Opel Corsa

Als je als merk van een model in totaal zo'n 6 miljoen exemplaren verkoopt, mag je wel zeggen dat 't een belangrijk model is. De verwachtingen voor de nagelnieuwe Opel Corsa zijn dan ook niet zómaar hooggespannen - een Russische zendmast is er niets bij. Bij het ontwerpen van de nieuwe Corsa lijken dan ook twee gedachten centraal te hebben gestaan: de kleine Opel moest een van A tot Z nieuwe auto worden, maar mocht het huidige en over het algemeen hondstrouwe Corsa-publiek niet te zeer tegen de haren instrijken. En waar dat soort gedachten nog wel eens willen leiden tot auto's waarvan je met de beste wil van de wereld nog niet kunt zien wat er dan wel zo nieuw aan is, is dat bij de Corsa geenszins het geval. Hij is in één oogopslag als 'helemaal nieuw' te herkennen, daar zorgt een hele massa leuke details wel voor. Kijk alleen maar naar de iets verbrede wielkasten, de 'vouw' in de zijkant die de wielkasten verbindt, de knik die in de motorkap zit en last-maar-zeker-niet-least die grote achterlichtunits die tot aan het dak doorlopen. Grappig is dat waar dat laatste dé blikvanger is, hét onderscheidende Nieuwe Corsa-detail, het nou net het enige is dat wat ons betreft niet helemaal werkt. Misschien dat u 't juist prachtig vindt, maar wij houden het op voorkant leuk, zijkant erg leuk, achterkant... tsja. Niet lelijk, maar ook niet echt mooi. En waar 't aan ligt..? Als u 't weet...

Onbegrijpelijk

De Corsa oogt niet alleen groter dan z'n voorganger, hij ís het ook. Voor- en achterwielen staan zo'n 6 centimeter méér uit elkaar (wielbasis 2,49), en binnenin heb je 8 cm meer ruimte in de breedte en 1,5 in de hoogte. Vooral die breedte merk je: ook met twee personen voorin heb je niet de indruk in een uk van een auto te zitten. Achterin is het niet overdreven ruim, maar er valt prima te zitten, ook voor mensen die de baard al in de keel hebben. Waar ze aanmerkelijk meer moeite mee zullen hebben: achterin kómen. Want als we íets aan de nieuwe Corsa nooit zullen snappen, is het wel het feit dat er geen walk-in-, easy entry- ofhoezehettegenwoordigooknoemen-systeem in zit. De leuningen van de voorstoelen klappen wel naar voren, maar da's dan ook de enige hulp die je als achterinstapper hoeft te verwachten. Te schuiven valt er niets. Onbegrijpelijk. 'Dan moet je de vijfdeurs maar nemen,' zal het Opel-verweer wel luiden. Ja, de groeten.

Fraai en modern

Hoe dan ook, voor de rest is het Corsa-binnenste erg goed voor elkaar. Meest in het oog springend is de nieuwe middenconsole, die met een soort titanium-look kunststof is afgewerkt. Ziet er fraai en modern uit. De bediening is al evenzeer in orde: knopjes zitten niet op gekke danwel onbereikbare plekken en wie voor de duurdere stereo-installatie (die trouwens erg goed klinkt) gaat, heeft zelfs de beschikking over een 4-cd-wisselaar ín de middenconsole. De stoelen blijken op verschillende reacties te stuiten: bovengetekende, best een zeur als het om lekker zitten gaat, zat prima. Voldoende steun, ook van de zijkanten, misschien dat de zittingen íets langer hadden gekund, maar ach: al met al zeer comfortabel - beter dan in menige andere Opel zelfs. De fotograaf kon de goede zit (mopperdemopper) echter maar niet vinden. Zoveel mensen, zoveel voorkeuren...

