Mercedes-Benz B 180 d - Test

Door de opkomst van SUV’s zijn merken de MPV aan het heroverwegen. Bij Renault gebeurt dat met een uitbundig design, terwijl BMW inzet op bovengemiddelde dynamiek. Maar in essentie blijft het een autosoort die zoveel mogelijk binnenruimte in zo compact mogelijke buitenmaten propt en die ruimte het liefst zo veelzijdig mogelijk maakt. Veel kleine vakjes, een verschuifbare dan wel uitneembare achterbank en/of laadvloer, portiervakken waar een 1,5-liter petfles in past, dat werk.

Dat zijn exact de dingen die bij de nieuwe B-klasse schitteren door afwezigheid. De achterbank laat zich weliswaar in drie aparte delen neerklappen en de bodem van de bagageruimte heeft twee etages, maar dan houdt het wel zo’n beetje op.

Het grote vak voorin de middentunnel is weliswaar handig, maar omdat Mercedes de bediening van de automaat altijd aan het stuur plaatst, levert dat geen extra punten op voor de B ten opzichte van zijn soortgenoten. De bagageruimte zelf meet trouwens 455-1.530 liter, keurig in lijn met bijvoorbeeld een Renault Scénic of BMW 2-serie Active Tourer, maar niet grensverleggend. Op de achterbank zit je voor de maatstaven van het segment ook niet exorbitant ruim. Beter natuurlijk dan in menig normale C-segmenter, maar dat moet ook wel bij een MPV.

Ook hier geldt echter: je wint er geen pochwedstrijdje met een Scénic-rijder mee. Kortom: de ruimte voldoet, maar het ontbreekt aan slimmigheden om die ruimte ook wezenlijk veelzijdiger te maken, waardoor de B-klasse wel erg sterk lijkt op een A-klasse Plus.

HEEL COMFORTABEL

Zo rijdt de B-klasse trouwens ook, want net als bij zijn meer conventionele zusje staat alles in het teken van souplesse. Dat pakt in de praktijk goed uit. Lange ritten zijn een soort zen-therapie en de combinatie van het soepele onderstel en de lichte, indirecte besturing maakt het totaalbeeld mooi harmonieus. Overigens verstaat Mercedes ook bij zijn voorwielaangedreven modellen de kunst om dat comfort te combineren met een weg ligging die voldoende marge laat voor eventuele fouten. Mocht die marge toch worden overschreden, dan glijdt de MPV braaf over de voorwielen weg, het ESP brengt de boel dan met zachte dwang weer in het gareel. Wel vormen verkeersdrempels door de zachte vering bij vlagen een uitdaging. Het hoeft niet heel hard te gaan om de voorbumper op het asfalt te leggen.

Motorisch biedt Mercedes uiteraard een ruime selectie van bekende benzine- en dieselmotoren. Onze duurtester is uitgerust met de voorlopige basisdiesel, de 180d. Die 1,5-liter viercilinder levert 116 pk en 260 Nm, wat in combinatie met een gewicht van net geen 1.400 kilo doet vrezen voor de prestaties. Gelukkig blijkt die vrees grotendeels ongegrond. De zweetdruppeltjes parelen nooit over je voorhoofd van spanning, maar het vroeg beschikbare koppel zorgt ervoor dat de Mercedes zonder al te veel moeite kan versnellen in een tempo dat voor normaal gebruik voldoet. Op de bekende sprintjes presteert hij zelfs iets boven verwachting.

Wanklanken zijn daarbij nooit hoorbaar en gezien de weinig aerodynamische vorm valt het verbruik van 1 op 18,5 ook helemaal niet tegen. Van de standaard zeventraps automaat met dubbele koppeling worden we toch iets minder enthousiast.

Onderweg levert die keurig werk. Schakelmomenten zijn doorgaans goed gekozen en verlopen snel en soepel, maar soepel wegrijden kost de nodige inspanning. Bij alles meer dan ‘erg rustig’ laat het mechaniek de koppeling opkomen alsof het de eerste rijles is. Dat gaat ten koste van het comfort en doet afbreuk aan de algehele indruk, die verder op een hoog plan staat.

ALLES KAN, MAAR …

Overigens beperkt die goede indruk zich niet alleen tot de mechanische onderdelen, ook het interieur draagt daaraan bij. Erg goed afgewerkt, mooie materialen en vooral een indrukwekkende hoeveelheid technologie. De enige maar? Je moet er wel voor investeren en dat is in het geval van onze duurtester niet gebeurd. Het digitale scherm voor de neus van de bestuurder ziet er dus fantastisch uit, maar meet maar de helft van wat het had kunnen zijn. De grote zwarte lap is een constante herinnering dat je daar ook een kloek scherm had kunnen hebben, maar dat niet kon of wilde betalen. Hetzelfde geldt voor de actieve veiligheidsvoorzieningen.

In principe kan de B veel van wat de S ook kan, zij het ongetwijfeld minder geraffineerd. In ons geval blijft de assistentie echter beperkt tot een dodehoeksensor, noodremassistentie en een spoorassistent die met behulp van remingrepen kan bijsturen. De actieve rijhulpsystemen zouden een kleine € 2.000 extra moeten kosten, op een totaalprijs van een toch niet onaanzienlijke € 47.279 van onze duurtester. Die ontbeert geen essentiële zaken, maar zit verder allerminst riant in zijn spullen.

Nu is die hoge prijs deels te verklaren door het feit dat diesels nu eenmaal duur zijn in ons land, maar ook door de tamelijk prijzige opties van Mercedes-Benz. Het zijn nu juist die opties die de B-klasse naar een ander niveau zouden kunnen tillen ten opzichte van andere compacte MPV’s, want van zijn veelzijdige ruimtelijkheid moet hij het niet hebben. Daar begrijpen we ook na een ruime kennismaking nog altijd maar weinig van.