Opel Agila 1.0 Selection (2008)

Technisch is de Agila vrijwel identiek aan de Suzuki Splash, die in dezelfde fabriek wordt gebouwd. Alleen de voor- en achter partij van de Opel zijn anders. Ook de uitrustingspakketten verschillen behoorlijk van elkaar, zodat je even moet puzzelen als je de prijzen van beide tweelingzusjes goed wilt vergelijken. Overigens heeft de Agila op de foto's enkele opties die niet standaard zijn, zoals een leren stuur, lichtmetalen wielen en donker glas achter. Deze zijn onderdeel van een Style-pakket.

Frivoliteiten
Het uiterlijk van de Opel Agila is er ontegen zeggelijk een stuk op vooruitgegaan. De wat korte wielbasis en de hoge koets zorgen niet direct voor een sportieve tint, maar iets vlots heeft kleine MPV nog wel. De grote lampen van de Opel geven de auto een duidelijk herkenbaar uiterlijk.
Aan de binnenkant ziet de Opel er eigenlijk best gezellig uit. Vooral de bekleding, waarin de modelnaam Agila is verwerkt, is leuk om te zien. De pook is lekker hoog geplaatst, zodat je je handen niet lang van het stuur hoeft te halen om te schakelen. De vijfversnellingsbak laat zich prettig en met veel gevoel bedienen, al gaat de pook wel een beetje zwaar. Lekker hoor, een beetje weerstand, maar misschien is het voor sommige automobilisten die in deze klasse shoppen wel iets te veel van het goede.
Voorin is de ruimte prima, achterin valt vooral de uitstekende hoofdruimte op. Veel kopers zullen vallen voor de hoge instap, zo'n beetje het beste verkoopargument van deze auto. Het systeem van de achterbank is ook noemenswaardig; het omklappen is zo gebeurd, waarna er een goed bruikbare bagageruimte ontstaat van 1.050 liter.
Onze testauto is voorzien van een drie cilinder motor met een inhoud van één liter. Deze krachtbron kan ons echter niet helemaal bekoren. De loop is erg onrustig; vooral bij stationair toerental gebeuren er onder de kap allerlei merkwaardige dingen zonder dat je het gaspedaal beroert. Bij flink doorhalen zijn de prestaties heel behoorlijk, maar dit is ook een resultaat van de korte overbrengingen van de bak, zodat je al snel heel hoog in de toeren zit. Daarbij de kanttekening dat de motor boven de 4.000 tpm best leuk klinkt. Daaronder is het echter niet veel soeps. Hoge snelheden zijn niet mogelijk, want bij 130 km/h heeft de auto het wel gezien. Verder doortrekken kan, maar kost veel tijd. Ook de tussen acceleraties zijn niet om over naar huis te schrijven. Vooral de sprints van 80 tot 120 km/h duren wel erg lang. Daarnaast is het motortje vrij dorstig, ondanks de mooie beloften van de fabrikant.

Goedmoedig
Het onderstel is een ingekorte versie van dat van de Suzuki Swift en dat is te merken. Je kunt opvallend hard bochten ronden, en ondanks de niet-geringe carrosseriehoogte helt de auto relatief weinig over. Hij blijft goedmoedig en zoekt bij hoge snelheden onderstuurd de buitenkant van de bocht op. Ga je van het gas, dan herneemt de Agila zonder drama de aanvankelijk ingezette koers.