Test: Mercedes-Benz SL 280 (2008)

Zal de gemiddelde SL 280-rijder er wakker van liggen dat een Golf GTI hem aftroeft op het sprintje van nul naar honderd? Waarschijnlijk niet. We gaan eens kijken of er valt te leven met een drieliter V6 in een sportwagen die meer dan een ton kost.
De SL zoals we die tot voor kort kenden, deed al bijna acht jaar dienst. Vorig jaar kreeg hij een facelift, waarbij de dubbele ronde koplampen het veld moesten ruimen. Mercedes schakelt definitief over op rechthoekig. En omdat downsizen nu eenmaal in is, heeft een 231 pk sterke zescilinder zijn intrede gedaan. Bepaald geen kinderachtige machine, die net zoveel pk's heeft als de V8 in de 500 SL uit de jaren tachtig.
De krachtbron is gekoppeld aan een zeventraps automaat, de 7GTronic. Wat opvalt aan de V6 is het feit dat hij zijn maximumkoppel van 300 Nm al bij 2.500 toeren beschikbaar heeft. Voor een zescilinder benzinemotor is dat een mooie waarde. Mede daardoor was het mogelijk om een andere (langere) eindoverbrenging te monteren, zodat motortoerental en verbruik wat lager zijn. Bij 200 km/h in de hoogste versnelling draait de V6 nog geen 4.000 toeren!
De topsnelheid bedraagt – net als bij elke andere SL – 250 km/h en het kost de 280 nog niet zo gek veel asfalt om de naald van de meter daar te krijgen. Daarvoor heb je de 65 AMG van meer dan drie ton dus beslist niet nodig.

Weldadigheid
Bliksemsnel is de SL 280 niet met deze motor, maar daarentegen ook allesbehalve sloom. Je mist domweg de ferme duw in je rug die bijvoorbeeld een V8 wel heeft. Maar het ongekend uitgebalanceerde en gecultiveerde karakter van deze zespitter maakt heel veel goed. Het is een enorm mooi stuk techniek, dat hoor je en dat voel je.
Met een zo goed als trillingvrije loop, over het hele toerenbereik. Dit is simpelweg topklasse, iets wat de auto in zijn geheel sowieso uitademt. We klokten 8,4 seconden voor het sprintje vanuit stilstand naar honderd kilometer per uur en zit je veel buiten de bebouwde kom en op de snelweg, dan is een verbruik van 1 op 10 en zuiniger gemakkelijk te realiseren. Een snel tussensprintje gaat gepaard met flink wat toeren, die de 'kleine' V6 nodig heeft om tot enigszins indrukwekkende prestaties te komen. Vergeet niet dat je in een auto van dik 1.700 kg onderweg bent. De afstemming van het onderstel grenst aan perfectie.
De SL is geen messcherpe, spijkerharde roadster, maar een zeer comfortabele en tegelijkertijd sportieve cabriolet. Oneffenheden in het wegdek weet de SL uitstekend te maskeren, terwijl hij zich desgewenst snoeihard door bochten laat jagen. Daarbij zou de besturing meer gevoel mogen bieden, maar daar doet Mercedes niet aan. Waar de SL vooral in uitblinkt, is het verschaffen van een weldadig gevoel aan zijn inzittenden. En nuchter beschouwd heb je aan de drielitermotor dan meer dan genoeg. Toch is het prijsverschil met de 350 zo klein dat die keuze valt te over wegen. Wat zal de volgende stap zijn van het merk met de ster? Misschien een SL 320 CDI?