Oud & Nieuw: Nissan Juke

Er zijn mensen die blijven volhouden dat Japanse auto’s saai zijn. Juist met hen wilde Nissan tien jaar geleden afrekenen. De wereld zat nog aardig vast in de financiële crisis en de algehele stemming was best somber en donker. De oplossing? Een tegenbeweging! De Juke heeft belachelijk dikke spatborden, vreemde achterlichten en vrolijke ronde kijkers in de voorbumper. En bovendien opmerkelijk kleine zijruiten en een schuin aflopende daklijn, die de auto een heel gedrongen uiterlijk geven. Vanaf het begin was het een koppendraaier, en de grap is dat ‘gek’ vanzelf in ‘normaal’ verandert als een auto maar lang genoeg wordt verkocht.

Van de eerste generatie zijn er in Nederland zo’n 10.000 op de weg gekomen, zodat het een model is geworden dat je overal wel tegenkomt. Met de tweede generatie heeft Nissan in elk geval niet geprobeerd om de eerste Juke op het gebied van gekkigheid te overtreffen. Sterker, de grote lijnen zijn gebleven, maar de auto is wat volwassener geworden. Hij is iets minder extreem. De heupen zijn iets minder dik, het gezicht staat wat serieuzer en hij is tevens iets gegroeid. De wielbasis nam een goede decimeter toe en de auto werd daardoor in totaal ook evenveel langer. Het afgelopen decennium is het segment van compacte cross-overs explosief gegroeid. Onder aanvoering van halfzus Renault Captur trouwens, de auto waarmee hij zijn technische basis deelt. Vrijwel alle merken hebben tegenwoordig een aanbieding in deze klasse, ten koste van de MPV’s die ooit in groten getale beschikbaar waren.

WERKPLEK

Als je in de Juke van 2010 gaat zitten, dan valt op dat hij – gelukkig – ruimer is dan zijn buitenkant doet vermoeden. Maar dat is een subjectieve constatering, want feitelijk is het gewoon geen ruime auto. De beleving in de Juke doet een beetje denken aan die in een Mini. Die heeft ook vrij kleine ruiten en daarin zit je eveneens diep. Het interieur is net als de buitenkant bepaald niet saai. Ons fotomodel is een Juke in Tekna-uitvoering, en dat betekent dat je een roodgelakte middenconsole aantreft, en dat rood sowieso veel als steunkleur is gebruikt. De vormen zijn ook hier organisch en vrolijk. De auto heeft in het midden twee schermen: voor de navigatie en voor de klimaatregeling plus allerlei informatie die waarschijnlijk maar weinig mensen zal interesseren. Koppel, vermogen, G-krachten … We zijn benieuwd hoeveel Juke-rijders daarvan gebruik maken.

Bij de test 10 jaar geleden was Prins Carnaval er wel van onder de indruk: “Zeker rond carnaval horen wij hier graag een zachte G, dus dan is een G-krachtmeter heel zinnig.” De oer-Juke heeft een toerenteller en een snelheidsmeter in tunnels en in het midden is nog een display van de boordcomputer. Op de achterbank van het oude model wordt snel duidelijk waarom Nissan bij de nieuwe Juke 10 cm heeft toegevoegd aan de wielbasis. Dat geeft net wat meer lucht, hoewel het nu ook weer niet zo is dat de achterpassagiers als sardientjes in een blik zitten.

In het nieuwe model zijn de kleuren minder uitbundig dan in het oude, maar het is zeker niet saai. In de N-Design-versie zijn het dashboard en de middentunnel afgewerkt met alcantara en rondom de pook zit een verlichte ring. Op het dashboard prijkt prominent één scherm, voor alle functies. De bestuurder kan nog altijd lekker diep zitten en in een vergelijkende test met zijn concurrenten noteerden we dat het ‘een tamelijk claustrofobische ervaring’ is. Zeker als je wat kleiner bent, zul je je sneller opgesloten voelen. Op de achterbank daarentegen is de vooruitgang goed merkbaar. Volwassenen tot zo’n 1,80 m drukken niet met hun knieën in de voorstoelen – mits de mensen voorin hun stoel niet per se in de achterste stand willen zetten. Stukken beter dus. En de bagageruimte is met bijna 200 liter gegroeid. Van een dikke onvoldoende naar het beste jongetje van de klas.

ONDERWEG

Het 2010-model van de Juke rijdt ook naar hedendaagse maatstaven nog hartstikke fijn. We zien in deze rubriek altijd dat het oude model wat weker en afstandelijker is, maar de Juke is daarop een uitzondering. Hij schakelt superstrak, stuurt zeer direct en is stevig geveerd. Best een sportieve auto eigenlijk, en dat speelse weggedrag past goed bij zijn vrolijke uiterlijk. Het is gewoon een leuke auto om mee te rijden. Dat de motor een tikkeltje rumoerig is, moet je maar op de koop toe nemen. Deze versie heeft een 117 pk-sterke 1,6-liter viercilinder, maar we kunnen ons goed voorstellen dat Nissan het aandurfde veel sportievere varianten te maken.

De nieuwe Juke is wat meer op comfort gericht. Hij stuurt en schakelt met iets minder gevoel en de afstemming van vering en demping is meer geschikt gemaakt voor een lange rit. In plaats van een viercilinder heeft de nieuwe Juke een driecilinder turbomotor met een inhoud van 999 cc. Het vermogen dat hij moet leveren is trouwens exact gelijk aan dat van de oude Juke: 117 pk, en dat is momenteel ook de enige motor die Nissan aanbiedt in de Juke.

Tussen de beide motorkarakters zit wel een wereld van verschil. Terwijl de 1.6 van de originele Juke graag op toeren gehouden wil worden om te presteren, wenst de downsize éénliter-turbo motor juist veel minder op stang te worden gejaagd. Die driecilinder presteert juist heel goed van onderuit en dat zie je goed aan bijvoorbeeld het toerental waarop het maximale koppel wordt bereikt: 4.000 tpm in 2010 tegen 1.750 tpm in 2020.