Mercedes-Benz SLK

En dan staan we oog in oog met de derde generatie SLK. Een evolutie is het, en terecht. Een icoon als de SLK moet je heel omzichtig de geschiedenis door trekken. Bovendien is het evangelie van de roadster strak geschreven en is het een tamelijk orthodoxe religie. Dus heeft ook de derde SLK een lange, ranke neus, een klein tweezits compartiment, een korte achtersteven en een lage zitpositie. Ook staan de stoelen zo ver naar achteren, dat de tandwielen van het differentieel het epileren van je achterkant welhaast overbodig maken. In grote lijnen mag de derde generatie dan veel van zijn voorgangers hebben, in detail is er veel veranderd. Het meest in het oog springt de neus, die wat rechter op staat en duidelijk is geïnspireerd op die van de SLS. Je kunt het slechter treffen. Het onderscheidt hem in elk geval het duidelijkst van zijn voorganger, die met zijn lage spitse, F1-achtige snoet vooral een kleine SLR leek te zijn. De ventilatiesleuven aan weerszijden op de voorspatborden zijn een eerbetoon aan de roadsters van hetzelfde merk uit de jaren vijftig. De knipoog naar de SLS duikt in het interieur nog eens op en dan hebben we het vooral over het klokkencluster.

De vorige SLK was het debuutpodium voor een nieuwe gimmick die inmiddels door andere merken graag wordt gekopieerd, de Airscarf. En ook deze SLK heeft weer wat nieuwe vindingen aan boord. Zo is er als optie de Airguide, twee plexiglas schermpjes achter de rolbeugels die afhankelijk van de luchtstroom gedraaid kunnen worden om de turbulentie aan boord verder te beperken. Helaas was onze auto niet met die optie uitgerust, zodat we je 't antwoord op de vraag of het werkt, nog even schuldig moeten blijven. Hoe dan ook, zelfs zonder, en met een conventioneel windschot, zit je in de SLK keurig uit de wind. Een combinatie van een goede aerodynamica en een lekker lage zitpositie zijn daar debet aan.

En ook het dak herbergt een primeur. Tenminste, voor een auto die voor normale stervelingen betaalbaar is, want in de Maybach zagen we het al eerder. Magic Sky Control mag dan eerder klinken als een nieuwe attractie in de Efteling, het is een slim systeem waarmee de transparantie van het glazen dakpaneel kan worden beperkt om de zon buiten te houden. Normaal is het vrijwel kleurloos, maar met een druk op de knop wordt het heel donker rookglas. Een goedkopere optie is permanent rookglas en standaard is het dakpaneel vertrouwd dicht, zodat je nu uit drie varianten kunt kiezen.

Wat ons trouwens een beetje tegenviel, is dat het dak niet rijdend te bedienen is. Onze rit over Tenerife voerde van de kust, waar het zonnig en 23 graden was, tot aan de voet van de vulkaan, op ruim tweeduizend meter hoogte, waar we bij drie graden Celsius werden verrast met af en toe een stevige sneeuwbui. En dan moet je toch regelmatig op zoek naar die uiterst schaarse uitwijkplekken om de auto even helemaal stil te zetten. Niets dan lof echter over de rest van de dakconstructie. Die is zocompact gehouden dat je opvallend veel bagageruimte overhoudt, meer dan in veel grotere CC's.

De SLK wordt leverbaar met drie verschillende motoren. Het 1,8-liter direct ingespoten 4-cilinder turboblok is er met 184 en 204 pk, de eveneens direct ingespoten V6 heeft 306 pk en is tegelijkertijd 21 procent zuiniger dan zijn voorganger. Alledrie de SLK's krijgen nu het predicaat BlueEfficiency mee en dat is bereikt door diverse ingrepen. Zo zijn motorkap en voorspatborden nu van aluminium, dat scheelt grammen koetsgewicht en dus grammen CO2. Verder helpt natuurlijk de directe inspuiting mee, maar het meest opvallende is het stop-start-systeem, dat standaard is op alle versies. Wij rijden met een V6, die bovendien is uitgerust met het optionele Dynamic Handling Package. Dat betekent naast aangepaste besturing onder meer dat je de demping op comfort of sport kunt zetten. Het verschil tussen beide standen is helaas wat minder duidelijk dan we bij andere merken gewend zijn, maar dat doet verder weinig af aan het feit dat Mercedes het onderstel erg goed voor elkaar heeft. Je kunt de auto erg scherp en precies de bochten in zetten, beetje met het gas spelen en hij blijft mooi neutraal in snelle, scherpe bochten. Maak je het echt te bont, dan grijpt Vectoring Torque Brakes, een systeem dat eveneens bij het Dynamic Handling Package behoort, in door middels het doseren van de remmen de auto neutraal te houden. Het gevoel in het stuur is in vergelijking met bijvoorbeeld een Z4 wat magertjes, maar daarom niet minder precies.

Een aangename verrassing is de nieuwe V6. De klank is prachtig diep, bovenin het toerenbereik zelfs wat rauw en scherp, en het koppel is breed over het toerenbereik uitgesmeerd. Bijna overbodige luxe, want de zeventraps automaat is op de V6 standaard. Net als trouwens op de 204 pk viercilinder; alleen de instapper is er ook met handgeschakelde zesbak. Iets wat de puristen wellicht wat zal afschrikken; de dikste motor met handbak is geen optie meer. Gelukkig vergeet de automaat bij volgas 't groene sausje even, want dat sleurt hij helemaal door tot zo'n zevenduizend toeren alvorens op te schakelen en dan is het gewoon ongegeneerd feest. Diverse inmiddels van andere modellen bekende systemen maken nu ook hun entree op de SLK. Zo is Attention Assist, dat ervoor waakt dat je niet in slaap valt (alsof je dat in deze auto zou doen) voortaan standaard. Verder kun je kiezen voor Pre Safe, dat bij dreigend gevaar zelf remt en adaptieve cruisecontrol. De SLK is er vanaf € 47.700 en daarmee is de instapdrempel aanmerkelijk lager dan bij aartsrivaal BMW Z4, die net boven de vijftig mille begint. Eerlijk is eerlijk: dan heb je wel meteen een zespitter. De SLK komt eind van deze maand naar ons land. Als dat geen mooie aftrap van de lente is.