Met de Mercedes G 63 terug naar 1979 - Achtergrond

De bijna halve meter aan beeldscherm in deze snelste en meest luxe container ter wereld geeft waarschijnlijk meer en beter gedetailleerde informatie dan de meest geavanceerde radarschermen van 40 jaar geleden. De gloednieuwe Mercedes-Benz G 63 AMG rijdt met maximaal 30 km/h over de voormalige NAVO-basis in Soesterberg, tegenwoordig het onderkomen van het Nationaal Militair Museum. Rustig stampend schakelt de 4,0-liter V8-biturbo (585 pk, 850 Nm) in de viercilindermodus. Dat kan wanneer de snelheid lager is dan 50 km/h.

De voorlopig dikste versie van de gloednieuwe G-klasse, die nog als twee druppels lijkt op het origineel uit 1979, zit barstensvol moderne techniek. Ook al staat hij weer op een ladderchassis en zijn de deuren inclusief handgrepen schijnbaar één op één overgenomen van de oorspronkelijke Geländewagen. Volgende maand is het exact vier decennia geleden dat het eerste exemplaar werd gebouwd door de Geländefahrzeug-Gesellschaft (GFG), de in 1973 opgerichte onderneming die voortvloeide uit een samenwerking van Mercedes-Benz en Steyr. De aanduiding GFG zou tot 1982 als merknaam op het kentekenbewijs prijken, in plaats van Daimler-Benz AG.

LEGERVOERTUIG

Voordat we het over het nieuwe speeltje gaan hebben, staan we even stil bij hoe het G-avontuur begon. Het zogenaamde crosscountrymodel was aanvankelijk niet eens bedoeld als legervoertuig, maar in de jaren 80 vallen niet alleen het Duitse en Oostenrijkse leger voor de veelzijdige capaciteiten van de robuuste terreinwagen, ook de Nederlandse, Deense en Zweedse defensie apparaten kiezen voor het in Oostenrijk gebouwde voertuig. In zijn thuisland heet de auto Puch, terwijl het Franse leger hem inzet als Peugeot P4, in dat geval wel met een Peugeot-motor onder de kap.

Na 25 jaar was de G-klasse uitgegroeid tot een waar icoon. Ook op de weg, waar de G-klasse zich net zo thuisvoelde als in het terrein. Sinds 2003 ontfermt zelfs het inmiddels tot Daimler behorende AMG zich over de terreinbeul. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en rijden we met de gloednieuwe, zeer luxueuze en extreem krachtige G 63 AMG. De auto heeft voorzieningen die 40 jaar geleden nog ondenkbaar waren, en dat op elk gebied.

Neem bijvoorbeeld de sprint naar 100 km/h, die hij in 4,5 seconden volbrengt. Zelfs met limousines en sportwagens was dat destijds ongehoord. De snelste nieuwe Benz van 1979 was de 450 SEL 6.9 en die deed er 6,9 seconden over. Zelfs de destijds snelste Ferrari, Lamborghini en Porsche presteerden het niet om binnen vijf seconden van nul naar honderd te racen. En de snelste G uit het debuutjaar, de 280 GE? Daarvan bestaat geen opgave, want de Geländewagen viel in de eerste jaren nog onder de divisie bedrijfsauto’s. En daar deed men niet aan 0-100-tijden. Maar neem gerust van ons aan dat de 280 GE met zijn 150 pk zescilinder het bekende sprintje waarschijnlijk niet in 15 seconden redde.

AGRESSIEF INGRIJPEN

De tijden zijn veranderd en dat niet alleen op de plek waar we ons nu met de G 63 AMG bevinden. Aan de andere kant: hoeveel gelikte, hypermoderne SUV’s er ook aan het Mercedes-gamma zijn toegevoegd, de G-klasse is vorig jaar nieuw leven ingeblazen als een duidelijk herkenbaar model. Het ladderchassis is gebleven, maar de voorwielophanging is nu onafhankelijk.

