Opel Astra Coupé 1.8 16V (2000)

Wie de Astra Coupé recht van voren bekijkt, zal in eerste instantie weinig verschillen ontdekken met de andere modellen. Oké, de voorbumper ziet er anders uit en ook de grille is wat dynamischer uitgevoerd, maar dan houden de verschillen wel op. Van opzij is het echter heel andere koek. Dan volgt achter de bekende 'kop' van de auto een unieke, tweedeurs coupé-carrosserie die sterk aan de Calibra doet denken. Door de gestrekte daklijn lijkt de motorkap veel korter dan bij andere Astra's. De schuiner geplaatste voorruit en de langere portieren versterken dat nog eens. De standaard lichtmetalen velgen ogen wat 'new edge'. Achter, zien we bekende (sedan)lichten, een kort kofferdeksel en een eveneens unieke bumper. Al met al oogt de Coupé stijlvol sportief, chic en geraffineerd.

Standaard

Via de lellen van portieren is de instap voorin in ieder geval zeer royaal. Een fraai detail is de glanzende dorpellijst met daarin de tekst 'Bertone'. Maar dan is het uit met de pret. Wat we voorin zien, is op het eerste gezicht een gewoon Astra-interieur. Dat kan de rode lederen bekleding (optie) niet verhullen. De sportstoelen voorin zijn uitgebreid verstelbaar, zelfs een lendensteun en een verstelbare bovenbeunsteun ontbreken niet. Maar al die verstelmogelijkheden kunnen niet verhullen dat de zit niet optimaal is. De stoelen zijn te hoog en te hard. Niet alleen is de bikkelharde zit oncomfortabel, het past totaal niet bij het mondaine karakter van de Bertone-koets. Ook (of juist!) na vele honderden kilometers rijden verandert onze mening over de stoelen niet. Dit is naar onze mening geen auto voor racefreaks, maar een coupé voor mensen die sportiviteit willen combineren met comfort. Iets wat overigens in de andere afstemmingen prima is gelukt.
'n Ander minpunt is de veiligheidsgordel, je moet bijna nek-verrekkend ver naar achteren reiken om hem te kunnen pakken. Natuurlijk kun je hem over de (passend gevormde) hendel om de voorstoel voorover te klappen laten hangen, maar dat geeft weer last iedere keer als je achter de stoel moet zijn; bijvoorbeeld om je koffertje neer te zetten.
Het dashboard een oude bekende. Voor rond de vijftig mille is prijstechnisch blijkbaar geen ruimte voor wat extra design. Wel is met wat kleine details een eigen accent gezet. Zo heeft de Astra Coupé chromen randjes rond de meters en is de middenconsole afhankelijk van de lakkleur verkrijgbaar in metaalgrijs of brons. Wij vonden de witte wijzerplaten tegen de zilveren achtergrond erg mooi. Verder is het het bekende verhaal: goed afleesbare (standaard) meters, ergonomisch geplaatste bedieningsorganen. Niet anders dan bij andere Astra's en in principe niets mis mee.
Ook grote volwassenen komen achterin prima aan hun trekken. In tegenstelling tot andere Astra's is de Coupé achterin een tweezitter, met twee zitplaatsen, gordels en hoofdsteunen. De beenruimte is toereikend en hoofdruimte is er genoeg. Achterpassagiers zitten met hun hoofd onder de achterruit, wat op een zonnige dag behoorlijk warm kan worden. Achter de middenarmsteun is nog een skiluik verborgen. De instap naar achteren is redelijk ruim. Mede doordat de voorstoelen zowel voorover klappen als naar voren schuiven, al gaat dat laatste wat stroef. Automatisch grijp je voor het terugklappen weer de leuning, maar dat is dan het enige onderdeel dat terug komt. Handmatig moet je dan de zitting weer in de gewenste stand zetten. Het moet dus andersom: eerst bukken om de zitting terug te schuiven en dan mag pas de leuning achterover. Onhandig!
Coupés een kleine kofferruimte? Nou, deze is praktisch even groot als van de Astra Sedan, en dat wil wat zeggen. Het is alleen jammer dat het kofferdeksel van die onhandige beugels heeft. Dat scheelt bruikbare ruimte. Uitbreiding is mogelijk via de neerklapbare achterbank, maar dan is de hoogte wel beperkt door de stalen constructie onder de hoedenplank. Overigens is alleen de rugleuning asymmetrisch gedeeld, de hele zitting gaat voorover.
De 1.8 klinkt wat rauw, met een onplezierige, beetje schetterende klank. Echt sportieve prestaties moet je niet van hem verwachten, Kies daarvoor liever de 2.2 met 147 pk. Het hele rijgedrag van de Astra kennen we al van de andere modellen en dat past wonderwel bij het chique karakter: comfortabel, probleemloos - dat geldt voor besturing, wielophanging, bochtgedrag, wegligging, noem maar op. Ideaal om relaxed vele honderden kilometers achter elkaar mee te toeren.