Mercedes-Benz E 300 Bluetec (2008)

Die Bluetec-techniek is erop gericht om de stikstofoxiden om te zetten in onschadelijk water en stikstof. Dat gebeurt met behulp van een ammoniak­achtige oplossing die in een aparte ­katalysator wordt gegenereerd. Het gevolg is een drastische beperking van de NOx-uitstoot. Die bedraagt bij de E 300 Bluetec slechts 28 gram. Kijken we naar de CO2-uitstoot, dan blaast de Mercedes 194 gram per kilometer uit.
Uiterlijk onderscheidt de E 300 Bluetec zich niet van de andere varianten van de enkele jaren geleden subtiel gefacelifte E-klasse. Als je je wilt onderscheiden, zul je je heil moeten zoeken bij verlagingssets, afwijkende wielen of een aangepaste bumper. Maar dat doe je meer voor je omgeving dan voor jezelf. In de middenconsole werkt Mercedes-Benz in de E-klasse nog met een heleboel toetsen en knopjes. In de S- en C-klasse levert het merk al wel het Comand-systeem, met een centrale knop op de middentunnel. Maar voor wie er dagelijks mee werkt, kennen de knoppen in de E-klasse geen geheimen. Het is meer een kwestie van vormgeving; één grote knop staat nu eenmaal strakker dan een verzameling losse toetsen. Wel vinden we dat er net iets te veel hendels links achter het stuur zitten.

Hoge beschaving
Er waren tijden dat je wist dat de motor van een Mercedes-Benz E 280 een cilinderinhoud had van 2,8 liter. Dat is tegenwoordig net even anders. De 211 pk sterke motor in de E 300 Bluetec is een 3,0-liter V6, in basis dezelfde motor als in de E 280 CDI (190 pk) en de E 320 CDI (224 pk). De drieliter levert in de E 300 Bluetec zijn maximumkoppel van 540 Nm bij 1.600 tot 2.400 toeren. In de praktijk blijkt het een machine te zijn van een hoge beschaving. Veel geluid laat de krachtbron niet horen en trillingen of vibraties zijn er ook amper. Alleen ­wanneer er flink geaccelereerd moet ­worden, komt er wat gegrom door het schutbord naar binnen. De zeven­traps­transmissie schakelt prima, al hadden de schakeltijden voor het sportievere werk wel wat korter gekund. Gaat het je om comfort, dan zul je het vloeiende schakel­werk van de bak zeker waarderen. Soms zien we de naald van de toerenteller even verspringen, terwijl er nauwelijks iets voelbaar is. Door het grote aantal versnellingen heb je bij tijd en wijle geen idee in welk verzet er wordt gereden. Moet je ook niet willen weten, gewoon genieten. Zeker op kruissnelheid, wanneer de motor bijzonder weinig toeren maakt.
Het onderstel onder de witte E-klasse is voorzien van optionele, instelbare ­lucht­vering. Hiermee kan het karakter in drie standen worden ingesteld. De comfor­tabelste stand maakt de auto naar onze smaak net iets te ­deinerig; een hydro­pneumatisch ­geveerde Citroën laat welhaast een ­strakkere indruk achter. In de strafste stand is de Benz nog altijd comfortabel. De luchtvering is niet bepaald onze ­keuze. Naar onze smaak ben je met de stalen veren van het sport­onderstel dat deel uitmaakt van het Avant­garde-pakket dan ook prima geholpen. Ook de ­besturing van de Mercedes is gericht op rust en comfort.