat voor € 50.495 op de prijslijst en dat impliceert onder meer dual-zone klimaatregeling, 18-inch lichtmetalen wielen, elektrisch verstelbare lendensteun, elektrisch bedienbare achterklep, adaptieve cruisecontrol, premium audio, keyless start en navigatie. Extra’s op deze auto zijn onder meer de metallic lak, elektrische stoelverstelling en nog wat zaken, waaronder een winterpakket. Het totaalbedrag komt daarmee op € 53.130. Daarbij moeten we overigens wel zeggen dat die prijs een semielektrische trekhaak van ruim € 1.000 omvat, die niet op de foto’s is te zien.