Nissan Pixo 1.0 - 2009 - 300.024 km - Klokje Rond

Voordat we starten vertelt John hoe hij bij Klokje Rond is terechtgekomen. “Ik heb helemaal geen buiten­gewone interesse in auto’s. Ik kende de hele rubriek dus niet. Toen ik een collega ooit vertelde dat de kilometerstand van mijn auto al zo hoog was, riep hij met­een dat ik me moest aanmelden voor Klokje Rond. Tot mijn verba­zing ben ik nog uitgenodigd ook.”

De historie van John en zijn Pixo is een succesverhaal. “Ik heb hem ooit nieuw gekocht met wat korting en een inruiler. Ik zat dus voor heel weinig geld in een nieuwe auto. Destijds werkte ik zelfstandig en kon ik hem in twee jaar helemaal van de belasting aftrekken. In al die jaren heeft hij netjes elk jaar een beurtje gehad. De dynamo is eens kapot ge­weest, maar dat gebeurde voor de deur. Toen startte hij ineens niet meer. En door een onhan­dige actie is er eens een deur­greep afgebroken. Maar dat was het wel. Het is een ontzettend goede koop geweest.”

Ooit heeft John overwogen de Pixo weg te doen. “Dat was bij 150.000 kilometer. Ik ging kijken wat zo’n auto nog moet kosten. Maar de enige die ik vond had kilometerstanden van 50.000 of 60.000. Er is kennelijk geen mens die zo veel met een auto als deze rijdt. Ik maakte dus geen enkele kans op de inruilmarkt.”

VIA ALTO NAAR PIXO

Inmiddels doet de Pixo naast een Opel Astra stationwagon dienst in huize De Keijzer. “Mijn oudste dochter heeft haar rijbewijs gehaald. Ze rijdt vaak in de Pixo. Dat is wel grappig: op de auto zie je nog afdrukken van haar zonne­brandhandjes in de lak staan, van toen ze klein was. Die zitten er helemaal ingebrand. Nu rijdt ze er zelf in.”

De prangende vraag is uiteraard waarom John destijds de Nissan Pixo verkoos boven de gelijkwaardige Suzuki Alto. “Ik ben begonnen bij de Suzukidealer, maar we konden het niet eens worden over een korting op de radio”, lacht hij. “Toen ben ik naar Nissan gegaan.”

Wie vermoedde dat Klokje Rond keurmeester Joep Schuurman zijn neus optrekt voor dit soort auto’s heeft het mis. “Ik ken dit type helemaal niet en ben be­nieuwd wat het is en hoe het zich houdt als de kilometerstanden wat hoger worden. Vaak weten ze te verrassen. Ik weet nog dat we hier ooit een Chevrolet Spark hadden die tot ieders verbazing hartstikke goed door de keuring kwam.” Maar dat optimisme is er alleen voorafgaand aan de proef­rit. Als Joep terugkeert, is het oordeel gauw geveld. “De Pixo voelt heel erg versleten aan. Ik denk dat er veel versleten rub­bers aan het onderstel zitten. De versnellingsbak en het druklager hangen aan een zijden draad.” John laat de kritiek gelaten over zich heen komen. “Dat komt niet onverwacht. De koppeling is bij­voorbeeld nog nooit vervangen.”

Als de motorkap opengaat volgt er een compliment. “Hier ziet het er totaal niet versleuteld uit. Dat is ook niet zo gek, want er is waarschijnlijk nog nooit iets aan gebeurd.” Verder wijst Joep ons op de aircocondensor van de Pixo. Die is helemaal vergaan. John: “De airco werkt al een jaar of vier niet meer. Ik had geen idee dat het aan die condensor lag.” Maar bij Joep begin het te dagen. “Je hebt je auto bij de garage gebracht met de boodschap dat hij alleen een onderhoudsbeurt nodig had. Dat heeft je garage wel heel erg letterlijk genomen.

Verder hebben ze alle gebreken gewoon laten zitten. Ik geloof niet dat je naar een heel best adres gaat.” Als de auto omhoog gaat, krijg Joep gelijk. “Zo’n beetje alle rubbers en hoezen zijn oud en verdroogd. Je zult behoorlijk moeten gaan sleutelen om die te vervangen.” Dan meet Joep nog de dikte van de rem­schijven na: “Zoals ik al had verwacht zijn die onder de maat. Bij de proefrit gaven ze een gonzend geluid en dan weet je wel hoe laat het is. Dat is toch gek dat de garage er dan niet een nieuwe set onder zet?”

RESTAURATIE

Daarmee is het verhaal van de Pixo wel zo’n beetje verteld. “Als jouw garage wat beter zijn best had gedaan om je op slijtage en achteruitgang te wijzen, was het de moeite waard geweest om nu een versnellingsbak van de sloop te halen die er onder te zetten.

Dan had je nog een aantal jaar door kunnen rijden. Nu is dat niet meer de moeite. Als je deze auto weer netjes in orde wilt krijgen, ben je onderhand bezig met een restauratie.” John hoort het enigszins vernietigende oordeel met berusting aan. “Toen ik hoor­de hoe slecht de remmen eraan toe zijn, heb ik besloten om mijn dochter er niet meer in te laten rijden. Maar toch doet het mij pijn om afscheid te moeten nemen van de Pixo. Hij gaat nog één keer door de apk en dan heb ik een jaar de tijd iets anders te zoeken. Maar ik zal nooit meer een auto vinden die me zo goed­koop zo ver brengt.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Jammer dat er aan deze auto nooit iets is vervangen of gerepareerd. Anders had hij best nog een tijdje verder gekund. Nu is hij totaal versleten.”