Test: Mazda MX-30

Mazda laat zich niet graag leiden door wat anderen doen en kiest er in plaats daarvan liever voor om uit te gaan van het eigen gelijk. Misschien wel het beste voorbeeld daarvan heet MX-5. Precies op het moment dat alle andere fabrikanten stopten met relatief goedkope, kleine en achterwielaangedreven sportwagens bracht Mazda zijn meest iconische model aller tijden op de markt. De rest is geschiedenis. En toekomst, hopen de Japanners. De MX-30 deelt niet voor niets de eerste letters met de beroemde roadster. Mazda gelooft er heilig in wederom precies het juiste moment te hebben gekozen om met dit model op de markt te komen. Aan zelfverzekerdheid ontbreekt het de MX-30 in elk geval niet. De afgelopen jaren weten de modellen van het merk steeds beter de aandacht van medeweggebruikers te trekken en de nieuweling is de overtreffende trap. De diepliggende koplampunits en de sterk dalende daklijn geven de C-segment-cross-over een nadrukkelijke vierdeurs-coupé-uitstraling en vormt zowaar de uitzondering op de regel dat dit bij een relatief compact model niet werkt. In vergelijking met veel andere pogingen in dit deel van de markt wringt de MX-30 aanzienlijk minder op het netvlies. En dan moet de troefkaart nog komen in de vorm van de suicidedoors. De achterste portieren gaan tegenovergesteld open en dat ziet er bij geopende deuren erg bijzonder uit, net als het interieur waartoe ze toegang verschaffen.

Het minimalistische en kwalitatief hoogstaande binnenste lijkt op andere Mazda’s, alleen dan nog wat specialer. De zwevende middentunnel, het gebruik van kurk als bekleding op sommige delen (als verwijzing naar waar Mazda 100 jaar geleden mee begon) en het extra touchscreen voor de bediening van de airco ademen een kwaliteit die in dit segment alleen door premiummerken wordt overtroffen. Overigens werkt het airco-touch-screen razendsnel en de belangrijkste functies, zoals temperatuur en ventilatorsnelheid, hebben ook nog een fysieke knop. Het bovenste scherm, waarin onder meer navigatie en multimedia huizen, wordt met een iDrive-achtige draai/drukknop bediend en dat werkt tijdens het rijden wel zo trefzeker. Helaas hebben de bijzondere portieren als nadeel dat ze het zicht over de schouder behoorlijk belemmeren en de instap naar achteren vereist meer lenigheid dan gebruikelijk. Eenmaal op de tweede zitrij aangekomen blijkt de MX-30 daar ook niet erg riant voor dit segment. Ook de kofferbak van 366 liter tilt de maatstaf niet naar ongekende waarden.

Lichtvoetig

Eenmaal onderweg onderscheidt het onderstel van de eerste volledig elektrische Mazda zich niet noemenswaardig van zijn conventioneel gemotoriseerde stalgenoten en dat bedoelen we als compliment. De kenmerkende lichtvoetigheid en souplesse zijn ook hier in ruime mate aanwezig. Vanwege de aanzienlijke massa zijn veren en dempers heus aan de stevige kant, maar dat heeft geen negatieve gevolgen voor de verwerking van slecht wegdek. De MX-30 laat je weten wat er gebeurt en valt je verder niet lastig. Sturen gaat licht en precies en de auto draait gemakkelijk in. Vervolgens blijft de cross-over mooi neutraal, tenzij je echt tekeergaat. De grens zul je in ieder geval niet zomaar tegenkomen. Alles gaat met vanzelfsprekend gemak, wat een mooi compromis oplevert tussen dynamische prestaties en comfort voor elke dag. Een direct gevolg van het feit dat de Mazda voor een elektrische SUV-achtige met 1.620 kilo niet overdreven zwaar is.

Het bovenstaande is een bewuste keuze, aangezien Mazda redeneert dat het voortslepen van meer gewicht alleen maar zorgt voor een minder efficiënt vervoermiddel. De elektromotor is dan ook eerder adequaat dan opvallend krachtig. De synchroonmotor levert 145 pk en 271 Nm (of eigenlijk 270,9 volgens zijn scheppers) en daarmee kan de auto in 9,7 seconden het bekende sprintje afleggen, terwijl de topsnelheid is begrensd op 140 km/h. Bepaald geen raket dus. Gelukkig vertoont de elektromotor wel alle andere bekende voordelen van elektrische aandrijving: alles gaat stil, soepel en direct. Voor Nederland is het bescheiden vermogen dankzij de onmiddellijke beschikbaarheid ervan dan ook geen reëel beletsel. Regenereren kan in drie standen, die met de flippers achter het stuur worden gekozen. Geheel zelfstandig tot stilstand komen gebeurt nooit. Met een beetje verkeersinzicht heb je het fysieke rempedaal alleen nodig om het laatste beetje snelheid af te schudden. De overgang van remmen op de elektromotor naar remmen op de schijven gaat daarbij naadloos en het pedaalgevoel blijft mooi consistent.

Beperkt

Helaas heeft Mazda de ‘niet meer dan noodzakelijk’-aanpak ook doorgevoerd naar het accupakket. Dat weegt ‘slechts’ 310 kilo, maar maakt met zijn capaciteit van 35,5 kWh niet veel indruk in dit tijdperk en hetzelfde geldt voor de actieradius, die volgens de WLTP-cyclus op 200 kilometer uitkomt. Volgens de persinformatie is de kleine batterij niet alleen om gewicht te besparen, maar ook om zo min mogelijk grondstoffen te hoeven winnen en aan het eind weer te moeten recyclen. Allemaal schakels in de keten waar CO2 wordt uitgestoten. Bovendien wijzen studies uit dat gemiddelde automobilisten in Europa slechts 48 kilometer per dag afleggen. Het klinkt allemaal plausibel, alleen bestaat er helaas niet zoiets als de gemiddelde automobilist. Voor veelrijders is 200 kilometer simpelweg te weinig, zeker omdat de laadmogelijkheden evenmin grenzen verleggen. Op wisselstroom kan er op één fase tot 6,6 kW worden geladen, op gelijkstroom ligt het maximum op 50 kW. Voor wie juist heel weinig rijdt, is de vanafprijs van € 33.900 weer een potentieel obstakel.

Overigens is de uitrusting dan wel meteen heel redelijk, al blijft onder andere automatisch filerijden, stuurwielverwarming en keyless entry voorbehouden aan de duurdere Luxury-uitvoering die voor € 38.990 in de prijslijst staat. Nog niet zo heel lang geleden was dat niet zo’n probleem geweest, anno 2020 belandt de MX-30 er echter mee in een speelveld dat tussen de goedkopere MG ZS EV en de duurdere Kia e-Niro valt. Beide hebben een grotere actieradius, de Kia zelfs op papier meer dan het dubbele. Vaststaat dat de MX-30 een aanzienlijk verfijnder product is dan beide concurrenten. Een mooiere bloem zogezegd, die helaas niet al te lang blijft bloeien.