MAZDA 5 (2010)

Dat een SUV niet suf hoeft te zijn, bewijst Mazda met de CX-5. Die heeft het echter niet van een vreemde, want MPV-voorganger 5 is net zo sportief, zijn schuifdeuren en zeven zitplaatsen ten spijt. Deze vonden wij bij een universeel autobedrijf in Emmeloord, dat hem uit Duitsland had gehaald. Je weet hoe wij daarover denken: er zitten regelrechte pareltjes tussen, maar laat je niet verblinden door een ogenschijnlijk lage kilometerstand. Er kan met de teller geknoeid zijn! Als we in de papieren neuzen, constateren wij dat de vorige eigenares van deze Japanner Frau Maria heette. Geen heilig boontje, maar iemand die hield van het goede leven: ze heeft zichzelf de topversie GT-M cadeau gedaan en daarbij fijne opties als lederen bekleding en stoelverwarming aangevinkt. En kijk eens naar die wielen: de eigenaresse had smaak, zoveel is zeker!

Mazda’s 5 is altijd een beetje in de luwte van de bekende toppers (Scénic, Zafira) gebleven, en hier herhalen we dat dit onterecht was. De zit is niet al te hoog en in combinatie met een mooi directe en vlezige besturing en de redelijk strakke zesbak levert dat een actief rijdende auto op. Onderstel en motor, de GT-M heeft de 146 pk sterke tweeliter aan boord, doen de rest: een coherent geheel, dat de sportievelingen onder ons niet teleurstelt. De schuifdeuren zijn elektrisch bedienbaar. Zitrij twee bestaat uit twee forse zetels, waaruit een extra, centrale stoel tevoorschijn kan worden getoverd. Het kan ook dienstdoen als tafeltje. ‘Karakuri’ heet dit stoelsysteem. Beide zetels klappen naar voren, waarna een wat lastige instap naar rij drie ontstaat. Volwassenen hebben daar weinig te zoeken, maar de eerste twee zitrijen scoren punten qua ruimtegebruik: zowel hoofden als benen komen niet snel in de knel. Dat komt de bagage wél als alle zitplaatsen bezet zijn: slechts 112 liter!

De Mazda heeft verder een mooi complete uitrusting, al merk je wel aan de lay-out van de commandopost en het ontbreken van moderne hulpmiddelen dat niet hij, maar de hierna te bespreken Ford Grand C-Max de modernste van dit trio is. Xenon is wel aan boord, evenals parkeersensoren. Met nog geen anderhalve ton op de klok en (samen met de Ford) de laagste vraagprijs (garantie tegen bijbetaling vanaf € 295) is deze zevenzitter een verleidelijk aanbod. Zullen we ons aan Maria’s ex bezondigen, of geven we twee andere MPV’s de kans zich ook te bewijzen? We doen het laatste.

FORD GRAND C-MAX (2011)

Als je het over strak sturende auto’s hebt, komt de merknaam Ford snel bovendrijven. Een hele rits MPV’s heeft the blue oval in de loop der tijd aan de man en vrouw gebracht: B-Max, C-Max, S-Max, Galaxy, Windstar … De C-Max die we aan het begin van dit decennium welkom heetten, was er in twee versies: de reguliere vijfzitter met normale achterportieren en ons zevenzits fotomodel met schuifdeuren.

Waar de vijfpersoons C-Max een voor een MPV best sportief uiterlijk aangemeten kreeg, ging het bij de Grand C-Max vooral om het woord ‘Grand’: functie voor vorm dus, want hij ziet er nogal opgeblazen uit. Zo staat het achterwiel bijna letterlijk in de schaduw van de enorme schuifdeur, terwijl het welgeteld één inchje kleiner is dan de Mazda-velg! De Ford is voorin de ruimste van ons drietal, maar op rij twee moet hij de 5 voorlaten. Rij drie? Zie de Mazda: alleen voor de kleineren onder ons. Wat Ford van Mazda lijkt te hebben overgenomen, is het stoelensysteem. Ook hier is de middelste stoel op rij twee weg te klappen (die vindt dan handig een plekje onder de zitting van de stoel rechts naast hem), waarna een doorloop naar rij drie ontstaat. Is stoel vier bezet, dan kunnen de stoelen drie en vijf omklappen om helemaal achterin te komen. Hier geldt eveneens dat de bruikbare bagageruimte dan minimaal is. Zijn enkel de voorstoelen bezet, dan biedt de Grand C-Max zomaar bijna 200 liter méér dan de 5! Daar betaalt zijn uiterlijk zich uit. Deze occasion heeft een lagere kilometerstand en is jonger dan de 5, maar qua vraagprijs scheelt het niets.

