Mercedes-Benz C 220 CDI Classic (1999)

Mercedes heeft op dieselgebied een naam hoog te houden. Geen wonder dat het merk er als de kippen bij was om de innovatieve, door Fiat ontwikkelde en door Bosch op de markt gebrachte common rail-injectie toe te passen. Daarmee kan de brandstof nog beter afgemeten en fijner verneveld worden ingespoten, waardoor een diesel sterker, zuiniger en schoner wordt.
De 220 CDI krachtbron is een geheel nieuwe verschijning in het motorenprogramma van Mercedes. Afgezien van de directe common rail-inspuiting is hij ook voor het overige bedeeld met moderne techniek: twee bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cilinder. Verder heeft hij inlaatkanalen van variabele lengte, die zorgen voor optimale trekkracht bij lage toeren in combinatie met veel vermogen bij hoge toerentallen. Het resultaat is dat de 2151 cc turbodiesel met tussenkoeler 'n vermogen van 92 kW/125 pk en een koppel van 300 Nm levert. We starten de motor met de electronische sleutel zonder metalen baard. Voorgloeien is nauwelijks nodig; een leuk bijkomend voordeel van een direct ingespoten diesel. De vierpitter schudt zich wakker en laat toch even horen dat hij een diesel is. Als we bij een stoplicht willen wegspurten: een kleine teleurstelling. De motor is niet meteen helemaal bij de les. Het duurt even voor de turbokracht voorhanden is. Maar dan komt de vaart er ook echt in. Mercedes belooft dat vanuit stilstand de 100 km/h in 10,5 s gehaald kan worden. Ter vergelijking: voor de voorganger C220 D (zonder turbo en directe injectie) gaf de fabriek een tijd van 16,3 op. We halen de fabrieksopgave niet, maar de tijd van 11,5 s die we op de stopwatch krijgen is toch lang niet slecht. Ook de tussensprint (80-120) mag er zijn. In de vierde versnelling
8,4 s en in '5' 11,8 tellen. En het geluidsniveau in het interieur? Bij constant 100 en 120 km/h 66 en 68 decibel.

Reiswagen

Een Mercedes is - uitzonderingen daargelaten - in eerste instantie een reiswagen waarin het gemak de mens dient. De C220 CDI vormt geen uitzondering. Met z'n beslist niet te sterke bekrachtiging stuurt hij makkelijk en vanzelfsprekend. Stevig, met een soliditeit die grenst aan een zekere logheid, ligt hij op de weg. Dat voel je ook bij het betere bochtenwerk. De C-Klasse laat zich lang neutraal door snelle bochten mennen, maar krijgt als het wat te hard gaat de neiging rechtuit te gaan. Onderstuur dus. En dat terwijl je bij een achterwielaangedreven wagen als deze Mercedes eigenlijk overstuur zou verwachten. Vering en demping hebben een stevige afstemming. Het comfort lijdt daar overigens niet onder. Als de rit over echt slechte bestrating voert voelen de inzittenden beslist wel wat voor wegdek er onder de wielen doorgaat, maar zonder dat ze hinderlijke stoten te verduren krijgen. Zoals je van een solide automobiel als de C220 mag verwachten voel je bij het verzetten van de versnellingspook een lichte weerstand. Negatieve gevolgen voor de trefzekerheid heeft dat niet.
De 'C' is every inch een Mercedes. Z'n dashboard vertoont onmiskenbaar de signatuur van het merk met de ster: een herkenbare vormgeving, vertrouwde meters, hendels en knoppen. Het interieur is donker van tint, de flinke zetels zijn stevig tot hard. Vreemd genoeg behoort een verstelbaar stuur niet tot de standaarduitrusting. Voor deze toch handige voorziening moet je dik f 500 bijbetalen. Onder de wel standaard gemonteerde tweede airbag vinden we een klein uitgevallen handschoenenkastje. Verder kun je spullen kwijt in flinke portiervakken, onder de radio en in de middenarmsteun. Mensen die achterin meereizen hebben geen ruimtegebrek. Met beenruimte zijn ze zelfs goed bedeeld, maar ze zouden nog beter af zijn wanneer ze hun voeten verder onder de voorstoelen konden schuiven. De twee standaard gemonteerde hoofdsteunen zijn niet in hoogte te verstellen. Ze kunnen - met een knopje op het dashboard - wel neergeklapt worden. Handig wanneer de bestuurder een beter uitzicht naar achteren wil. Slim is ook dat de hoogte-instelling van de twee buitenste gordels zich automatisch aanpast aan het postuur van de inzittenden. De kofferruimte tenslotte heeft wel een behoorlijk formaat maar is niet zo regelmatig van vorm.