Mitsubishi Colt CZT 1.5 Turbo (2006)

Bij de Colt vermelden alleen de dorpellijsten om welke versie het gaat. Het is maar goed dat hij traction control heeft, want anders zou hij binnen 10.000 kilometer een setje voorbanden oproken. De CZT dendert in 7,8 tellen naar de 100 km/h. Door vriendelijk ingrijpen staat de elektronica lichte wielspin toe; het volledige vermogen wordt niet 'lam-gelegd'. Beheerste remingrepen temperen de doorslippende voorwielen, zodat de Colt binnen de tijd die de fabrikant belooft, de 100 bereikt. De tussensprint van 80 naar 120 km/h in de hoogste versnelling weet de Colt nét binnen tien seconden af te raffelen. Het is zaak om de CZT op toeren te houden. Boven de 3.000 tpm voel je dat de turbo zich ermee bemoeit, en dan gaat het hard. Voor je het weet, knalt de motor bij 6.500 tpm in de begrenzer. Maar bij plotseling gas geven lijkt het alsof hij even aarzelt.
De Colt is qua geluid nogal braaf; ergens in de verte hoor je geblaas, maar tijdens accelereren zou de CZT veel meer beleving mogen bieden. Na al dat getrap zakt de brandstofmeter sneller dan je lief is. Maar om onder een gemiddeld verbruik van 1 op 10 uit te komen, moet je het wel érg bont maken. De vijfbak van de CZT-bak werkt wat hakerig. Supersnel schakelen kan daardoor niet en dat bederft de feestpret een beetje.

Gooien en smijten
'Hoeken' met de Colt leidt tot heftige reacties van de kont, die dan naar de buitenkant van de bocht wil. Maar de Mitsubishi heeft 'n veilig weggedrag. Je merkt duidelijk dat de Colt een hoge koets heeft. Het zwaartepunt ligt vrij hoog en in bochten beweegt de carrosserie daardoor meer dan je lief is. De besturing van de CZT werkt het prettigst wanneer je veel stuurt. Rechtuitrijdend krijg je maar weinig feedback. Wil je bijsturen, dan moet je eerst door een zwaar punt heen. Iets meer gevoel rond de middenstand zou de besturing goed doen, evenals strakker afgestelde veren, want nu slaat de koets nogal ver door bij het nemen van oneffenheden.

Fijne zitpositie
Een beetje vreemd is de hoge positie van de stoelen, die overigens voldoende zijdelingse steun bieden. Als bestuurder heb je zicht op een geinig instrumentarium met diep verzonken klokken. Speciaal voor de CZT zijn ze wit gemaakt. Jammer dat 'n temperatuurmeter ontbreekt. Bij een auto die uitnodigt tot doortrappen is die wel op z'n plek.
Je hebt via een lekker dik stuur contact met de voorwielen. Jammer dat het alleen in hoogte verstelbaar is. De Colt CZT is uitgerust met een stabiliteits-regeling die je niet kunt uitschakelen. Wat andere fabrikanten ESP noemen, heet bij de Japanners Mitsubishi Active Stability Control.
De Colt CZT biedt nog iets handigs, namelijk een verschuifbare achterbank. De voorstoelen hebben echter als vervelende eigenschap dat wanneer je de leuningen naar voren klapt, ze niet meer teruggaan in de stand waarop ze stonden. Moet je ze weer instellen na het instappen! Pedalen in aluminiumlook heeft de Colt ook, net als een boordcomputer, een handmatig bediende airconditioner, 16-inchwielen, skirts langs de dorpels en een achterspoiler.