Opel Calibra Rosberg Edition (1995) - Blits Bezit

Halverwege jaren 90 is Opel het favoriete merk van heel veel Nederlanders. Het gros van die mensen rijdt een Astra of een tweedehands Kadett en droomt van het hipste wat Opel op dat moment te bieden heeft: de Calibra. Miriam Kösters – op dat moment heet ze nog Van Herk - koopt er één, en is daarmee meteen de snelste dame van het Marineschip waarop ze werkt. De Fin Keke Rosberg, de wereldkampioen Formule 1 van 1982, rijdt halverwege de jaren 90 in het Deutsche Tourenwagen Meisterschaft. De snelste is hij daar zeker niet, maar de flamboyant besnorde coureur is een ware publiekslieveling, geholpen door het feit dat hij in de mooiste auto van het veld rijdt: de Opel Calibra.

Bedankje

Rosberg moet zich tevreden stellen met één podiumplek in Hockenheim in 1994, maar een jaar later begint hij zijn eigen team: Opel Team Rosberg, met zichzelf als een van de coureurs. Zelf heeft hij dat jaar weinig te vieren, maar zijn teamgenoot Klaus Ludwig zegeviert tweemaal, in de laatste ronde van het seizoen in Hockenheim. Het blijven de enige overwinningen voor de Calibra in het legendarische DTM. In 1996 gaat het DTM de grens over, en domineert Opel met de Calibra het nieuw gevormde International Touring Car Championship. Helaas voor Keke is het niet Team Rosberg, maar de concurrentie van Joest die met coureur Manuel Reuter de titel pakt. Keke Rosberg is dat jaar alleen nog teambaas, zijn helm hangt hij eind 1995 aan de wilgen. Als eerbetoon en bedankje brengt Opel de Rosberg Edition van de Calibra op de markt. Met Irmscher-onderstel, speciale bekleding en de handtekening van Keke op de middenconsole is de Rosberg-editie een heel bijzondere. Er rollen slechts 1.000 stuks van de productieband.

Miriam Kösters (56) heeft nummer 199 uit de productieserie van duizend Rosberg Editions. Misschien is de hare wel de mooiste die er nog is, want op de kilometerstand staat het haast maagdelijke getal van 17.000. Deze auto is nauwelijks gebruikt, zelfs met een vergrootglas vind je nog geen spoortje steenslag of een los stikseltje. Kom daar maar eens om, met je jonggebruikte leasebak. Maar wat heeft Miriam eigenlijk met de Calibra? “Vanaf het moment dat hij eind jaren 80 uitkwam vond ik het gewoon een mooie auto. Ik houd van auto’s met een lange neus en een vierkante kont”, vertelt ze. “Ik had niet echt iets met auto’s, maar ik reisde in die tijd met de trein van mijn woonplaats Goirle naar mijn werk op de Hr. Ms. Amsterdam, die lag aangemeerd in Den Helder. Dat was geen makkelijke verbinding, dus ik wilde eigenlijk wel een auto. Toen mijn moeder een ongeluk kreeg, met grote gevolgen, besefte ik hoe snel het leven kan veranderen. Toen heb ik mijn eerste Calibra gekocht, dat was in 1994.”

Dealer stalken

In de zes jaar die volgen zou de Calibra altijd aanwezig zijn in het leven van Miriam. Trouwens ook in dat van haar echtgenoot Aad, die ze ontmoet op de Hr. Ms. Amsterdam en die best wil toegeven dat hij niet alleen onder de indruk was van Miriam, maar ook van haar Calibra: “Ze was zeker weten de snelste vrouw van het schip. Sommige mannelijke collega’s met gepimpte Golfjes hebben dat aan den lijve ondervonden”, zegt hij. Haar eerste Calibra ruilt Miriam in 1997 in voor een spiksplinternieuw exemplaar, een blauwe 2.0i Final Edition met kenteken RT-RP-21. Die auto wordt op 21 juni 1997 geleverd : “De precieze leverdatum bleef lange tijd onduidelijk”, weet Miriam nog.“We hebben de dealer bijna letterlijk moeten stalken om de auto op die datum geleverd te krijgen. Dat was zo belangrijk, omdat we op 24 juni gingen trouwen en we de Calibra als trouwauto wilden gebruiken.” Eind goed al goed, Miriam en Aad zijn inmiddels 27 jaar gelukkig getrouwd, en de Calibra schittert op hun trouwfoto’s.