Niet hitsig

Over gebrek aan motorenkeuze zal niemand zich kunnen beklagen. Het zijn allemaal Ecotec-zestienkleppers, vier op benzine en twee op diesel. Het begint met een 1.0 (58 pk, 0-100 in 17,0 s, top 155), dan is er een 1.2 (75 pk, 0-100 in 13,0 s, top 170), een 1.4 (90 pk, 0-100 in 11,5 s, top 180) en een 125 pk sterke 1.8 die in de GSi gemonteerd wordt: hij rondt de 100 in 9,0 s en loopt maximaal 202 km/h. De diesels meten beide 1,7 liter en hebben allebei een turbo. De één (DI) levert 65 pk, de andere (DTI) dankzij een wat hogere turbodruk en een interkoeler 75 pk. Met die laatste hebben we 'n stuk kunnen rijden. Niet vervelend, want de motor sleurt er lekker aan zonder al te hitsig te zijn. Daar schijnt hij, als je Opels opgave mag geloven, nog bitter weinig brandstof voor nodig te hebben ook: 4,7 l/100 km. Op snelheid valt het geluidsniveau mee, maar bij accelereren laat hij op een beetje rauwe manier wat al te nadrukkelijk horen dat 'ie er is en dat er gewerkt wordt. 'Onze' DTI stond op een sportonderstel en had de gelijknamige uitmonstering, waardoor hij er krek hetzelfde uitziet als de GSi. Zegt trouwens meer over de GSi (beetje 'understated') dan over de Sport-diesel (gewoon een lekker dikke Corsa). Maar da's een ander verhaal. Dat Sport-onderstel is trouwens behoorlijk aan de stevige kant, wat een strakke wegligging maar een wat mindere 'filtering' van hobbels en bobbels oplevert.

Tikkie terug

Sturen doet de Corsa opmerkelijk goed. Hij is voorzien van een elektronische stuurbekrachtiging, die gelukkig 'ns een keer níet alle gevoel en communicatie uit het stuur haalt. Kortom: lekker zwaar en toch voor iedereen doodsimpel om te krijgen. Schakelen en koppelen gaat op z'n Opels: het aangrijpingspunt voor de koppeling is hoog en de schakelwegen zijn precies maar wat lang. Al met al levert het een lichtelijk doodse, maar volledig 'foolproof' bediening op. Tweede auto waar we een blokje mee om konden, was de 1.2-benzineversie, die gekoppeld was aan de nieuwe vijftraps-'automaat waar je ook zelf mee kunt schakelen', Easytronic geheten. Het principe is simpel: pook een duwtje naar voren geven en er wordt opgeschakeld, pook een tikje naar achteren geven en het gaat eh... een tikkie terug. Desgewenst geef je de pook een zet naar links en dan zoekt hij het zelf allemaal wel uit. Je kunt het ook rustig aan hem overlaten, want ondanks de toch niet overbemeten 1.2-motor en het feit dat een automaat altijd wat vermogen opeet, wil de Corsa met deze combi best vooruit. Opmerkelijk aan de Easytronic is dat als je hem op handmatig schakelen hebt staan en doortrekt, hij niet na het bereiken van de toerenbegrenzer zelf toch maar opschakelt - doen de meeste van dit soort systemen wel. Op zich prima - zo heb je tenminste het idee dat je het zelf écht voor het kiezen hebt. Minder vrolijk worden we van het feit dat áls je opschakelt, de Easytronic eerst een tijdjelang het motortoerental vasthoudt en dan na een seconde of wat overschakelt. Beetje hetzelfde probleem als de bak van de smart. Wel weer érg slim: als het ABS wordt geactiveerd, gooit Easytronic onmiddellijk de bak in neutraal. 'Onze' Easytronic zat in een Corsa met het normale onderstel, dat ook al redelijk aan de stevige kant is. Niet oncomfortabel, zeker niet, maar wel stugger dan wat Corsa-rijders van nu gewend zijn. Het weggedrag is trouwens ook met dit onderstel volkomen probleemloos. Al met al: zeker wat rijden betreft is de Corsa er inderdaad een stuk volwassener op geworden.

Veiligheid

Wat betreft veiligheid is er op de Corsa niet al te veel aan te merken. Een airbag voor de bestuurder is standaard, maar het is jammer dat er voor een passagiersairbag bijbetaald dient te worden. Zij-airbags zijn eveneens een optie, en laat volgend jaar komen er (tegen betaling) zelfs window-bags. Als er een airbag voor de passagier is gemonteerd, zorgt een serie sensoren in de stoel ervoor dat de auto 'herkent' óf er iemand zit, of zelfs dat er een kinderzitje is geplaatst. Uniek in deze klasse zijn de standaard 'actieve' hoofdsteunen. Bij een ongeval klappen deze automatisch naar voren om het hoofd op te vangen, wat de kans op een whiplash verkleint. Een vinding van Saab, maar ach, als je toch in hetzelfde concern zit, waarom zou je ze dan niet gebruiken? Tot slot is elke Corsa voorzien van een systeem dat bij een aanrijding de pedalen 'terugtrekt'. Kan een hoop pijnlijke voeten- en benen-ellende schelen.