Ford Grand C-MAX 1.6 TCDI 115pk Titanium (2011)

De midi-MPV van Ford staat op het platform van de Focus. Hij oogt vanbuiten eigentijds en komt robuust over. Van opzij gezien heeft het model de neus van een opgepompte Focus. Naar achteren toe wordt de auto steeds forser, tot aan de schuin aflopende achterkant. Recht van achteren kijk je tegen een flink hoge auto aan, waarvan alleen de achterlichtunits echt opvallen. Als geheel oogt de auto een beetje plomp, al geven de licht uitgeklopte wielkasten hem ook wel iets sportiefs.

De Grand C-Max is ideaal voor kinderrijke gezinnen. Hij geeft namelijk via een schuifdeur toegang tot de achterbank, die ruimte biedt aan drie personen. Als optie kunnen daarachter nog eens twee stoelen worden geplaatst. De werkplek van de Ford komt prettig, maar wat druk over wegens de overdaad aan knopjes. Het stuur is aardig dicht naar de bestuurder toe te trekken en zware jongen, ligt lekker in de hand. Met de dubbele vierpunts druktoetsen bedien je het informatieschermpje boven het instrumentarium en het infotainmentsysteemscherm boven aan de middenconsole. Ook met de knopjes daaronder kun je door de menu's navigeren, al vergt het gebruik van de selectietoetsen onderaan wat gewenning. Het plastic daaromheen en rond de middentunnel voelt wat goedkoop; met de rest van de gebruikte materialen zit het wel snor. De bestuurdersstoel is goed verstelbaar.

Achterin is er genoeg ruimte; ook volwassenen kunnen prima zitten op de tweede zitrij. De ruimte op de derde rij is voorbehouden aan jonge kinderen. Het middelste deel van de tweede zitrij is op te bergen in één van de stoelen, voor een betere toegang naar de derde rij.

Hellingproef

Om te kijken wat de auto kan, krijgt de Ford, die met z'n 1.404 kilogram zelf al aan de zware kant is, 375 kilo's aan zandzakken in de kofferbak. De helling bij Spaarnwoude blijkt bij veertig kilometer per uur in de derde versnelling, waarbij de motor rond de 1.750 toeren draait en z'n maximale koppel van 270 Nm aanspreekt, niet zo'n probleem voor de 1,6-literdiesel. Pas in z'n vier lopen de toeren tijdens het klimmen omlaag. Zelfs met zware bepakking ondervindt de auto weinig last van de kuilen en hobbels in de weg, een teken dat de demping ook prima in orde is.

In normale situaties toont de Grand C-Max zich ook een prima kameraad op de weg. De auto kent een aardige balans tussen dynamiek en comfort. Wel ligt de nadruk meer op het laatste, ook al vanwege het gewicht. Deze auto mist toch de scherpte van zijn voorganger. De volledig elektrische stuurbekrachtiging in de Ford doet afbreuk aan het stuurgevoel van dit model. Het doet namelijk wat te licht aan, en het stuur centreert zichzelf te nadrukkelijk. Het ontbreekt daardoor aan communicatie tussen auto en bestuurder. De prettig te hanteren zesbak sluit mooi aan op dynamische aspiraties. De optimistische sprinttijd van nul tot honderd wordt overigens niet gehaald. Om in de hogere verzetten echt goed mee te komen in het verkeer, moet wel een beetje geschakeld worden, maar over het algemeen kun je het grootste deel van de tijd prima in z'n zes over de snelweg rijden. Het verbruik viel met 1 op 12,6 een beetje tegen.