Mercedes-Benz SLK 350 BlueEFFICIENCY (2011)

Mercedes introduceerde onlangs alweer de derde generatie van het model, dat al sinds zijn introductie zo'n vijftien jaar geleden bekendstaat om zijn stalen kap, die hem tot coupé en cabriolet ineen maakt. Het voordeel was en blijft dat je bij een roadster slechts twee plaatsen hoeft af te dekken, zodat er geen overdreven kont nodig is om de dakdelen te herbergen. Daardoor blijft het design van de auto in balans, zowel in open als gesloten toestand. Waar de vorige SLK veel weg had van de roemruchte SLR McLaren zien we bij de derde generatie diverse kenmerken van de bijzondere SLS AMG. De lampen zijn iets braver geworden, maar de grille is net zo imposant.

De SLK 350 heeft maar liefst 306 pk. Dit dankzij een 3,5-liter V6 die beschikt over een geëvolueerde vorm van directe inspuiting en goed is voor een CO2-uitstoot van slechts 169 gram. Het interieur is werkelijk prachtig. Deed de neus slechts aan de SLS denken, hier waan je je gewoon in de cockpit van de Gullwing-opvolger. De verchroomde ventilatiekokers lijken precies op die uit de SLS en hetzelfde geldt voor de toerenteller en de snelheidsmeter. Het gave finishvlagpatroon daarin is onderdeel van het optionele AMG-pakket, hetzelfde geldt voor het sportstuurtje. Door de verchroomde knoppen straalt ook de middenconsole net even meer uit dan in de gemiddelde C-klasse.

De zitpositie is uitstekend, het valt op dat het geheel niet enorm krap is. De bediening van het dak zit verborgen onder de met leer beklede kap onder de Comand-knop, met de knoppen op de middenconsole bedien je de beroemde airscarf die warme lucht in je nek blaast.

Prachtige vermogensopbouw

Rijden is een waar genoegen. De V6 is heerlijk soepel, met een prachtige vermogensopbouw. Hoewel de echte kracht natuurlijk bovenin zit, beschik je bij 3.500 tpm al over het maximumkoppel van 370 Nm, zodat je niet hoeft door te halen om vlot vooruit te komen. De 7G-Tronic-automaat is afgesteld op comfort en houdt de toerentallen laag. Gecombineerd met het zware gaspedaal jaagt de auto je totaal niet op. Je zoeft relaxed van bocht tot bocht, met een gevoel van volledige controle door de vrij directe, goed werkende besturing.

De koets blijft prachtig strak, zonder één onbeheerste vorm van protest. Ga je stampen met de SLK, dan klinkt een zuivere V6-sound, die zelfs bij hogere terentallen erg beschaafd blijft. Toch blijkt de SLK niet vies van een fors tempo. In krappe bochten loop je wel tegen wat onderstuur aan, maar beweeglijkheid is de koets vreemd. Zeker in lange doordraaiers bijt het onderstel zich prachtig vast in het asfalt, waarbij meteen duidelijk is waar je aan toe bent.

Voor echt sportief rijden is de automaat niet alert genoeg, maar mooie bochtencombinaties aan elkaar leggen, is iets waar de Mercedes geen enkele moeite mee heeft. Een lang recht stuk met mooi uitzicht en binnen een seconde keer je terug naar het rustige karakter waarbij het motorgeluid verstomt en je de ruimte hebt om je heen te kijken en te genieten van de omgeving. Nee, het is geen pure rijdersauto, maar Mercedes is daar ook niet naar op zoek. Juist de perfectie die het merk hoog in het vaandel heeft staan, komt goed terug.