Mercedes-Benz CLS 320 CDI (2006)

Vooralsnog is alleen de drieliter V6-diesel met 224 pk leverbaar in de CLS. Hij is subtiel en rank gelijnd, waarbij de Mercedes de aandacht trekt met z'n lage, hoog geplaatste zijruiten, hoge schouders en aflopende daklijn.
De motor die Das Haus in de CLS monteert, de 320 CDI, is bekend. We vinden 'm ook terug in de C-, E- en S-Klasse, uiteraard met common-rail-techniek, in dit geval van de derde generatie. Het vermogen bedraagt 224 pk en het koppel is 510 Nm. De motor is hoorbaar, hoewel van geluidsoverlast geen sprake is. Er komt simpelweg iets meer rumoer het interieur binnen wanneer het gaspedaal beroerd wordt. Presteren doet de CLS uitstekend, maar het lukte ons niet om een betere score dan 8,3 s voor de sprint naar 100 km/h op de klokken te krijgen. De samen-werking met de 7G Tronic-automaat verloopt vlekkeloos. Wat een fijne bak is dat toch! Het schakelproces verloopt erg vloeiend. Bovendien is deze bak in staat om in één moeite twee verzetten terug te schakelen. Al naar gelang de rijstijl van de chauffeur is er keus uit een comfortabel (C), sportief (S) of een manueel (M) programma.
Vanwege de krappe binnenmaten geeft de CLS je het gevoel in een cockpit te zitten. Het logge karakter van de auto strookt niet met het cockpitgevoel. De CLS in deze versie is geen rijdersauto. Onze CLS 320 CDI is uitgerust met Airmatic-luchtvering met drie standen, variërend van comfortabel tot stevig – zeker niet keihard. Maar het stuurkarakter verleent geen enkele vorm van sportiviteit. Het stuurwiel geeft weinig info over de weg en mist gevoel. De CLS is duidelijk op comfort afgestemd, hoewel het uiterlijk associaties met sportiviteit wekt.

Alleenzitters
Knus, zo kun je het binnenste van de CLS kenschetsen. Dat de aflopende daklijn geen wonderen doet voor de hoofdruimte achterin, is logisch. Om over de beroerde instap maar te zwijgen. Langere mensen zitten met hun kruin geheid tegen de hemelbekleding. Ook zal de achterkant van de voorstoelen bovengemiddeld vaak kennismaken met de knieën van de personen achterin. Maar wie een CLS koopt om lekker achterin te gaan zitten en de chauffeur het werk laat doen, heeft óf niet de geringste vorm van claustrofobie óf wil gewoon met alle geweld een CLS hebben. Mercedes-Benz lijkt de auto te hebben voorbereid op alleenzitters achterin. Er staan namelijk twee aparte zetels – geen bank – met daartussenin twee afsluitbare opberg-vakken. Ziet er chic uit. De klimaat-beheersing is ook achterin links en rechts apart in te stellen. Voorin gaat het er volgens beproefd Mercedes-recept aan toe. Dat wil zeggen: overzichtelijk en met 'n logische bediening van alle functies. Materialen en afwerking staan op hoog niveau. Het is vreemd dat de bestuurders-stoel niet lager ingesteld kan worden dan nu het geval is. Ondanks de vele elektrische verstelmogelijkheden (de optionele 'multicontour-stoelen' bieden zelfs een massagefunctie) kan de zetel naar onze smaak niet ver genoeg naar beneden zodat er weinig ruimte overblijft tussen hoofd en dak. Voor het ruimtelijke gevoel moet je niet bij de CLS zijn.