Mazda CX-5 Epic Drive - Reportage

Geen opvallende gebouwen, bijzondere auto’s of kleurrijke figuren. Geen troep op straat, geen onverwachte wendingen. Zelfs de elanden van de bekende waarschuwingsborden schitteren door afwezigheid. Scandinaviërs houden van rust, reinheid en regelmaat. Je maakt ze, om met de woorden van cabaretier Theo Maassen te spreken, de pis niet lauw. Korte, bondige communicatie geniet de voorkeur, er wordt weinig tijd en moeite verspild aan overbodige poespas.

Noem het saai, voor de mensen hier in Honningsvag is het de dagelijkse praktijk en ze ogen bepaald niet ongelukkig. Dit Noorse stadje van 2.500 zielen is het meest noordelijk gelegen stukje beschaving van ons continent. Op een halfuurtje rijden ligt de Noordkaap, waar het land opgaat in de ijskoude Barentszzee. Het bezoekerscentrum is nogal ruim bemeten voor de beperkte hoeveelheid informatie die er wordt verschaft. Wat zeiden we ook alweer over kort en bondig? Ter info: de Noordkaap dankt zijn naam aan de Britse kapitein Richard Chancellor, die er in 1553 langs voer op weg naar China. De eerste auto parkeerde er precies twee eeuwen later, toen er een officiële weg was aangelegd.

Het idee dat je hier aan het officieuze einde van de wereld staat, is eigenlijk genoeg informatie. Je kunt dan ook het beste gewoon direct naar de rand van de klif lopen, je kop in de wind steken en genieten van de indrukwekkende puurheid van de natuur.

GOED EXCUUS

Honningsvag, de volgende ochtend om zes uur. Onze CX-5 staat al een kwartiertje warm te draaien, zodat we in een behaaglijk warme cabine kunnen plaatsnemen. Er ligt een ‘Epic Drive’ in het verschiet, zoals Mazda zijn evenementen noemt waarbij over de hele wereld de meest bijzondere routes worden gereden. Voor onze missie achtte Mazda een vierwielaangedreven CX-5 met dieselmotor en automaat de beste keuze. Dat de SUV voor modeljaar 2019 wat is opgewaardeerd met aanpassingen aan onderstel, interieur en multimedia is mooi meegenomen, maar vooral een goed excuus voor deze monstertocht. Het is dat er af en toe nog een sneeuwschuiver voorbij komt denderen, anders was het knisperen van de ijslaag onder onze Nokian-spijkerbanden het meest luidruchtige in de wijde omgeving geweest. De wegen zijn extreem rustig, waardoor het verleidelijk is om overal dwars de hoek om te gaan.

Het feit dat veel bochten onoverzichtelijk zijn, tempert het enthousiasme. Het 4WD-systeem van onze CX-5 – in de basis een voorwielaandrijver – stuurt nooit meer dan 50 procent van de aandrijving naar de achterwielen, waardoor de kont bijna niet om te krijgen is. En áls hij gaat, grijpt het ESP uiteindelijk toch in. Laten we onze aandacht maar op het betoverend mooie landschap richten. Alles is hier maagdelijk wit, vissersbootjes dobberen op de rimpelloze uitlopers van de Barentszzee, we passeren een zalmkwekerij en in onze buitenspiegels prikt de laagstaande ochtendzon door de stuifsneeuw die onze CX-5 opwerpt. Het is twee graden onder nul, maar het zonnetje en het gebrek aan wind maken een wandeling buiten de auto zonder jas tot een verfrissend uitje, waarbij je je longen bijna hoort juichen van geluk, zo zuiver is de lucht hier.

HYPNOTISEREND

Het glooiende, besneeuwde landschap, met hier en daar een bergketen voor de variatie, werkt bijna hypnotiserend. Zeker in combinatie met onze krachtige, onverstoorbaar doortokkelende diesel. Uit de steeds onmogelijker uitspreekbare plaatsnamen kunnen we afleiden dat het noordwestelijk gelegen uitsteeksel van Finland nadert. De Noorse E45 gaat over in de Finse 93, waarna we niet veel later bij Palojoensuu links afslaan op de E8, die langs de grens met Zweden meandert, de Saaripudas-rivier volgend. Het landschap wordt er helaas niet boeiender op, tenzij je liefhebber bent van berkenen naaldbomen.

Collega Jan Lemkes beschreef het in AutoWeek 8, toen hij met een Subaru van de Noordkaap naar Nederland reed, als ‘alledaags’ in vergelijking met de magisch mooie oernatuur van Noorwegen. Wil je je ‘drive’ graag ‘epic’ houden en heb je de tijd, dan adviseren we je om Zweden en Finland te laten voor wat ze zijn en lekker via Noorwegen zuidwaarts te rijden. Berken- en naaldbomenliefhebbers: no offense. Ons strakke schema bepaalt echter dat we ons aan het eind van de dag dienen te melden in Luleå, veruit de grootste stad in deze regio, inclusief vliegveld. Daar leveren we onze comfortabele reisgenoot weer in.

‘Enjoyed the trip?’, vraagt de Zweed aan de balie. Even is er de verleiding om uitgebreid te verhalen over de overwel digende natuurpracht en de ongeëvenaarde rust. Dan realiseren we ons dat het ook korter en bondiger kan en dat dit waarschijnlijk meer zal worden gewaardeerd. ‘Yes, very much’ luidt ons afgemeten antwoord.