Opel Astra 1.6 Cosmo (2007) - Test

De durf die de Duitsers aan de dag legden bij de ontwikkeling van de huidige Astra, heeft erin geresulteerd dat hij er vandaag de dag nog altijd modern uitziet. Maar na drie jaar trouwe dienst ontkomt ook de Opel niet aan wat retoucheerwerk hier en daar. De facelift is echter zo bescheiden dat je de Astra onder een loep moet leggen om de veranderingen waar te nemen. De vijfdeurs die hier voor het voetlicht treedt, heeft een bredere verchroomde balk in de grille, de voorbumper volgt nadrukkelijker de V-vorm van het front en in de bumper zitten nepluchtinlaten, waarboven een soort wenkbrauwen prijken. De koplampen hebben een minuscule restyling ondergaan, net als de achterlichten. Door het uiterlijk subtiel op te waarderen, is de Astra weer helemaal bij de tijd.

Pianolak
De Cosmo-stoelen bieden een prettige zit en zijn goed instelbaar. Ze vormen de
perfecte combinatie met het stuurwiel, dat je lekker dicht naar je toe kunt halen. Het is even wennen om de hendels voor de richtingaanwijzers en ruitenwissers met de juiste druk aan te tippen, zodat ze precies dat doen wat je wilt. Opel compenseert dit ruimschoots met de bediening van de audio-installatie op het stuur, overzichtelijk en eenvoudig. Minpuntjes zijn de draaiknoppen die iets te dicht op de rand van de
spaken zitten, waardoor je ze soms onbedoeld verdraait en bijvoorbeeld een andere radiozender selecteert. Het dashboard is zakelijk, maar vertoont aardige details, zoals de vouw in de bovenkant ervan die lijkt doorgetrokken vanuit de motorkap. Delen van het dashboard van de Cosmo-versie zijn voorzien van pianolak, en dat zorgt voor 'n chique ambiance. De knoppen van de airco zitten erg laag in de middenconsole, waardoor je met je rug uit de leuning moet komen om ze te bedienen en je je blik net iets te veel van het verkeer moet afwenden.

Royaal
Achterin is de hoofdruimte redelijk, de beenruimte valt helemaal niet tegen, zolang de voorstoelen niet volledig naar achteren staan. De achterbank zelf is royaal, met
diepe zittingen en 'n hoge rugleuning.
Stabiliteit is troef in het Astra-onderstel. Dit merk je niet alleen wanneer het
rechtuit gaat, maar ook in bochten. De ingenieurs van Opel hebben een welhaast ideaal compromis bereikt tussen comfort en dynamiek. Plotselinge stuurbewegingen brengen de Astra niet snel uit balans, de grens waar controle overgaat in onbeheerst glijden ligt ver weg.

Sportief pookje
De transmissie bedien je met een sportief ogend kort pookje, dat zich wat hakerig
door de versnellingen laat dirigeren. Bij het schakelen van één naar twee zit de bestuurdersstoel een beetje in de weg, maar dat ligt niet zo zeer aan de plaatsing van de pook als wel aan de montage van ruimtevretende stoelen in de Opel. De
koppeling werkt met niet al te veel gevoel, maar komt wel rustig op.In de gefacelifte Astra maakt een nieuwe 1,6-litermotor z'n debuut. De Twinport levert niet langer 105 pk, maar 115. De krachtbron heeft bij lage toerentallen een beetje moeite om op gang te komen. Pas als de naald van de toerenteller richting de 3.000 gaat, ontpopt hij zich als een vlotte krachtbron.