Mercedes-Benz SLK 320 (2000)

Dat valt tegen. Zon weg. En niet warm. Het is bewolkt en de thermometer in de Mercedes SLK geeft 8,5 graden Celsius aan. Toch doen we meteen het dak open, want met de stoelverwarming aan (optie) is het altijd lekker. Zolang het maar droog is. Trek de rode knop op de middenconsole naar achter, en als eerste gaat de achterklep open. Verkeerd om, lijkt het; de voorkant komt omhoog en hij scharniert aan de achterkant. Een paar tellen later komt het dak los. Het breekt in tweeën en de helften stapelen zich op in de kofferbak. De kofferklep klapt dicht en de poppenkast is voorbij. Zo'n 25 s neemt deze show in beslag en reken maar dat er nogal wat mensen zijn die hun nek verdraaien om te kijken.
De SLK kreeg dit voorjaar een facelift en toen werden meteen twee nieuwe motoren toegevoegd, waaronder de 3,2-liter V6. Eindelijk, mogen we wel zeggen. Want de SLK schrééuwde gewoon om een potente zespitter. Optisch werd de SLK meteen weer even bij de tijd gebracht door nieuwe spiegels met knipperlichten erin en iets andere bumpers. Het dashboard bleef grotendeels hetzelfde; alleen het stuur werd vervangen. Het werd alleen niet kleiner: wat een hoepel!
Het plezier van de SLK zit 'm niet in het dak alleen. Bijna 220 pk en aandrijving op de achterwielen. Dat zou wel een garantie voor een hoop lol moeten zijn. Wij hebben voor deze test de beschikking over een automaat - maar je kunt ook een sportieve zesbak bestellen.

Geen topsporter

Gas op de plank en de SLK schiet meteen van z'n plek en de V6 gromt tevreden. Met het dak open horen we goed hoe de uitlaat snerpt als we hem flink op z'n staart trappen. De V6 maakt helemaal waar wat we ervan verwachten. Eindelijk komt de SLK 'n beetje van z'n plek. Maar een echte topsporter is het niet. Daarvoor rijdt te makkelijk en is hij te comfortabel.
Bochten neemt de SLK voorbeeldig neutraal, op welke snelheid dan ook. Ga je in een snelle bocht plots van het gas, dan gebeurt er (ook met ESP uit) niets verontrustends. Je voelt hooguit dat de achterkant wat gaat duwen, maar hij zet niet door. De besturing is licht en voelt af en toe wat sponzig aan, met als gevolg dat je een beetje gaat 'zagen' in een lange bocht.
Het onderstel is zó goed dat het je nooit voor vervelende verrassingen stelt. En altijd waakt ESP, dus als je een keer te fanatiek een bocht induikt, word je door de computer gecorrigeerd. Zelfs als op het knopje 'ESP off' gedrukt hebt en je denkt even 'n lekker potje te gaan gummen, dan word je alsnog gecorrigeerd - al is het een seconde later dan met ESP ingeschakeld.
A propos, sturen. Zoals we net al opmerkten, is het stuur wel erg groot. In een sportauto hoort gewoon een kleiner stuur. Bovendien is het alleen in de diepte verstelbaar, terwijl hij voor ons best wel wat omhoog zou mogen kunnen.
De vijftrapsautomaat schakelt bijna onmerkbaar, maar is af en toe een beetje traag. Beetje misleidend zijn ook wel het plusje en het minnetje naast de pook. Goh, denk je dan. Dus ik kan ook een beetje zelf schakelen. Nou, niet dus. Door met de hendel vanuit D naar links te bewegen krijg je in het display op het dashboard een mooie 4 te zien. Wat niet meer of minder betekent dan dat hij tot de vierde trap opschakelt. Nog een tikje naar links voorkomt dat hij verder gaat dan de derde versnelling. Je kan dus niet zelf bepalen wanneer hij op- en neerschakelt. Jammer, want dat was leuk geweest.
U merkt we zitten een beetje te zeuren over die SLK. Hij is namelijk zo goed, en tegelijk best wel saai om te rijden. En dan ga je letten op details. Zoals de wind. Tuurlijk, in een cabrio wil je de wind voelen, maar er is een verschil tussen de wind voelen en af en toe bijna uit de auto geblazen worden. Als je wat snelheid hebt, op de snelweg bijvoorbeeld, dan blaast de wind het ene moment keihard van achter, dan weer van opzij, maar het is nooit eens 'n vriendelijk briesje. Zelfs het monteren van het windscherm (een soort gaasje tussen de twee beugels achter de stoelen) helpt nauwelijks. Alleen ramen omhoog brengt wat rust in de tent.
Wie 'n auto voor 'erbij' zoekt, doet met de Mercedes SLK 320 meer een verstandige dan een emotionele keus. Hij is te saai. Niet om te zien, integendeel, z'n gedrongen, compacte lijn spreekt ons erg aan. Maar de motor is ondanks dat het voor de SLK een gigantische vooruitgang is een beetje te bedeesd. Er had wat meer actie in moeten zitten. Net als in het onderstel, dat zo veilig en precies is dat je gewoon niets fout kunt doen.