Omdat BMW niet doorzette met de M8 kwam Alpina met deze brute B12 5.7 Coupé

Halverwege de jaren 80 begon BMW met de ontwikkeling van een concurrent voor de bolides uit Maranello: een sterk gemotoriseerde Gran Turismo met klapkoplampen en een V12. We hebben het hier over de 8-serie met de interne modelaanduiding E31. Een subtiel plaagstootje richting het Italiaanse merk vormde de naam van één van de lakkleuren waarin het topmodel 850 CSi kon worden uitgevoerd: Mugello-rood. En de fabrikant uit München wilde er zelfs nog een schepje bovenop doen, er werd zelfs nagedacht over een M8. Meer dan een breedgeschouderd prototype met een 550 pk sterke twaalfcilinder leverde dat echter niet op.

Het prototype van de BMW M8 dat in de zomer van 2024 op de speciale tentoonstelling 'supercars uit de jaren 90' in het Louwman Museum stond.

Alpina sprong in de niche

Alpina sprong in de niche die BMW links liet liggen en kwam met een sterkere 8-serie op de proppen, de B12 5.7 Coupé. Alpina-verzamelaar Reiner Witt uit het Duitse Essen heeft een topexemplaar staan, dat zelfs is uitgevoerd in Mugello-rood. Wij mogen op stap met deze auto die alleen nog maar bij de kenners op het netvlies zal staan. In 1992 was dit een van de weinige in serie geproduceerde sportwagens die een topsnelheid van 300 km/h haalden. Om dat voor elkaar te boksen, was de Alpina volgestopt met techniek die zelfs vandaag de dag nog niet ouderwets aandoet.

Slechts 57 exemplaren gebouwd

Van de B12, die een cilinderinhoud van 5,7 liter heeft, werden in Buchloe van 1992 tot 1996 slechts 57 exemplaren gebouwd, waarvan 47 met handgeschakelde versnellingsbak en 10 exemplaren met de door Alpina zelf ontwikkelde Shift-Tronic. Daarover later meer, want ons exemplaar is er daar eentje van. Zijn basis, de 850 CSi, werd alleen geleverd met handgeschakelde versnellingsbak. Alle componenten van deze topuitvoering waren meer op sportiviteit gericht dan bij de eveneens met een twaalfcilinder uitgeruste 850i. Dit model werd dan ook niet door BMW AG, maar door M GmbH ontwikkeld. Volgens het kentekenbewijs stond de 850 CSi zelfs te boek als M8, als fabrikant wordt BMW Motorsport genoemd. Onder de lange motorkap ligt een opgeboorde 5,6-liter V12 met 380 pk. Voor extra rijdynamiek zorgen bovendien een achterasbesturing, een straffer afgesteld en verlaagd onderstel, een sperdifferentieel, een daadkrachtiger remsysteem en een kortere asoverbrenging. Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar toch was de 8-serie geen echte M, daarvoor is hij met een gewicht van 1,8 ton simpelweg te zwaar. Desondanks was de acceleratie van 0 naar 100 km/h in zes seconden gepiept. Bij 250 km/h greep de begrenzer in, de banden waren niet opgewassen tegen nog hogere snelheden.

Banden die wel harder dan 250 km/h aankonden

Werk aan de winkel dus, en daar kwam Alpina in beeld. Het team rond Burkard Bovensiepen en zijn zoons Andreas en Florian zag hoeveel potentieel de 8-serie had en kreeg van BMW toestemming om een eigen auto te ontwikkelen. Met Michelin hadden ze in ieder geval een bandenfabrikant aan boord die banden leverden die ook boven de 250 km/h in hun element waren. Dat was voor de Bovensiepens niet genoeg. Allereerst ontwikkelden ze op basis van de reguliere 850i met 300 pk sterke V12 de B12 5.0: het vermogen werd verhoogd van 300 naar 350 pk en hij kreeg Alpina-striping, 20-spaaks wielen en een aangepast onderstel en interieur. Met een tijd van 6,8 seconden voor de 0-100-sprint was hij niet veel sneller dan de basis-850i, de topsnelheid van 281 km/h wist al meer indruk te maken op de kopers. In totaal wist Alpina 97 B12’s 5.0 te verkopen. Dat was voor de Bovensiepens geen reden om op hun lauweren te gaan rusten. Ze hadden nog wel wat ideeën voor wat upgrades. Eind 1992 werd daarom begonnen aan project B12 5.7.