In 2000 bekronen Miriam en Aad hun geluk met de geboorte van hun zoon. Hoe mooi dat moment ook is, het brengt terstond een probleem aan het licht: de Calibra is bepaald geen gezinsauto. “Een Maxicosi in een Calibra werkt voor geen meter.” In 2001 nemen Aad en Miriam het moeilijke besluit om de Calibra vaarwel te zeggen, en een Volvo S60 terug te kopen: “Zo’n Volvo lijkt een beetje op een Calibra, het is een soort vierdeurs coupé en nog een goede gezinsauto ook. Maar het is geen Calibra.” Het leven staat ondertussen niet stil voor Miriam en Aad, ze verlaten de Marine en verhuizen naar Luxemburg om daar hun carrières voort te zetten. Na de Volvo kopen ze allebei een Mercedes, en dan gebeurt er iets. Het gaat sneeuwen.

Heimwee naar de Opel Calibra

“Met een achterwielaangedreven SLK een besneeuwde helling oprijden is geen succes”, zegt Miriam, met gevoel voor understatement. Op dat moment, op die besneeuwde helling, wordt de heimwee naar de Opel Calibra haar te machtig. Miriam geeft eraan toe en koopt een rode Calibra 2.0i, die haar niet alleen de top van elke besneeuwde helling doet bereiken, maar haar vooral doet beseffen dat de liefde nog net zo groot is als vroeger. Ze zal voor altijd een Calibra houden. De rode maakt na korte tijd plaats voor een Iceland Edition. Het leven is weer zoals het hoort, Miriam is tevreden.

En Aad? Hij ook. Tenminste, tot hij een avondje over internet surft en niet weet hoe snel hij Miriam moest roepen: “Hij vond een advertentie waarin een Calibra Rosberg Edition met nog geen 10.000 kilometer op de teller. De Rosberg Edition kenden we niet, die is in Nederland nooit verkocht, maar we hadden wel een schaalmodel van de DTM-Calibra van Keke Rosberg. En wat we zagen vonden we zo mooi dat het wel een kijkje waard was. De auto stond in Mannheim, dat was tijdens onze vakantie maar een klein stukje omrijden!”

Dat stukje omrijden loont de moeite, want het is liefde op het eerste gezicht. Dat de Calibra niet meer op zijn originele, witte BBS-wielen staat doet er niet toe: Miriam en Aad kopen de Calibra ter plekke, rijden door naar hun hotel in Oostenrijk en regelen vanuit hun hotelkamer een kenteken voor hun nieuwe aanwinst. “Hij was gewoon in nieuwstaat”, zegt Miriam. Het Luxemburgse kenteken dat de Calibra krijgt is ‘NL1202', en dat is niet zomaar, vertelt ze: “NL verwijst natuurlijk naar ons thuisland Nederland, en 1202 is een verwijzing naar 12 februari. Dat is de geboortedag voor onze zoon, en het is ook een herinnering aan de blauwe Calibra die voor hem moest wijken.”

Duimpje

Het valt nog niet mee om dat mooie, Luxemburgse kenteken te krijgen. En ook de jaarlijkse keuring in het groothertogdom is een beproeving: “Deze auto heeft af fabriek een onderstel van Irmscher. We hebben papieren van Opel waarin staat dat de auto op dit onderstel geleverd is, maar vooral jongere keurmeesters hebben vaak nooit van Irmscher gehoord en denken dat wij het onderstel zelf verbouwd hebben. Dan willen ze papieren van de ombouw zien, en die hebben we natuurlijk niet. Oudere keurmeesters vinden de auto trouwens vaak wel fantastisch. Het is maar net wie je treft.”

Onderweg gebeurt trouwens hetzelfde, vertelt Miriam: “Jongeren kennen de Calibra niet echt, die kijken er niet van op, maar ouderen kijken me vaak na en steken een duimpje op.” Dat is leuk, maar het leukste blijft toch om gewoon lekker in de Calibra te rijden. Dat doet Miriam niet zo veel, hij mag alleen naar buiten als het mooi weer is. Haar dagelijkse kilometers maakt ze in een minstens zo sportieve – of eigenlijk véél sportievere – auto, een nieuwe BMW M4 Competition. Ze maakt een interessant vergelijk tussen de twee coupés: “In de BMW rij ik opgefokt. Dan wil ik dóór, maar dat kan lang niet overal. De Calibra rijdt veel relaxter, vergeleken met de BMW is die helemaal niet zo snel. Gek trouwens, want vroeger dacht ik daar heel anders over. Ik weet nog dat ik op de snelweg naar Vlissingen een keer de 220 km/h aantikte, dat was een machtig gevoel. Maar dat geldt ook voor het gevoel om weer, en nog steeds, een Calibra te hebben. Die auto is belangrijk voor me, en dit exemplaar is uniek. Hij wordt gekoesterd, wees daar maar zeker van.”