We reden de 1.6 met 105 pk Titanium, dus met minder snuisterijen aan boord (wél navigatie) en vooral minder kracht. De prestaties zijn net aan, maar hoe het blok zich houdt bij volle vakantiebepakking? Geen wonder dat er maar 750 kilo aan de trekhaak mag. Dat is voor een familieauto nogal teleurstellend. Jammer ook dat je hierdoor het potentieel van het onderstel (met sperdifferentieel!) niet goed kunt benutten. De besturing is erg licht en de pook ligt goed onder handbereik, maar het rijplezier dat de Mazda biedt, weet de Ford niet te evenaren. Het dashboard is nogal druk van opzet, maar de gebruikte materialen zijn in orde, net als het meubilair. Al met al een occasion die je in de eerste plaats voor zijn ruimte koopt en niet voor het rijplezier.

NISSAN QASHQAI +2 (2012)

Waar vind je een als SUV vermomde zevenzits MPV? Bij Nissan natuurlijk. Een echte SUV is de Qashqai +2 natuurlijk niet, want voor die titel komt veeleer de X-Trail in aanmerking. Het stoere uiterlijk en de hoge zit bleken voor Nissan een schot in de roos. De Qashqai deed voorganger Almera op slag vergeten, maar om eigenaren van de midi-MPV Almera Tino (ken je die nog?) niet weg te jagen, kwam enkele jaren na de introductie van de Qashqai de +2 uit, een rasechte zevenzitter. Wij gingen met het basismodel Visia op stap. Dat vinden wij niet erg: de witte lak contrasteert mooi met de zwarte bodembescherming, waardoor het stoere karakter wordt geaccentueerd. De ledjes aan de voorzijde en de wieldoppen maken het aanzicht helaas weer wat knullig.

De instapper is met onder andere elektrische ramen rondom, cruisecontrol, elektrisch verstelbare en verwarmbare buitenspiegels en een handbediende airco beslist niet van elke vorm van luxe gespeend, maar de andere twee occasions bieden hier duidelijk meer. Toch valt er best mee te leven, wat minder geldt voor het wel erg grijze interieur. Af en toe hadden we de indruk dat we met een model van concerngenoot Dacia op pad waren. Een beetje spijtig, aangezien deze occasion bij de officiële merkdealer stond en daardoor een stukje duurder is, zijn hoogste kilometerstand ten spijt. Aan de andere kant is deze Nissan wel de jongste auto. Bovendien lijkt ons dat hij het goedkoopst is bij de exploitatiekosten. Hij weegt 120 kilo minder dan de Mazda, de motor is het zuinigst, de onderhoudsintervallen zijn het langst (eens per 30.000 kilometer dan wel elke twee jaar) en de spreekwoordelijke Japanse betrouwbaarheid doet de rest.

Opmerkelijk is dat het laadvermogen met bijna 800 kilo het hoogst is. Het 117 pk sterke 1.600-motortje is dus een kleine krachtpatser! Zo ontstaat een beeld van een occasion die het meer van zijn onzichtbare kwaliteiten moet hebben dan van de zichtbare. Meubilair, onderstel, besturing en schakeling voldoen en stellen je niet voor onaangename verrassingen, maar roepen evenmin veel feestvreugde op.

Maar waar het hier óók om draait, is het MPV-gehalte. Dat van de +2 zetten we op de derde plaats. Dit gaat niet enkel op voor wat betreft de variabiliteit van het interieur, maar tevens de bagageruimte (minst ruim bij alles neer) en tildrempel (het hoogst). Hier wreekt zich het SUV-karakter.