Cilinderinhoud vergroot

Zoals de modelaanduiding al aangeeft, vergrootten de specialisten van Alpina de cilinderinhoud. Dat klinkt cool, maar de stijging viel redelijk bescheiden uit: van 5.576 cc naar 5.646 cc. Ook kon de motor voortaan vrijer ademen door een aangepast inlaat- en uitlaatsysteem en een wat grotere kleplift. Scherpere nokkenassen en de tot 10,5 verhoogde compressie maakten het mogelijk dat het vermogen steeg van 380 naar 416 pk. Daarmee wist deze auto al menig model van Porsche, Aston Martin of Ferrari achter zich te laten bij het accelereren. Op de snelweg was dat eveneens het verhaal, de B12 5.7 Coupé wist hier de 300 km/h aan te tikken. Bij onze rendez-vous vandaag met de auto van Rainer Witt gaan we niet proberen om daarbij in de buurt te komen. Toch kunnen we op weg naar de fotolocatie even kort testen hoe snel de Alpina is.

Alpina Shift-Tronic: een van de eerste in zijn soort

Eerst gaan we even nader in op de genoemde Shift-Tronic. Als eerste autofabrikant paste Alpina in de B12 5.7 Coupé een elektronisch koppelingsmanagementsysteem toe, de Alpina Shift-Tronic. Zodra de versnellingspook wordt aangeraakt, wordt er automatisch gekoppeld, wat ook gebeurt als je tot stilstand afremt. Alle taken die de linkervoet normaliter voor zijn rekening neemt, worden nu uitgevoerd door een koppelingsactuator. Sensoren herkennen wanneer er moet worden gekoppeld. Dat voelt de eerste meters wat vreemd aan, maar als je er eenmaal aan bent gewend, is het zelfs vermakelijk. 

V12 klinkt te braaf

Het rijplezier op zich staat echter op een relatief laag pitje als je dat vergelijkt met dat van de huidige modellen uit Buchloe. De V12 brengt een erg ingetogen geluid voort uit de vier uitlaatpijpen. Een bruikbaar koppel bij lage toerentallen, zoals dat vandaag de dag heel normaal is, schittert hier door afwezigheid. Je moet de dikke motor echt een beetje op stoom houden om hem aansprekende prestaties te laten leveren. Wel zit je als bestuurder op stoelen die zijn bekleed met hoogwaardig Alpina-leer, waarop de tand des tijds in de afgelopen 25 jaar geen vat heeft gekregen. Alleen zijdelingse steun zoek je tevergeefs. Bovenin de middenconsole zit een boordcomputer met tal van functies, daaronder de radio-cd-speler BMW Bavaria en een etage lager de airconditioning. Links en rechts naast de versnellingspook zitten de knoppen voor ESP, stoelverwarming, het elektrische rolgordijn voor de achterruit en EML, oftewel de knop die BMW vandaag de dag ‘rijbelevingschakelaar’ noemt: de S-stand zorgt voor een directere respons op het gaspedaal, de K-stand maakt het rijden wat comfortabeler.

Actieve achteraskinematica

Voordat we de auto weer inleveren bij zijn rechtmatige eigenaar, duiken we er nog even een provinciale weg mee op. En daar blijkt deze auto ondanks zijn hoge gewicht van 1,8 ton niet vies te zijn van bochten. Hier bewijst het AHK van de 850 CSi goede diensten, oftewel de actieve achteraskinematica. In tegenstelling tot de passieve achterasbesturing, waarbij de wielen indraaien door de optredende acceleratiekrachten in bochten, stuurt het AHK actief hydraulisch mee voordat deze krachten worden opgebouwd. Het speciaal afgestelde Bilstein-onderstel en de brede 18-inch banden van Michelin werken perfect samen. En als je lef genoeg hebt en het gaspedaal diep intrapt, kun je dankzij het sperdifferentieel zelfs licht oversturend de bocht om. Alleen het stuur zit daarbij soms wat in de weg – veel te groot, veel te indirect. En hoe zit het met het remsysteem en het comfort? De van de 850 CSi overgenomen M-remmen maken een moderne indruk en lijken het lang vol te kunnen houden. Slecht wegdek verwerkt de coupé als een echte GT – shaken, not stirred. Een echte gentleman.

Oké, zo veel emotie als een Ferrari biedt de Alpina B12 5.7 Coupé niet. De vorm, de techniek en het prestatieniveau maken echter nog altijd indruk, als je de 416 pk sterke V12 ten minste een beetje op toeren houdt. 

Dit verhaal is eerder gepubliceerd in AutoWeek GTO