Opel Astra OPC (2006)

Opel noemt de driedeurscarrosserie met vier volwaardige zitplaatsen GTC, hetgeen staat voor Grand Turismo Compact. Met de nieuwe styling heeft het merk z'n saaie imago rigoureus van zich af-geworpen. De OPC-versie ziet er gelikt uit. Behalve met zijn fraaiere uiterlijk weet hij te bekoren met een sterke tweeliter turbo-motor, een handgeschakelde zesbak, een speciaal OPC-onderstel, 18-inchwielen met banden in de maat 225/40 en Recaro-stoelen.

Duivel
De Astra OPC is keihard afgesteld maar het kan nóg harder, want via de sportknop
op het dashboard verander je de demperinstelling van het IDSPlus-onderstel
(en tegelijkertijd de gaspedaal-respons en besturing). In die configuratie wordt de Astra OPC echt een duivel die zijn bestuurder onophoudelijk uitdaagt om over de schreef te gaan. Dat kan dan ook zómaar gebeuren, want de OPC vereist tweehonderd procent van je aandacht, rijervaring en vooruitziende blik.
Natuurlijk merk je op slechtere wegen hoe stug de snelle rakker is. Hij dendert over ribbels en keien en is voor mensen die nog een beetje comfort willen gewoon te hard, al compenseren de onvolprezen Recaro-stoelen nog wel iets van die hardheid. Op biljartlakengladde autosnelwegen laat de OPC zich wat veercomfort betreft nog van zijn beste kant zien. Als het regent is 't wel oppassen geblazen, want met de extra brede banden krijg je in plassen sneller te maken met aquaplaning.
Vermoeiend geluid
Met zijn turbomotor van 240 pk en 320 Nm bij 2.400 tpm is deze OPC een ware krachtpatser. Als je voor het eerst écht gas geeft, vraag je je af of die motor niet stuk gaat... Hij klinkt dan namelijk behoorlijk rauw, maar dat went. Ook tijdens het 'cruisen' is het geluid constant doordringend en dat werkt op lange afstanden een beetje vermoeiend.
Tijdens het accelereren merk je dat de Astra OPC zijn vermogen niet optimaal op de weg kan brengen, ondanks de brede sloffen: niet alleen vanuit stilstand, maar ook bij het opschakelen hebben de aangedreven voorwielen het moeilijk en spinnen ze een fractie van een seconde door. Dat neemt niet weg dat deze Astra-variant in exact zeven tellen vanuit stilstand op de honderd zit.

GTI-achtig
Ook het decelereren gaat hem goed af. De Astra OPC geeft je bij de remproef meteen al het gevoel dat je de ankers uitgooit zodra je het rempedaal intrapt. De meting wijst uit dat de OPC met een afstand van 34 meter tot de allerbeste behoort die we tot nu toe hebben gemeten. We moeten daarbij echter aan-tekenen dat hij op zeer brede sloffen staat, want dat maakt heus wel wat uit!
De cockpit van de Opel is ruim en ondanks de opstaande randen van de Recaro-stoelen is de instap gemakkelijk. Ofschoon de Astra OPC echte sport-stoelen heeft, ademt het interieur door de zitpositie, het overzicht en de ruimte niet zozeer de sfeer van een sportcoupé, veel eerder die van een GTI-achtige. Ook lange mensen passen er goed in en achterin kun je nog eens iemand mee-nemen, terwijl er ook voor bagage ruim plaats is (380 liter). De tildrempel is laag en ook dat is fijn. De inhoud van de bagageruimte is met het neerklappen van de achterbankleuning te vergroten tot 1.265 liter.