Test: Mazda MX-5 (2005)

Vandaag de dag bieden vele automerken een roadster aan, maar toen Mazda in 1989 de MX-5 onthulde, was dat wel anders. De lichte open sportwagen, een typisch Engels concept, was toen een zeldzaamheid geworden die met uitsterven werd bedreigd. Mazda probeerde het uitstervende ras te redden door een paar specimens in de vrij natuur uit te zetten, en slaagde daar wonderwel in. In zestien jaar tijd werden er wereldwijd 725.000 exemplaren verkocht, daarvan gingen er tweeduizend naar ons land. Zoals met zoveel klassiekers in wording, ging ook de MX-5 bovengemiddeld lang in slechts subtiel gewijzigde vorm mee. En ook aan de derde generatie, waar we vandaag in gaan rijden, zie je bij de eerste aanblik amper dat hij nieuw is. De basislijnen zijn behouden, maar diverse stijlelementen zorgen ervoor dat de MX-5 krachtiger oogt. Terecht, want het vorige model ziet er veel tammer uit dan het is, waardoor de MX-5 vaak onterecht werd uitgescholden voor dameskappersauto. Dat zal met de nieuwe generatie minder snel gebeuren, dankzij de gemener kijkende koplampen, fors uitgeklopte wielkasten en een bredere taillelijn. Minder gecharmeerd zijn we van de bling-bling achterlichten. Wat ons betreft mag MTV in Japan van de kabel worden gehaald. Het lijkt erop dat de Japanners denken dat die zender de maatstaf is voor de westerse smaak.

Onaangetast blijft het roadsterconcept. Een lichte, compacte en lage bouw, twee zitplaatsen en aandrijving op de achterwielen. En het kapje? Terwijl de auto-industrie massaal overstapt op stalen constructies, houdt Mazda vast aan een linnen kap. Echte kampeerders hebben een tent, geen caravan. Gewichtsbesparing is voor Mazda belangrijker dan comfort en dat is ook meteen de reden waarom de MX-5 alleen leverbaar is met handbediende kap.

Die kap hebben we overigens maar één keer bediend; om er iets zinnigs over te kunnen schrijven en voor de foto. Onze twee testdagen reden we namelijk door de Algarve, het zuidelijkste deel van Portugal, waar de natuur zich nog amper bewust is van de naderende kerstman. Een logische keuze, aangezien de introductie van de eerste MX-5 ook daar plaatsvond. Maar ook omdat de kronkelende bergweggetjes de ultieme uitdaging vormen voor een roadster.

Prachtige balans

De nieuwe MX-5 is leverbaar met twee motoren, de 126 pk sterke 1.8 en de 2.0 met 160 pk. We beginnen met de sterkste uitvoering, die behalve meer pk's en meer koppel ook een extra verzet heeft. Aan het geluid van de machine heeft Mazda bewust gewerkt. Het resultaat is een mooie klank, hoewel het wat ons betreft wat minder ingetogen had mogen zijn. De motor trekt er namelijk verrassend stevig aan. Van 160 pk zijn we tegenwoordig niet meer zo onder de indruk, maar als het mee te zeulen gewicht amper 1.100 kg bedraagt, verandert dat. Een gunstig koppelverloop en een lekker korte zesbak (alleen de duurste uitvoering) doen de rest.

Maar goed, voor hard rechtdoor is deze auto niet gebouwd. Dit is een roadster, geen dragster. We duiken de bergen in en genieten daar urenlang van de prachtige balans en gewichtsverdeling. Door de motor zo ver mogelijk naar achteren te plaatsen heeft Mazda bereikt dat het gewicht van de auto – met twee inzittenden – gelijk is verdeeld over voor- en achteras. Met als resultaat dat je de bochten bovengemiddeld hard kunt nemen, waarbij je met het gaspedaal tegen overstuur aan kunt drukken. Zaak is daarbij wel om, voordat je de bocht aansnijdt, het juiste verzet te kiezen – iets wat na enige gewenning aan de auto prima te doen is. Daarbij helpt ook de stevige, directe besturing goed mee. Je bent echt aan het werk, voelt je als het ware één met de auto. Eigenlijk voelt de MX-5 aan als een getemde versie van de Honda S2000, en kenners weten dat dit een groot compliment is. Om de MX-5 nog wat meer tegen zijn grenzen aan te rijden, doen we tijdens de rit 'Kartódromo de Almancil' aan. Nee, er is niets mis met uw Portugees, dat is inderdaad een kartbaan. De MX-5 is wendbaar genoeg om ook daar leuke fratsen uit te halen.

Gewichtsbesparing

De tweede dag stappen we in de 1.8, die het met 34 pk minder moet stellen. Een fors verschil, in cijfers uitgedrukt tenminste. Toch stelt de 1.8 allerminst teleur. In de bergen kom je weinig tekort. Toegegeven, met de ervaringen van de dag tevoren in het achterhoofd verlangen we soms even terug naar de 2.0, maar hadden we die niet gereden, dan hadden we hem niet gemist. Mocht u een MX-5 overwegen, stap voor de proefrit eerst in de 1.8; u spaart er wellicht een hoop geld mee uit. Pas wanneer we op de snelweg een stukje oprijden met enkele collega's in een 2.0, merken we dat we achterblijven. Een andere tekortkoming van de 1.8 is dat hij alleen leverbaar is met een vijfbak. Een prima bak, dat wel, maar die heerlijke, korte zesbak die alleen op de 2.0 leverbaar is, past gewoon veel beter bij deze auto.

De zitpositie is zonder meer goed. Je zit lekker laag, dicht op het asfalt, en daar heb je verder ook geen keus in; de hoogte is niet instelbaar. Ook de instelmogelijkheden van het stuur zijn beperkt. De hoogte kan gelukkig wel worden gekozen, maar de diepte niet. Een kwestie van geld- en gewichtsbesparing. Waar ook op bespaard is, zijn de materialen in het interieur. De rijpret doet je het goedkope plastic gelukkig gauw vergeten. Ook de stoelen zijn wat ons betreft net iets te vlak en gewoontjes voor deze auto.

Bescheiden

De eenvoudigste MX-5 gaat onder de misleidende naam Exclusive door het leven. Hij heeft onder meer 16-inchwielen, centrale vergrendeling, vier airbags en elektrische bediening van zijruiten en spiegels. Een stap hoger zit de Touring, die zich onderscheidt door tractiecontrole, airconditioning en leer op stuur, handrem en pook. Nog een stap hoger vinden we de Executive, met leren bekleding, 17-inchvelgen, xenonverlichting, mistlampen en een Bose audiosysteem. Aan de top staat de Sportive, met sportvering, alarm, zilverkleurige rollbars en een zesbak. Dan moet je wel een kleine veertig mille aftikken, maar dat is nog steeds een heel acceptabel bedrag voor een auto die zo veel rijplezier biedt. Wie het wat exclusiever wil, kan proberen een van de 75 Third Generation Limited Editions te pakken te krijgen. Voor 39.995 euro krijg je een rood-/zwartleren interieur, gepolijste velgen en vuurrode lak. Instappen ten slotte kan al vanaf 27.995 euro, en ook dan is het allerminst afzien in de MX-5. Niettemin blijft de importeur bescheiden, met een verkoopverwachting van 150 stuks in 2006.