Ook zien we de modernste systemen van het concern terug in dit model. Zoals de agressief ingrijpende rijbaanasistent, waarbij onbedoeld overschrijden van een witte lijn op het asfalt leidt tot een felle remactie aan de betreffende kant van de auto, zodat de G weer netjes in het gareel komt. Op het asfaltbeton van Soesterberg, waar veel oorlogsmaterieel uit vroeger tijden staat uit gestald, komen zulke lijnen amper voor.

Natuurlijk zetten we de G-klasse naast een klassieke leger-G, een 250 GD met de lange wielbasis en canvasopbouw, die ielig afsteekt tegen zijn moderne familielid. Nu zien we pas goed dat de nieuwe G-klasse behoorlijk is gegroeid. Het interieur is bijvoorbeeld 6 cm breder en de auto meet van voor tot achter 5 cm meer. Toch voelt hij meteen vertrouwd aan. Helemaal als we het portier van het defensievoertuig uit de late jaren 80 openen en sluiten. Dat laatste moet nóg een keer, want ondanks de gortdroge klik zit het niet meteen goed dicht. Zo gaat dat in de nieuwe ook! Noem het knullig, noem het nostalgie, maar het zal er een beetje bijhoren. De G-klasse is cult.

Hoe gelikt de moderne SUV-familie van Mercedes ook mag overkomen, er is een publiek voor deze beer van een Benz, en die woont vooral in het Midden-Oosten en in Rusland – uitgerekend het land dat decennialang dé grote bedreiging was voor diverse landen die de G aan hun defensievloot toevoegden. In Rusland speelt de G-klasse momenteel een heel andere rol; zoek op YouTube op ‘russian traffic’ en je ziet dat een bepaalde laag van de bevolking die zich G-klasse kan veroor loven, er als een dolle mee rijdt en het niet zo nauw neemt met de verkeersregels. Nu hun nieuwe speeltje er is, dat ze ongetwijfeld weer massaal gaan kopen, doen ze er in elk geval goed aan om de rijbaanassistent uit te schakelen, anders maakt het systeem overuren.

De G63 kan overigens nog heel wild zijn. Geef gas en de luchtgeveerde koets springt en danst. De motor zet het op een brullen, aan elke kant produceren twee dikke uitlaten onder de treeplanken dat heerlijk vette AMG-gedonder. Alsof er vlakbij een bommenwerper opstijgt.

WOESTIJNZAND

Bochten zijn hier nauwelijks en snelheid maken om de besturing te peilen, is niet toegestaan. Gelukkig rijden we de G ook op de openbare weg. Zat je in de vorige generatie nog te wachten op het moment dat de neus de richting uitging die je als bestuurder had bepaald, in de nieuwe is er zowaar al vrij snel een reactie. Het helpt, die onafhankelijke wielophanging, al moeten de bochten niet al te veel hoogteverschil overbruggen; de G-klasse wil dan bij snel bochtenwerk een pootje lichten. Nee, nog altijd is een G-klasse het meest in zijn hum in het echte offroad-terrein, met daarbij passende lage snelheden. Even een picknick buiten Dubai in het woestijnzand? Geen probleem, laat staan dat de zanderige ondergrond van de Utrechtse Heuvelrug de G kan stoppen. De aandrijflijn kan je sperren bij de vooras, in het midden tussen vooren achteras of alleen achter.

Wat betreft bodemvrijheid en aanloophoek verbleekt de nieuwste GLE naast de G-klasse; het is dan de hobbyist bij een klimwand versus een professionele alpinist die Mount Everest gaat beklimmen. Het beste van het beste lijkt samen te komen in deze gereïncarneerde cultcontainer, al houdt hij niet van bochten. Dat zij hem vergeven; het ladderchassis kent zijn grenzen. Oké, een X-klasse (de pick-up van Mercedes-Benz) staat meer te wringen en te stuiteren, maar de G-klasse verloochent zijn afkomst nooit en te nimmer.

Dat zo’n auto anno 2019 überhaupt nog kan bestaan, is een wonder op zich. Maar goed, als je 40 jaar geleden had gezegd dat een Nederlands legermuseum zou beschikken over een MiG-straaljager of dat het in een speciale expositie een Pools aanvalsplan uit de Koude Oorlog voor ons land tentoon zou stellen, had iedereen je ook glazig aangekeken.